Και το αίσθημα τής ανάγκης ανταπόδοσης τού λήπτη; Δεν επιβεβαιώνει κι αυτό την άρνηση τής αποδοχής τής ανυστεροβουλίας τού δότη; Δεν επιβεβαιώνει κι αυτό πως... αυτό που βλέπουμε... είμαστε; "Προβολή", το λένε οι ψυχολόγοι. "Έρωτα", οι Ποιητές.

κουμΕττος κ.
(27/9/17 - 17:56, λευκωσία)

Είμ' ερωτευμένος, μαζί σου, σημαίνει... θέλω να είμαι η μόνη αιτία, που χαμογελάς.

κουμΕττος κ.
(27/9/17 - 17:32, λευκωσία)

Μια μέρα...
θα μοιράζουμε την ελ-ιά
και κάποιοι θα μαλώνουν......
ποιος θα πάρει...
το κομμάτι με τον τόνο.

κουμΕττος κ.
(27/9/12 - 15:50, λευκωσία)

Στο ικρίωμα τής κενοδοξίας... αποκεφαλίζεται η απλότητα τής ευτυχίας.

κουμΕττος κ.
(27/9/17 - 06:20, λευκωσία)

Κι όσο μεγαλώνουμε... ασπρίζουνε τα μαλλιά μας, ασπρίζουνε τα γένια μας. Δεν μας χρειάζεται, πλέον, το μαύρο... ούτε για το πένθος μας. Δεν έχουμε, πλέον, την ανάγκη να το δείξουμε στους έξω μας. Πενθούμε, μέσα μας! Βαθιά και σιγανά... μέσα μας. Βαθιά και σπαρακτικά... μέσα μας. Μόνο, μέσα μας.

κουμΕττος κ.
(26/9/17 - 16:19, λευκωσία)

ΤΗΣ ΜΑΡΩΝΙάΣ ΚΑΜάΡΙ!

στον 2ο μου ξάδελφο...
Ιωσήφ Ιωάννη Μαυρίδη († - 26/9/2017)

Στον Κορμακίτη/κύρη σου
και στην Καρπάσια/μάνα,
μονή χτυπάει, σήμερα.........
λυπητερή καμπάνα.

Ιώσηφο σε φωνάζαμε...
το μπόι να χωράει,
πού σάλπαρες, βρε μάγκα μου,
πού η ψυχή σου πάει;

Ξενιτεμένος πρόσφυγας...
μες σ' άμμους των ερήμων,
για το ψωμί περήφανος...
στη φτώχεια; Ελεήμων!

Απλόχερ' η καρδούλα σου...
γιομάτη, καλοσύνη......
στην όψη σου χαμόγελο....
και μέσα στην οδύνη.

Παιδί σε είχα ίνδαλμα
—λεβέντης, παλληκάρι!
Σε κοίταγα, σε θαύμαζα
—της Μαρωνιάς καμάρι!

Σαν μ' έβλεπες μου έσφιγγες
σαν μέγγενη το χέρι...
μες στη νυχτιά μάς έφυγες...
αχ, κι έγινες αστέρι.

Τον πάλεψες τον Χάροντα,
μα ποιος τονε κερδίζει;
Στο τέλος, πάντα, νικητής......
στο χώμα μάς βυθίζει.

κουμΕττος κ.
(26/9/17 - 11:41, λευκωσία)

- Πού είσαι;
Λιμοκτονούν τα χάδια μου.
- Μίλα μου! Μα σιγανές ψιχάλες να 'ν' οι λέξεις.
- Φωτίζω τη μνήμη μου.
Ανθίζουν πετούνιες.
- Υπέρυθρα τα φιλιά.
Κι η νύχτα υπνοβατεί μες στην αγκαλιά σου.
- Σημαδεμένη η τράπουλά μας.
Απόρρητος ο πόθος.
- Ανάδρομες οι ψυχές μας.
Ομφάλιος λώρος. Σκονισμένος ο Παράδεισος.
Αδιέξοδο τ' αύριο.
- Μες στ' άχρονο τού έρωτα...............
τα μάτια σου δακρύζουν.
- Αγάπα με! Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει.

κουμΕττος κ.
(21/4/17 - 00:13, λευκωσία)

Τα φθινοπωρινά πρωινά μας διατηρούν, ακόμη, μια γεύση εκείνης της αθωότητας. Κι εσύ ξυπνάς μες στη μνήμη σου παιδί κι ετοιμάζεσαι να πας στο σχολείο.

κουμΕττος κ.
(26/9/14 - 6:59, λευκωσία)

Μην καπνίζεις. Μην πίνεις. Μην... μην... μην... και μην. Διότι θα πεθάνεις! Ουάο... μα τι είδηση...... θα πεθάνω! Όχι, όμως, πριν πεθάνω, ρε μαλάκες......

κουμΕττος κ.
(26/9/16 - 18:49, λευκωσία)

Ίσως, και κουρασμένοι, πλέον. Ίσως, κι απογοητευμένοι, πλέον. Ίσως, κι ανίκανοι, πλέον. Ίσως, φταίει κι αυτή η σύγχρονη τάση. Ποιος ξέρει! Η ουσία είναι πως ηθελημένα κι εκούσια ζούμε σ' έναν κόσμο επιφάνειας. Μας αρκεί... να βλέπουμε τη θάλασσα, άιντε και να την κολυμπήσουμε, λίγο. Λίγοι βουτούν στο βυθό της, λίγοι καταδύονται στ' άδυτά της, λίγοι ξέρουν τα μυστικά της... τ' αληθινά της. Ζούμε σ' έναν κόσμο επιφάνειας, δίχα πρόθεση να γνωριστούμε, βαθύτερα. Προτιμούμε το εύκολο. Που εύκολα το έχουμε... μα και που εύκολα το χάνουμε...

κουμέττος κ.
(26/9/15 - 12:14, λευκωσία)

Τα χάδια σου ποθώ
στο δέρμα μου επάνω........
κι αν σ' όνειρο απτό......
τη νύχτα σε κρατώ,
πριν την αυγή σε χάνω!

κουμΕττος κ.
(26/9/15 - 18:27, λευκωσία)

Με μπάσταρδα όνειρα... διεκδικούμε το μερίδιο τής κληρονομιάς μας απ' τη νόμιμη πραγματικότητα τής διαφθοράς. Αυτή τη ζωή ζούμε!

κουμΕττος κ.
(26/9/16 - 16:49, λευκωσία)

Θυμάσαι, ρε μάνα; Μεγαλύτερα παπούτσια, μεγαλύτερα ρούχα, μεγαλύτερα, όλα. Κι εγώ μεγάλωνα, ρε μάνα. Μεγάλωνα, για να γεμίσω τ' όνειρό σου. Γιατί, ρε μάνα; Δεν ήθελα να μεγαλώσω, ρε μάνα! Για χάρη σου....... το έκανα........

