MΑΡΓΑΡώ! 

στα παιδιά των ναρκωτικών (†)

Λύσσαξες, ψυχή μου, στα ανώγεια,
λύσσαξες στο χνώτο τής σιωπής
κι έψαξες μες στα ημερολόγια
για τ' άνθος τής νιότης, μιας αυγής.

Μάδησες μαργαρίτες, Μαργαρώ μου,
μάδησες τ' αστέρια τ' ουρανού,
μέχρι που βρήκες τ' όνειδός μου
σε στεφάνι βελουδένιου χωρισμού.

Βούρκωσε το όνειρο μαζί σου,
έκλαψε η δύση κι ο νοτιάς,
άγγιξε το ψύχος τής ψυχής σου
μέσα στο σκότος μιας βραδιάς.

Ίδρωσες, εκεί, στα καταγώγια,
ψάχνοντας το μίτο τής ζωής,
σ΄ άρεσαν τα όμορφα τα λόγια,
έστω και μιας κύκνειας πνοής.

Μόνη, ψυχή μου, τώρα τριγυρνάς
σε σοκάκια ολόλευκης αβύσσου,
ό,τι δεν είδες γελώντας προσπερνάς,
μοίρα ισόβιου πεπρωμένου η ποινή σου.

Κουμέττος Κ.
(11/3/08, Λευκωσία)