κουμΕττος κ.
(25/9/15 - 19:02, λευκωσία)

Για να λογιέσαι ποιητής χρειάζεται να εκδώσεις βιβλίο, λένε. Πάντως, το πιστοποιητικό γεννήσεώς μου... πάει καιρός, που το έχασα. Ζω άραγε;

κουμΕττος κ.
(25/9/17 - 20:55, λευκωσία)

- Και με τις χαρές μου και τις λύπες μου, τι να κάνω, παππού μου;
- Θα 'ναι οι χαρές σου κ' οι λύπες σου, παιδί μου, τόσο μεγάλες, που δεν θα τις χωράει το δικό σου το σώμα. Κανόνισε, λοιπόν, να 'χεις ανθρώπους, που θ' αγαπάς και θα σ' αγαπούν. Κανόνισε να 'χεις ανθρώπους, που θα τις μοιράζεσαι...........

κουμΕττος κ.
(25/9/14 - 16:09, λευκωσία)

Άγνωστοι.
Διαδίκτυο.
Άγουρα γδυσίματα.
Ξεφλουδίζεται κι η σάρκα.
Αναλγητικές συνήθειες.
Διαβαθμισμένη εκπόρνευση.
Οικειότητα.
Αθλιότητα.
Αισχρότητα.
Χυδαιότητα.
Κενότητα.

κουμΕττος κ.
(25/9/17 - 17:08, λευκωσία)

Έρχονται και μου λένε, Κορμακίτη μου, πως το ορθό δεν είναι να ονομάζομαι πρόσφυγας, αλλά εκτοπισμένος, διότι πρόσφυγας είναι αυτός, που τον αναγκάζουν να φύγει από την πατρίδα του. Πού να ξέρουν αυτοί, Κορμακίτη μου, τι σημαίνει πατρίδα! Πού να ξέρουν αυτοί, Κορμακίτη μου... πως πατρίδα είναι... μόνον, εκεί, που φτερουγίζει -ασταμάτητα κι ακούραστα- η καρδιά σου. Που χαμογελά, αληθινά κι απέραντα... η ψυχή σου. Που ανθίζουν και μοσχοβολούν τα όνειρά σου. Πού να ξέρουν αυτοί, Κορμακίτη μου... αχ, Κορμακίτη μου! Πατρίδα μου, αδιάστατη.... αναντικατάστατη........

κουμΕττος κ.
(25/9/17 - 16:17, λευκωσία)

Μην προσπαθήσεις να με καταλάβεις. Δεν έχω ούτε υποτίτλους. Νιώσε με! Αλλη γλώσσα...... δεν μιλάω.

κουμΕττος κ.
(25/9/16 - 13:14, λευκωσία)

Τζι' αντάν νυχτώνει τζι' εν είσαι...
μιτά μου, εν σε έχω...
ο Πλάστης μου, καρτούλα μου..........
ψυσσή μου τζιαι ζωούλα μου,
ρωτά με πώς τζι' αντέχω!

κουμΕττος κ.
(25/9/16 - 23:08, λευκωσία)

ΑΝάΛΑΤΕΣ ΟΙ ΘάΛΑΣΣΕΣ...

Πού πήγανε, πού σέρνονται...
τ' ανίκητά σου "θέλω";
Και το κρασί σου νέρωσες,
απ' τη ζωή ξενέρωσες...........
σαν άχρωμο πινέλο.

Ανάλατες οι θάλασσες.......
ρηχοί κ' οι ουρανοί σου.....
μες στην αχλή σου χάνεσαι,
ούτ' από 'σέναν ψάχνεσαι,
σβησμένοι κ' οι φανοί σου.

Τα μπράτσα σου ξεθώριασαν....
το βλέμμα σου θλιμμένο,
απ' τη σκιά σου κρύβεσαι,
με τη σιωπή σου νίβεσαι............
και τ' όνειρο κλεμμένο.

κουμέττος κ.
(25/9/16 - 08:16, λευκωσία)

Δεν κατάλαβες! Όταν σ' αγάπησα... δεν αναζητούσα λιμάνι. Περαστός ήμουν... να σε πάρω να φύγουμε.....

κουμΕττος κ.
(24/9/16 - 13:49, λευκωσία)

Κι αν το βλέπεις ν' αράζει, πάντα, ήρεμο το λιοντάρι είναι που τίποτα δεν το φοβίζει, είναι που ξέρει καλά τις δυνατότητές του!

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 17:07, λευκωσία)

ΠΡΟΣ ΓΟΝΕίΣ

Προσοχή λίγο! Δεν είστε, μόνο, το πρότυπο των παιδιών σας. Το ίδιο πρότυπο θα χρησιμοποιήσουν κι αυτά, για να μεγαλώσουν, μια μέρα... και τα δικά τους παιδιά. Είτε υιοθετώντας τα καλά σας, αλλά και τ' αρνητικά σας... είτε υιοθετώντας τα καλά σας, απορρίπτοντας τ' αρνητικά σας... είτε, όμως... και τ' αντίστροφο!

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 16:38, λευκωσία)

Πολλοί βιάζονται να σου πουν τα σ' αγαπώ τους. Το ίδιο άγευστα θα τρώνε: ωμά τα κρέατα κι άγουρα τα φρούτα και τα λαχανικά τους. Μακριά τους!

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 15:16, λευκωσία)

Η ζήλια, όπως και το άγχος... όπως και το καθετί, θα έλεγα, έχουν ως ένα σημείο και τα θετικά τους, αλλά από ένα σημείο και μετά ξεκινούν να γίνονται κουραστικά και ψυχοφθόρα, ξεκινούν να γίνονται αρρώστια........ να γίνονται θάνατος. Κι όχι για τους γύρω σου, αλλά για σένα. Διότι οι γύρω σου... θ' απομακρυνθούν από εσένα και θα τη γλιτώσουν. Eνώ, εσύ... πού θα πας;

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 12:56, λευκωσία)

Και κοίτα να μην ξεχάσεις ν' αφήνεις αρμούς στις σχέσεις σου. Αποστάσεις απαραίτητες, για τις καρδιές... για τις συστολές και τις διαστολές, που θα έρθουν. Μη στρεβλώσει... μη ραγίσει, εύκολα... η αγάπη.

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 10:09, λευκωσία)

ΣΤΗΝ άΜΜΟ ΚάΣΤΡΑ ΧΤίΣΑΜΕ....

Τα όνειρα, που είχαμε...........
μας έχουν ξεγελάσει!
Κι αν άλλα συμφωνήσαμε,
γι' αλλού κι αν ξεκινήσαμε..........
αλλού έχουμε φτάσει!

Τα χρόνια, που διαβήκαμε...
μια τύψη, που βαραίνει..........
το γέλιο.... το ντυθήκαμε,
χαρές... υποδυθήκαμε.........
κ' η μοναξιά μάς μένει.

Φεγγάρια, που αγγίξαμε...
πλανέψαν την ψυχή μας,
στην άμμο κάστρα χτίσαμε,
νομίσαμε...... νικήσαμε............
κι αντίο η ζωή μας.

κουμΕττος κ.
(23/9/16 - 20:19, λευκωσία)

Όλα, τα σκουπΙΔΙΑ.....

κουμΕττος κ.
(23/9/16 - 17:09, λευκωσία)

Διότι η ζωή μας... κιτρινισμένες σελίδες μνήμης είναι. Που πάντα... θα τις προσπερνούμε... και πάντα..... θα τις βρίσκουμε μπροστά μας.....

κουμΕττος κ.
(23/9/15 - 05:22, λευκωσία)

Γνωριμίες. Πολλές, σαν κάτι βιβλία, που τα παρατάμε στες πρώτες σελίδες. Αχ, εκείνες οι πρώτες σελίδες! Είτε σε κρατούν, είτε σε διώχνουν.........

κουμΕττος κ.
(23/9/14 - 22:44, λευκωσία)

Προτιμώ την προσέγγιση των παιδιών. Σ' αγαπώ τη μια στιγμή... και δεν σ' αγαπώ την άλλη. Απλά. Γρήγορα. Αλλά, πάντα... αληθινά!

κουμΕττος κ.
(23/9/17 - 10:44, λευκωσία)

Οι πλείστοι δεν αγαπούν. Επενδύουν! Κι αναμένουν κέρδος... ή τουλάχιστον όσα έδωσαν... να τα πάρουν, πίσω. Μόνο, που αγάπη... δεν είναι όσα παίρνουμε, αλλά όσα δίνουμε. Μόνο, όσα δίνουμε.....

κουμΕττος κ.
(23/9/17 - 17:56, λευκωσία)

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛέΝΗ ΜΟΥ, ΕΣΟύ...

O κόσμος ούλλος χάνεται,
αντάν φανείς, χαρώ σε.....
τζι' αντάν στο στρώμαν ππέφτουμεν
τζιαι τα γλυτζιά αρτζιέφκουμεν,
πριν φύεις...... πεθυμώ σε!

Tζι' όσες φορές τα μάθκια σου,
τα μάθκια μου θωρούσιν.......
αχ, τα δικά μου καρτερούν
πως τα δικά σου θα τους πουν,
πολλά πως τ' αγαπούσιν......

Τριανταφυλλένη μου, εσού.....
τζιαι μουσκομυρισμένη,
ανθέ μου, φως μου της αυκής,
το πιο γλυτζιήν νερόν της Γης,
στα σσιείλη σου ξεβαίννει.

κουμEττος κ.
(24/9/16 - 13:54, λευκωσία)

Για να σ' έχω... προσπάθησα κι εγώ να περπατήσω επάνω στο νερό, μα εγώ βούλιαξα. Το θαύμα ήταν πως σ' έκανα και γέλασες. Το θαύμα είναι πως με πίστεψες και μ' αγάπησες, χωρίς θαύμα.

κουμΕττος κ.
(24/9/17 - 07:04, λευκωσία)

ΕΞάΡΧΕΙΑ ΜΟΥ... ΖΩή ΜΟΥ...

Σκοτάδια, μεσημέρια μου....
φωνές μου και κραυγές μου,
αγέρωχα θεμέλια μου,
μα κι η ουρά στα σκέλια μου........
πού πήγαν οι πυγμές μου;

Εξάρχεια μου... ζωή μου....
κι αλλοπρόσαλλη Αθήνα.......
μία επανάσταση,
θάνατος κι ανάσταση
και μία καραντίνα.

Κοστούμια μου, κουρέλια μου....
πληγές μου και σιωπές μου,
οι λύπες μου, τα γέλια μου,
αρμύρες μου, τα μέλια μου..........
λιογέρματα κι αυγές μου.

κουμΕττος κ.
(22/7/17 - 23:09, λευκωσία)

ΠΡΟΣ ΓΟΝΕίΣ

Μάθετε τα παιδιά σας να συγχωρούν, διότι μες σ' έναν ατελή κόσμο, αυτός που δεν μπορεί να συχωρνάει, δεν μπορεί ν' αγαπάει. Ούτε και τον εαυτό του........

κουμΕττος κ.
(22/9/17 - 19:43, λευκωσία)

Στην αγάπη, πάντα, υπάρχει περίσσευμα χρόνου, ενώ στον έρωτα έλλειμμα. Κατάλαβες, τώρα; Κατάλαβες, τώρα, μανάρι μου, γιατί δεν σε χορταίνω;

κουμΕττος κ.
(22/9/16 - 22:46, λευκωσία)

Κάποιοι άνθρωποι, απλά, δεν μπορούν να σε πιάσουν... απλά, δεν μπορούν να σε φτάσουν. Ως εκεί φτάνει το μπόι τής σκέψης τους. Τέλος! Μάταια, προσπαθείς. Και πρόσεξε, καημένε μου! Πρόσεξε, μην τους κάνεις τη χάρη.... πρόσεξε, μη γελαστείς και μου κοντύνεις......

κουμΕττος κ.
(22/9/17 - 18:55, λευκωσία)

Τα μεγαλύτερά μου αδέλφια είχαν, ήδη, προσφυγοποιηθεί. Κι απομείναμε στον Κορμακίτη μας... μονάχα, οι τρεις μας. Κάτι σαν Αγία Τριάδα: "Πατήρ, Υιος κι Άγιο Πνεύμα". Και δεν υπερβάλλω. Μαζί σας ένιωθα μικρός θεός.

Ο δρόμος της Πακούς γινόταν, συχνά. Είτε για να πάμε στο περιβόλι τού παππού, είτε για να πάμε στον Λιθράτη. Με τον πατέρα, πολλές φορές, ξεκινούσαμε για το περιβόλι, μα καταλήγαμε στον Λιθράτη. Λες κι είχε μαγνήτη αυτή η θάλασσα. Την ήξερε παδκιάν-παδκιάν. Έξω και μέσα. Δεν την αγάπαγε, μόνο, επιφανειακά. Ήξερε πού και πότε υπάρχει κάθε είδος ψαριού. Ήξερε όλα τα τοπωνύμια, ήξερε τον κάθε θάμνο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρινη λακκούβα με αλάτι. Ήξερε... διότι όταν αγαπάς οφείλεις και να ξέρεις!

Η μητέρα μάς συνόδευε, συνήθως, για να πάμε στις ελιές, αλλά και για να δει τι στο διάολο κάναμε στο περιβόλι. Σπέρναμε κάτι; Δε μας εμπιστευόταν. Ήξερε καλά τον πατέρα μου. Ήξερε καλά την αχαλίνωτη αγάπη του για τη θάλασσα. Η θάλασσα: το αντίπαλο δέος. Η απόλυτή του ερωμένη. Έφαγε πολύ κέρατο η μάνα μου. Εγώ, συνωμοτούσα, μαζί του. Είχαμε τα μυστικά μας. Άντρες βλέπετε. Μα η μάνα μου... μας λάτρευε. Ήταν η ασφάλεια μας. Η φροντίδα, η ανυστερόβουλη μέριμνα. Η μάνα μου! Πόσο δάκρυ κύλησε από τα μάτια της. Μάνα, χωρίς τα πλείστα παιδιά της. Πώς να χαμογελάσει; Πώς να νιώθει πληρότητα, αφού πλήρης δεν ήταν. Κι όμως... εμένα, πάντα, μου χαμογελούσε. Όχι, δεν έβαζε μάσκα. Αληθινά, μου χαμογελούσε. Δε με μεγάλωσε με ψέματα. Μαζί, γελούσαμε. Μαζί, κλαίγαμε. Ήξερε καλά ο ένας τον άλλον. Δεν προσποιούμασταν. Δεν κρυβόμασταν πίσω από τα δάκτυλά μας. Εξάλλου έπρεπε να ωριμάσω, νωρίς. Στα δώδεκα θα έφευγα κι εγώ. Πρόσφυγας σε μια τσιμεντένια πόλη. Από εγκλωβισμένος... ελεύθερος. Ελεύθερος.... ας γελάσω. Θυμάμαι τα πρώτα μου χρόνια στην προσφυγιά. Πιο φυλακισμένος δεν ξανάνιωσα. Πιο δυστυχισμένος δεν ξαναήμουνα. Μετά συμβιβάστηκα, κάπως. Κι από τότε επιβιώνω... θλιμμένος. Στους άλλους χαμογελάω. Τι νόημα έχει να τους φορτώνω τη θλίψη μου. Ο καθένας μας... τον σταυρό του. Ο καθένας μας... τα προβλήματά του.

Κι ο χρόνος κυλά. Οι γονείς μου έζησαν τη ζωή τους, από το 1974, εγκλωβισμένοι. Εγκλωβισμένοι, για όλους τους άλλους. Ελεύθεροι, για μένα. Διότι, εγώ... ξέρω. Οι γονείς μου... έφυγαν... πέθαναν και τάφηκαν στον Κορμακίτη τους. Τι τυχεροί! Τι ζωή έζησαν! Πόσο υπέροχα πέθαναν! Και κυρίως... πόσο εύστοχα θάφτηκαν. Τους ζηλεύω.......

κουμΕττος κ
(22/9/17 - 06:29, λευκωσία)

Στοχεύουμε ψηλά. Μα η Γη γυρίζει.

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 18:16, λευκωσία)

Αναβολή —η παράδοξη βεβαιότητα των θνητών πως θα είναι παρόντες μες στο μέλλον.

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 17:16, λευκωσία)

Όταν βγήκες ζωντανός μέσα 'πό τυφώνες... οι θύελλες κι οι καταιγίδες... σου είναι παιχνιδάκι!

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 17:01, λευκωσία)

- Δεν σ' αγαπώ.....
- Γιατί;
- Επειδή σε λατρεύω!

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 16:16, λευκωσία)

Ειρήνη δεν υπάρχει. Εκεχειρία είναι το σωστό.

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 15:26, λευκωσία)

Ερωτευτήκαμε και λάθος ανθρώπους. Λάθος έρωτας, όμως, δεν υπάρχει!

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 15:16, λευκωσία)

Οι χέστες τρέμουν την αλήθεια τους. Η έγνοια τους είναι το κωλόχαρτο και να 'χει νερό το καζανάκι. Μια καλή υστεροφημία ονειρεύονται. Γι' αυτήν ζουν... χωρίς να ζουν.

κουμΕττος κ.
(21/9/17 - 06:42, λευκωσία)

Θα κουβαλάς μες στα μάτια σου την αυτοβιογραφία μου. Πόσο φθινόπωρο μάς απέμεινε; Ποιος επίλογος θα μας χωρέσει;

κουμΕττος κ.
(23/11/15 - 17:49, λευκωσία)

Επιτέλους, φθινόπωρο! Μας εξουθενώνουν, τελευταίως, τα καλοκαίρια. Τι βάσανο κι ετούτο —να ξυπνάς και να 'χεις τόσον καταγάλανο ουρανό να δικαιολογήσεις.

κουμΕττος κ.
(20/9/17 - 18:27, λευκωσία)

Μα ούτε και στο υστερόγραφο.......
έγραφε τ' όνομά σου, Κερύνεια μου!
Αχ, Κερύνεια μου.............

κουμΕττος κ.
(20/9/16 - 06:54, λευκωσία)

Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε, μόνοι μας. Αλλά ως εκεί... οι δυνάμεις μας.

κουμΕττος κ.
(20/9/17 - 13:10, λευκωσία)

Με τη μάνα μου μαλώναμε, συχνά. Μα με τον πατέρα μου... ήταν αδύνατον. Μ' ένα βλέμμα του... μ' αφόπλιζε......

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 23:09, λευκωσία)

Η αγάπη προϋποθέτει διαφάνεια. Να μην αφήνει σκιές. Να μην υπάρχουν ερωτήσεις. Ούτε απαντήσεις. Κι εξάπαντος: καμιά Πυθία στο σκαμνί της.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 19:09, λευκωσία)

Στα ρίσκα τα αιφνίδια μου....
γυρνώ σ' αεροδρόμια,
μα μοιάζουν τα ταξίδια μου....
πιο ίδια κι απ' τα ίδια μου......
τ' ανόμοια, πλέον, όμοια.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 18:26, λευκωσία)

Κι αν δεν μπορείς να γίνεις καλύτερος... μη γίνεις χειρότερος.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 17:31, λευκωσία)

Εξοικειώθηκε τόσο με τις ήττες της. Πια, στην καθεμιά... χαμογελά.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 17:03, λευκωσία)

Πλέον, με κουράζει -απίστευτα- η όποια προσπάθεια. Ιδιαίτερα, η αντίσταση.... στην κατηφόρα.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 16:54, λευκωσία)

Κι αυτό που θεωρείς τύχη, κάνε λίγη υπομονή. Πολλές φορές, μασκαρεμένη ατυχία είναι. Κι αντίστροφα.

κουμΕττος κ.
(19/9/17 - 13:35, λευκωσία)

- Κρατάς μυστικά;
- Ναι....
- Σ' αγαπώ!

κουμΕττος κ.
(18/9/17 - 20:01, λευκωσία)

Προτιμάτε τ' απλά στη ζωή σας. Διότι κάθε πολύπλοκο... κι ένας λαβύρινθος. Και κάθε λαβύρινθος κρύβει κι έναν Μινώταυρο. Κι ο Θησέας δεν εμφανίζεται σ' όλα τα σενάρια.

κουμΕττος κ.
(18/9/17 - 06:34, λευκωσία)

Να πεθάνω από έρωτα; Εγώ, τον έρωτα ξέρω -μόνο- να τον ζω!

κουμΕττος κ.
(18/9/13 - 06:06, λευκωσία)

Το παιδικό μου όνειρο,
στη μνήμη γκρεμισμένο,
δακρύζει ανεκπλήρωτο,
γιοφύρι αγεφύρωτο,
ποτάμι ξεραμένο..........

κουμΕττος κ.
(18/9/16 - 8:24, λευκωσία)

Από τους ανθρώπους... διαλέγω τους γελαρτεσιανούς. Που το γέλιο τους αναβλύζει στο πρόσωπό τους, χωρίς καμία προσπάθεια.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 22:31, λευκωσία)

Ο παππούς μου έζησε εκατό χρόνια. Τα τελευταία του χρόνια μού έλεγε, διαρκώς, τις ίδιες ιστορίες. Δεν άκουγε και καλά. Κάθε φορά, τα ίδια. Και τα ίδια. Και τα ίδια. Ποτέ μου, δε βαρέθηκα να τον ακούω. Ποτέ μου, δεν ένιωσα κούραση. Με χαρά τον επισκεπτόμουνα... είτε στον Κορμακίτη, είτε στη Λεμεσό. Με χαρά καθόμουνα με τις ώρες, μαζί του, και τον άκουγα. Και κάθε φορά, ανακάλυπτα και κάτι νέο μέσα στις ιστορίες του. Βλέπετε ο κόσμος, πάντα, ο ίδιος είναι. Η οπτική μας γωνία.... είναι που τον αλλάζει.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 21:37, λευκωσία)

- Κι ο πιο ισχυρός βαθμός συγγένειας, παππού μου;
- Το συμφέρον, παιδί μου.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 19:21, λευκωσία)

- Κι ο θάνατος, παππού μου;
- Κι όταν θα ξέρω δεν θα μπορώ να σου απαντήσω, παιδί μου.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 18:31, λευκωσία)

Απόγευμα. Όσο πάει και νυχτώνει. Η νύχτα φέρνει τη γαλήνη. Περιορίζει την ορατότητα στ' αναγκαία κι απαραίτητα. Να μην υπάρχουν παρεμβολές. Καμία ενόχληση. Κανένας παρείσακτος κι ακάλεστος. Η νύχτα μάς παρέχει την απαραίτητη κάλυψη. Κι εμείς, χωρίς καμιά, πια, δικαιολογία... οφείλουμε να πάρουμε θέση. Και να δικάσουμε την ψυχή μας. Αμείλικτα κι ανεπηρέαστα. Δίκαια! Διότι η απόλυτη δικαιοσύνη, μόνο, μας σώζει. Αλλιώς, εμάς ξεγελούμε. Εμάς, τιμωρούμε. Εμάς. Μόνο, εμάς.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 17:47, λευκωσία)

Έχεις το χαμόγελο, που θα ήθελα να με ξυπνάει, κάθε πρωινό. Αυτό που διαψεύδει όσους λένε πως ο απόλυτος έρωτας δεν υπάρχει.

κουμΕττος κ.
(17/9/17 - 09:04, λευκωσία)

Λοξοδρόμησα, μα άξιζε τον κόπο το φιλί σου!

κουμΕττος κ.
(16/9/17 - 17:26, λευκωσία)

Ένιωθε εξαντλημένη. Κι όχι τόσο... απ' όσα προηγήθηκαν, αλλά... απ' όσα θ' ακολουθούσαν........

κουμΕττος κ.
(16/9/15 - 15:19, λευκωσία)

Αγκάλιαζέ με ―υπενθύμιζέ μου, γιατί από ψάρια... δεν γίναμε πουλιά!

κουμΕττος κ.
(16/9/15 - 18:36, λευκωσία)

Κι έμεινες, πατέρα μου,
μια φωτογραφία...
κι έγινες, μανούλα μου,
άστρο της νυχτιάς,
ρούχα πένθιμα φορά,
πια, η ευτυχία....
κι όλα μαρανθήκανε.........
τ' άνθη της καρδιάς!

κουμΕττος κ.
(15/9/17 - 19:05, λευκωσία)

Με το στανιό περπατούσε, δίπλα της. Με το στανιό τής κράταγε το χέρι. Με το στανιό έκανε έρωτα, μαζί της. Με το στανιό την παντρεύτηκε. Με το στανιό έκανε και παιδιά, μαζί της. Με το στανιό τα χρόνια περνούσαν. Χθες, τη χώρισε... και σήμερα βλέπει και ζηλεύει τα χελιδόνια. Όχι, που φεύγουν, μα που την άνοιξη θα επιστρέψουν. Βλέπετε, οι άνθρωποι, που έζησαν ή ζούνε, για μια ζωή, μαζί... μπορεί να τους χωρίζουν πολλά, μα τους ενώνουν, περισσότερα...

κουμΕττος κ.
(15/9/15 - 18:57, λευκωσία)

Άκουγα τα λόγια σου, μα πίστευα την ηχώ τους ―η αλήθεια θέλει τον χρόνο της. Κ' η βεβαίωση... επιβεβαίωση!

κουμΕττος κ.
(15/9/15 - 20:37, λευκωσία)

Δώσε αξία... αξία στα μικρά μεγάλη... και θα την αποκτήσεις κι εσύ. Διότι όλοι κι όλα... αναζητούν τον δρόμο. Τον δρόμο τον ολόφωτο.

κουμΕττος κ.
(15/9/16 - 07:15, λευκωσία)

Το φιλί μας δεν μπορεί να ήταν λάθος. Φιληθήκαμε.... άψογα!

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 22:36, λευκωσία)

Το καλό και το κακό, πάντα... και στα πάντα... θα συνυπάρχουν. Εσύ, αποφασίζεις ποιο από τα δυο θ' αναδείξεις, υπηρετώντας το. Η δύναμη σου κι η αδυναμία σου; Η ελεύθερη βούληση!

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 21:09, λευκωσία)

Φεύγουνε γι' αλλού... άνθρωποί μας. Τα χρώματα τής ζωής μας αποδημούν κι αυτά, εν λευκώ... διαποτισμένα, σύγκορμα... με κέρινη χλωρίνη. Απομένει, μόνο... το μαύρο. Πένθιμο. Σιωπηρό κι άφωτο. Όπως τον σπόρο, που κάθε φθινόπωρο... σπέρνεται βαθιά στο χώμα. Μα από εκεί θα νικήσει τον χειμώνα... και θα φυτρώσει... και θα φέρει την άνοιξη. Να χαμογελούν οι άνθρωποί μας.... να χαμογελούν κι οι φθινοπωρινές μας αναμνήσεις........

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 20:32, λευκωσία)

Και πάνε... κι αυτοί... κι "ερωτεύουνται", μπας και ξελασπώσουν από τη μοναξιά τους. Δυο μοναξιές, τώρα... αγκαλιασμένες, μαζί... πιότερο, στη λάσπη βυθίζουνται!

κουμΕττος κ.
(14/9/15 - 18:55, λευκωσία)

Κοίτα με, μου είπες. Και σε κοίταξα. Άκου με, μου είπες. Και σε άκουσα. Μίλα μου, μου είπες. Και σου μίλησα. Άγγιξέ με, μου είπες. Μα τα χέρια μου, ατάραχα. Αν δεν ποθούν, πραγματικά... τυφλά και κωφάλαλα!

κουμΕττος κ.
(14/9/15 - 21:01, λευκωσία)

Ας ξενυχτήσουμε, απόψε... κι ας καταμετρήσουμε τα υπάρχοντά μας. Δηλαδή, αυτά... που με την καρδιά... αγγίξαμε.

κουμΕττος κ.
(14/9/16 - 22:34, λευκωσία)

Αριστεροί και Δεξιοί. Βόρειοι και Νότιοι. Πάνω Γειτονιά και Κάτω Γειτονιά και... και... και. Η τάση των ανθρώπων είναι ο διχασμός. Η ανάγκη των ανθρώπων είναι ο πόλεμος. Είναι η σύγκρουση. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ο νικητής κι ο ηττημένος. Ο θετικός κι ο αρνητικός πόλος. Για να κυλά η ζωή... το καύσιμο είναι ο θάνατος.

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 20:47, λευκωσία)

Οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις κι οι αυθαίρετοι αφορισμοί.... διευκολύνουν κι ενισχύουν τον φασισμό. Μην πω... είναι φασισμός!

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 14:55, λευκωσία)

Όπου κι αν είμαι....
η σκέψη μου, σ' εσένα.
Κορμακίτη μου.
Θάλασσά μου! Λιθράτη μου...
Πατρίδα μου, γλυκιά μου.
Σπιθαμή, μακριά σου...
η πιο αρμυρή κι η πιο μακρινή...
ξενιτιά μου!

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 06:54, λευκωσία)

Δεν έχει σημασία... αν στην αρχή ο ένας αγαπά περισσότερο ή λιγότερο τον άλλον, συγκριτικά. Οι άνθρωποι, που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, γρήγορα, μπαλανσάρουν.......... ή χωρίζουν....... ή δακρύζουν.

κουμΕττος κ.
(12/9/17 - 21:36, λευκωσία)

Οι ποιητές ζουν απρόβλεπτα. Εκεί, που αναμένεις να.

κουμΕττος κ.
(12/9/17 - 19:23, λευκωσία)

Συμβιβάστηκες, για να 'χεις κάποιον στο πλάι σου, όταν γεράσεις. Έλα, όμως, που οι νεκροί..... δεν γερνάνε..

κουμΕττος κ.
(12/9/12 - 06:20, λευκωσία)

στους εγκλωβισμένους μας (†)

Δε θα μάθουμε, ποτέ...
γιατί εκείνα τα χελιδόνια δεν έφυγαν,
γιατί δεν ακολούθησαν τα υπόλοιπα
και παρέμειναν, μόνα...
σπάζοντας τον κανόνα,
πεθαίνοντας μες στο χειμώνα,
πριν την άνοιξη δούνε...
(αχ τι όμορφη, θα 'λεγαν, που 'ναι!),
πριν οι τόποι ανθίσουν,
πριν τ' αδέρφια τους, πίσω...
στις φωλιές τους... γυρίσουν...

κουμΕττος κ.
(12/9/15 - 03:23, λευκωσία)

Πολλοί, σαν σήμερα... δοκίμασαν να πετάξουν, ψηλά. Και πέταξαν... πολύ πιο ψηλά... κι απ' όσο περίμεναν.

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 19:32, λευκωσία)

Είμαι Ποιητής σημαίνει πως μ' ενδιαφέρει η άποψή σου. Αλλά περισσότερο του τρισέγγονού σου.

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 19:26, λευκωσία)

Είναι σημαντικό να κάνουμε τα παιδιά χαρούμενα, μα αυτό δεν φτάνει. Και μια σοκολάτα τα κάνει χαρούμενα!

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 17:39, λευκωσία)

Κάποτε, με άναβες. Ο αναπτήρας γεμάτος. Η τσακμακόπετρα, όμως... ούτε μια σπίθα!

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:59, λευκωσία)

Όταν ο έρωτας σβήσει... τον ονομάζουν αγάπη. Καλό κολπάκι, μα η καρδιά δεν ξεγελιέται.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:54, λευκωσία)

Στις καφετέριες, πλέον... προτιμώ να θαυμάζω τη σοβαρότητα τού ύφους των ανθρώπων, παρά ν' ακούω και τι λένε.....

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 11:06, λευκωσία)

Άνθρωποι. Ζηλεύουν ό,τι δεν έχουν. Κι αν δεν μπορούν να το έχουν... το απομυθοποιούν και το ισοπεδώνουν. Το εξευτελίζουν. Το ξεσχίζουν. Άνθρωποι. Τέσσερα πόδια. Τα δυο... τα ονόμασαν χέρια. Δεν είναι, όμως... τόσο απλό.....

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:55, λευκωσία)

Έφευγες. Αναποφάσιστα τα βήματά σου. Πίσω σου... άφηνες αποτυπώματα. Αποτυπώματα, παντού! Για να ξέρω πού να σε βρω. Αλλά και για να μπορείς... να επιστρέψεις.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:37, λευκωσία)

Τα τελευταία χρόνια, μόλις μπω στην τάξη τούς χαμογελάω. Και μου χαμογελάνε κι αυτά. Την έπαθα, πολλές φορές, στο παρελθόν! Πλέον, αν δεν προπληρωθώ... δεν ξεκινάω το μάθημα.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:16, λευκωσία)

Όπως τα παιδιά! Στα ψέματα μαλώνουνε... όσοι αγαπιούνται.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:09, λευκωσία)

Από τους ανθρώπους κρατώ διάφορους. Φτάνει να χαμογελούν! Να τους κάνω και να με κάνουν. Αμφίδρομη η ευτυχία; Θα έλεγα πιο δίκαιη. Κι όπου υπάρχει δικαιοσύνη... υπάρχει μέλλον.

κουμΕττος κ.
(9/9/17 - 08:52, λευκωσία)

Μια φορά κι έναν πανέμορφο καιρό. Που μετρούσαμε την ευτυχία και με γαβγίσματα και νιαουρίσματα. Που αγωνιούσαμε και χαμογελούσαμε, για κάτι μικρά... σήμερα, αδιάφορα.......

κουμΕττος κ.
(8/9/17 - 15:46, λευκωσία)

ΠΑΙΔΙά ΤήΣ ΓΗΣ -ΕΛΠίΔΑ ΤΗΣ-

Αντάμωσα στο γέλιο σας...
την αθωότητα,
χωρίς εσάς... "τετέλεσται"... 
η ανθρωπότητα.

Παιδιά τής Γης -ελπίδα της-
άνθη κι αρώματα,
καθένα μια ψηφίδα της...
νάζι, καμώματα.

Στ' απάνθισμα τής νιότης σας...
κάστρα γκρεμίζετε............
κι αμάραντα τριαντάφυλλα...
σ' όλους χαρίζετε!

κουμΕττος κ.
(8/9/14 - 20:57, λευκωσία)

Τη Δευτέρα θα έρθετε και θα μπούμε στην τάξη. Θα με κοιτάξετε, θα σας κοιτάξω. Το πρώτο μας βλέμμα θα είναι και το πιο σημαντικό. Θα είναι εκείνο, που επάνω του... θα χτίσουΜΕ την Εμπιστοσύνη, την Ισότητα, τον Αλληλοσεβασμό, τη Γνώση, το Χαμόγελο, το Μέλλον... ή με μια λέξη... την Αγάπη! Εγώ κι εσείς... εσείς κι εγώ. Εγώ... ο δάσκαλος... κι εσείς... οι μαθητές μου. Εσείς... οι δάσκαλοι... κι εγώ... ο μαθητής σας!

κουμέττος κ.
(11/9/15 - 16:48, λευκωσία)

Όταν σου έδινα αγάπη, πού να ήξερες πως μου έδινα την αγάπη..... που μου έλειπε.................

κουμΕττος κ.
(7/9/17 - 22:28, λευκωσία)

ΤΙ ΘΕΣ, ΠάΛΙ, ΤΙ ΖΗΤάΣ;

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Ξέχασε τα καλοκαίρια....
δίχα μνήμη σε κοιτώ......
δίχα χάδια μες στα χέρια.

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Φθινοπώριασε, για πάντα......
άδειες οι φωτογραφίες
κι οι καρδιές, χωρίς λεζάντα.

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Τ' άστρα έσβησαν, πριν χρόνια...
κι αν η άνοιξη φανεί.....
θα 'ν' χωρίς τα χελιδόνια.

κουμΕττος κ.
(7/9/17 - 20:12, λευκωσία)

Τι πιο απόλυτο! Ο άνθρωπός σου να 'ναι κ' η φαντασίωσή σου!

κουμΕττος κ.
(7/9/16 - 23:24, λευκωσία)

Κάποιο φθινόπωρο, που ήμουνα μικρός... αρχές Σεπτεμβρίου... ο μεταστάντας, πια, πατέρας μου... μ' έβγαζε, κάθε βράδυ, έξω στην αυλή... και βλέπαμε τ' αστέρια. Το πρώτο βράδυ, θυμάμαι... τον ρωτούσα, διαρκώς, γιατί το κάναμε αυτό... κι η απάντηση, που έπαιρνα ήταν, μόνο... βλέπε... βλέπε, τι όμορφα, που είναι! Κι εγώ... τα έβλεπα. Σε λίγα λεπτά έκλεινε τα μάτια του και με παρότρυνε κι εμένα να κάνω το ίδιο... τώρα, κλείσε τα μάτια σου και δες τα, μου έλεγε...... δες τα πόσο πιο όμορφα είναι! Κι εγώ τον εμπιστευόμουνα, απόλυτα.... και τα έκλεινα. Κι ως δια μαγείας... τα έβλεπα... τα έβλεπα, πεντακάθαρα. Κι ήταν πράγματι πανέμορφα! Κάθε βράδυ, για μια εβδομάδα, κάναμε το ίδιο. Βγαίναμε, έξω, και τα βλέπαμε. Τα βλέπαμε... με ανοιχτά και με κλειστά τα μάτια. Κι έτσι... εκείνο το φθινόπωρο... έμαθα να βλέπω με τα μάτια... αλλά, κυρίως, με την καρδιά. Εξάλλου, η όποια ομορφιά δεν είναι γνώση... ούτε καν, θα έλεγα, αίσθηση... είναι πίστη... πίστη και συναίσθημα...... είναι κι έρωτας.... έρωτας μεγάλος... έρωτας τυφλός! Γι' αυτό, ίσως... τον λένε κι έτσι.........

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 19:15, λευκωσία)

Αν στην αγάπη, ψεύτικα.........
φιλάς και προσποιείσαι,
πάντα, θα είσαι μόνος σου.....
με όποιον και αν είσαι.
Νεκρός, πριν την κηδεία σου,
να ζεις η τιμωρία σου,
να βλέπεις τη μιζέρια σου....
χωρίς τα καλοκαίρια σου!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 18:26, λευκωσία)

Σπίτια, γεμάτα πόνο και δάκρυ. Απ' έξω πανέμορφοι κήποι... ξεγελάνε το μάτι!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 17:04, λευκωσία)

ΤΖΙΑΙ ΚΑΡΤέΡΩ ΣΕ, έΛΑ ΜΟΥ........

Τζιαι καρτερώ σε να φανείς
μες στην αγκάλην μου να μπεις,
τζιαι με λυχνάριν το φεγγάριν,
να σε θωρώ... ούλλον, καμάριν.

Τζιαι καρτερώ σε, έλα μου........
έλα τζιαι χαμογέλα μου,
να σε γεμίσω με φιλιά,
τριαντάφυλλα τζιαι γιασουμιά!

Τζιαι καρτερώ σε να φανείς,
όπως τον Ήλιον της αυκής.......
να ξημερώσει, μέσα μου........
πουρέκκα, πριγκιπέσσα μου.

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 15:44, λευκωσία)

Μ' ατελείς κριτές... ουδείς τέλειος!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 14:54, λευκωσία)

Προσοχή, παρακαλώ! Πολλά τετράποδα παριστάνουν τα δίποδα..........

κουμΕττος κ.
(6/9/16 - 13:56, λευκωσία)

Και τι όμορφα, ρε μάνα, σε μνημονεύει... συνεχίζοντας να μοσχοβολά το γιασεμί... στου σπιτιού μας...... το κατώφλι........

κουμΕττος κ.
(6/9/15 - 07:53, λευκωσία)

Γνωρίζουμε ανθρώπους, για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Άλλοι θα μας βγάλουν τον καλό κι άλλοι τον κακό εαυτό μας. Να τους ευχαριστείτε, πιότερο, τους δεύτερους. Κάποιος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα, αν θα το σκοτώσεις... ή καλύτερα...... άσε το να φύγει.........

κουμEττος κ.
(5/9/17 - 21:09, λευκωσία)

Πάντα, θα σε πληγώνει... η ευτυχία, που δεν διεκδίκησες.

κουμEττος κ.
(5/9/17 - 20:56, λευκωσία)

Α τζιαι τούντο "Πόθεν έσχες",
σσίλια έχουν πέντε δείχνουν.........
εν μαστόροι οι αφέντες,
πέρα-δώθε.... να τα κρύφκουν.

Τζιαι να φτιάχνουσιν τζιαι νόμους
πά' στα μέτρα τους ραμμένους.....
τζι' αν φωνάξουμεν τζιαι νάκκον......
ούλλους έχουν μας δεμένους!

Πριν ο πετεινός λαλήσει......
θα ζητήσουμεν ρουσφέττιν,
εν τ' αδιόρθωτον κακόν μας......
της φυλής μας το κκισμέττιν.

κουμΕττος κ.
(4/9/17 - 21:58, λευκωσία)

Oι νεκροί... δεν συγχωρούνε......

κουμEττος κ.
(4/9/16 - 17:43, λευκωσία)

Άσε στην άκρη τους χρησμούς,
ο χρόνος τρέχει, πάει....
με λόγια ξάστερα μιλά..........
αυτός που αγαπάει!

κουμΕττος κ.
(4/9/17 - 16:41, λευκωσία)

Η μόνη μας ελπίδα ήταν, είναι και θα παραμένει ο καλός άνθρωπος.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 19:00, λευκωσία)

Το να καταδικάζεις την ανθρωπότητα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεις και τον εαυτό σου... αποτελεί, τουλάχιστον, υποκρισία.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 18:50, λευκωσία)

Δεν είχα τίποτα. Και σου έδωσα τα πάντα. Αυτό το μικρό θαύμα ονομάζεται αγάπη.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 10:32, λευκωσία)

Έρωτας. Η μόνη νόσος, που όταν τη θεραπεύσεις... πεθαίνεις!

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 09:56, λευκωσία)

στον Θάνο Ανεστόπουλο († - 3/9/2016)

Διάφανα κρίνα... ψυχές στολίζουνε,
για σένα, μόνο, πλέον, ανθίζουνε.........
μα όλα που 'πες μνήμες που μένουνε,
εσύ, κι αν φεύγεις... αυτές δε φεύγουνε!

κουμέττος κ.
(03/9/16 - 21:35, λευκωσία)

O έρωτας τριαντάφυλλα
σκορπά στο περασμάν του...................
τζι' αν θα σου πει μεν αρνηθείς
-ούτε στιγμήν μεν το σκεφτείς-
να πας στο κάλεσμάν του!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 24:07, λευκωσία)

Τις νύχτες θα σε καρτερώ.........
για κάμε μου τη χάρην,
να έρκεσαι να σε θωρώ......
μαζίν, με το φεγγάριν!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 22:27, λευκωσία)

Με το στανιόν εν γίνεται.......
αγάπη να αντέξει
τζιαι με την πρώτην αφορμήν......
ο χωρισμός θα έρτει!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 21:41, λευκωσία)

Αγάπα με, αχ, τζι' άφησ' με...
ψηλά, για να πετάσω
τζι' αν θέλω, πίσω, θα στραφώ....
μες στην αγκάλην σου να μπω
τζιει μέσα να κουρνιάσω!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 19:06, λευκωσία)

Αντάν νυχτώνει τα πουλιά........
στην τζοίτην τους γυρίζουν,
μα 'γιώνι μες στην προσφυγιάν......
σ' άλλην, που εν θέλω φωλιάν,
με μαυρισμένην την καρκιάν,
τα μάθκια μου δακρύζουν.

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 18:52, λευκωσία)

Κι ο έρωτας τι; Αυξάνεις στο διπλάσιο τις πιθανότητες θανάτου σου...........

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 17:09, λευκωσία)

Λες κι έγινε λάθος στο μαιευτήριο. Άλλων τη ζωή μεγαλώσαμε. Τι νόημα, όμως, έχει! Το θέμα είναι... αν την αγαπήσαμε... το θέμα είναι.... αν κι εμείς, μαζί της.... μεγαλώσαμε....... στην καρδιά.... στην καρδιά....................

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 16:59, λευκωσία)

Το χειρότερο; Απλά, να είσαι με κάποιον. Χωρίς να υπάρχεις. Χωρίς να υπάρχει.

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 16:26, λευκωσία)

Τζι' αν μιαν ζωήν μου τάσσατε...
χορτάτην τζιαι χλιδάτην...
ψουμίν τζι' ελιάν θα θκιάλεα.......
τζιαι να 'μουν στον Λιθράτην...

κoυμΕττος κ.
(2/9/14 - 22:24, λευκωσία)

Κι αν δε βρω εισιτήριο... θα με βρεις, εκεί. Λαθρεπιβάτη... μες στην καρδιά σου......

κουμΕττος κ.
(2/9/16 - 19:09, λευκωσία)

Τη συνηθίζεις τη μοναξιά. Καλή γκόμενα. Λίγο μαλακισμένη, αλλά τι να κάνουμε! Μην τα θέλουμε κι όλα.....

κουμΕττος κ.
(2/9/15 - 18:42, λευκωσία)

Kάτι έρωτες, που ειπώθηκαν στη σίγαση......

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 20:42, λευκωσία)

- Κι οι άνθρωποι, γιαγιούλα μου;
- Κι οι άνθρωποι τι, κοριτσάκι μου; Εισπνοή κι εκπνοή! Σου παίρνουν ό,τι χρειάζονται. Σου φορτώνουν, οι αθεόφοβοι, και τα σκουπίδια τους... και κλοτσιά στον κώλο......

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 10:25, λευκωσία)

Κι απ' την Κερύνεια φεύγουν τα χελιδόνια. Τα μόνα, όμως... που της ξανάρχονται. Με τις φωλιές τους, όμως, δεν ξέρω τι γίνεται. Τις βρίσκουν, όπως τις άφησαν; Είναι γκρεμισμένες; Κάθησαν μέσα σπουργίτια; Σαύρες, μήπως; Ποιος ξέρει!

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 07:49, λευκωσία)

Κάθε φορά, που ερωτεύεται.....
ξαναγεννιέται παρθένα.........................

κουμΕττος κ.
(3/2/16 - 20:23, λευκωσία)

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω πως ο άνθρωπος, κυρίως... δεν είναι αυτός, που σου δείχνει, αλλά αυτός, που του δείχνεις.......

κουμΕττος κ.
(1/9/15 - 14:29, λευκωσία)

Η ΑΔΡΩΠΙά

Την αδρωπιάν γυρεύκω την......
μες στ' ουρανού τα ύψη,
γιατί σ' ετούτον τον ντουνιάν,
σ' όποιον τζι' αν πήα μαχαλάν......
εν ήβρα ούτε μιαν σταξιάν,
χαρκούμαι έσσει λείψει.

Tην αδρωπιάν γυρεύκω την.....
λαλούν μου εξηλείφτην,
εχάθηκεν που τες καρκιές.....
τζι' οι μέρες μας που φωτεινές,
σαν το πισσούριν σκοτεινές
―ο Ήλιος πού εκρύφτην;

Την αδρωπιάν γυρεύκω την..........
μες στη ζωήν, που ζούμεν,
μα τζιείνη ζει στα πρωτινά,
στα γρόνια μας μες στα χωρκά,
τα πιο γλυτζιά τζι' αληθινά...
τζι' εν θα την ξαναδούμεν!

κουμΕττος κ.
(11/9/16 - 16:36, λευκωσία)

Kάτι ήξερε ο Μόντης, που παραινούσε τον Πενταδάκτυλο ν' ανασηκώσει την πλάτη του και να τους αποσείσει. Από εμάς..... δεν περίμενε τίποτα........

κουμΕττος κ.
(4/9/16 - 10:05, λευκωσία)