Με το στανιό περπατούσε, δίπλα της. Με το στανιό τής κράταγε το χέρι. Με το στανιό έκανε έρωτα, μαζί της. Με το στανιό την παντρεύτηκε. Με το στανιό έκανε και παιδιά, μαζί της. Με το στανιό τα χρόνια περνούσαν. Χθες, τη χώρισε... και σήμερα βλέπει και ζηλεύει τα χελιδόνια. Όχι, που φεύγουν, μα που την άνοιξη θα επιστρέψουν. Βλέπετε, οι άνθρωποι, που έζησαν ή ζούνε, για μια ζωή, μαζί... μπορεί να τους χωρίζουν πολλά, μα τους ενώνουν, περισσότερα...

κουμΕττος κ.
(15/9/15 - 18:57, λευκωσία)

Άκουγα τα λόγια σου, μα πίστευα την ηχώ τους ―η αλήθεια θέλει τον χρόνο της. Κ' η βεβαίωση... επιβεβαίωση!

κουμΕττος κ.
(15/9/15 - 20:37, λευκωσία)

Δώσε αξία... αξία στα μικρά μεγάλη... και θα την αποκτήσεις κι εσύ. Διότι όλοι κι όλα... αναζητούν τον δρόμο. Τον δρόμο τον ολόφωτο.

κουμΕττος κ.
(15/9/16 - 07:15, λευκωσία)

Το φιλί μας δεν μπορεί να ήταν λάθος. Φιληθήκαμε.... άψογα!

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 22:36, λευκωσία)

Το καλό και το κακό, πάντα... και στα πάντα... θα συνυπάρχουν. Εσύ, αποφασίζεις ποιο από τα δυο θ' αναδείξεις, υπηρετώντας το. Η δύναμη σου κι η αδυναμία σου; Η ελεύθερη βούληση!

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 21:09, λευκωσία)

Φεύγουνε γι' αλλού... άνθρωποί μας. Τα χρώματα τής ζωής μας αποδημούν κι αυτά, εν λευκώ... διαποτισμένα, σύγκορμα... με κέρινη χλωρίνη. Απομένει, μόνο... το μαύρο. Πένθιμο. Σιωπηρό κι άφωτο. Όπως τον σπόρο, που κάθε φθινόπωρο... σπέρνεται βαθιά στο χώμα. Μα από εκεί θα νικήσει τον χειμώνα... και θα φυτρώσει... και θα φέρει την άνοιξη. Να χαμογελούν οι άνθρωποί μας.... να χαμογελούν κι οι φθινοπωρινές μας αναμνήσεις........

κουμΕττος κ.
(14/9/17 - 20:32, λευκωσία)

Και πάνε... κι αυτοί... κι "ερωτεύουνται", μπας και ξελασπώσουν από τη μοναξιά τους. Δυο μοναξιές, τώρα... αγκαλιασμένες, μαζί... πιότερο, στη λάσπη βυθίζουνται!

κουμΕττος κ.
(14/9/15 - 18:55, λευκωσία)

Κοίτα με, μου είπες. Και σε κοίταξα. Άκου με, μου είπες. Και σε άκουσα. Μίλα μου, μου είπες. Και σου μίλησα. Άγγιξέ με, μου είπες. Μα τα χέρια μου, ατάραχα. Αν δεν ποθούν, πραγματικά... τυφλά και κωφάλαλα!

κουμΕττος κ.
(14/9/15 - 21:01, λευκωσία)

Ας ξενυχτήσουμε, απόψε... κι ας καταμετρήσουμε τα υπάρχοντά μας. Δηλαδή, αυτά... που με την καρδιά... αγγίξαμε.

κουμΕττος κ.
(14/9/16 - 22:34, λευκωσία)

Αριστεροί και Δεξιοί. Βόρειοι και Νότιοι. Πάνω Γειτονιά και Κάτω Γειτονιά και... και... και. Η τάση των ανθρώπων είναι ο διχασμός. Η ανάγκη των ανθρώπων είναι ο πόλεμος. Είναι η σύγκρουση. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ο νικητής κι ο ηττημένος. Ο θετικός κι ο αρνητικός πόλος. Για να κυλά η ζωή... το καύσιμο είναι ο θάνατος.

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 20:47, λευκωσία)

Οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις κι οι αυθαίρετοι αφορισμοί.... διευκολύνουν κι ενισχύουν τον φασισμό. Μην πω... είναι φασισμός!

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 14:55, λευκωσία)

Όπου κι αν είμαι....
η σκέψη μου, σ' εσένα.
Κορμακίτη μου.
Θάλασσά μου! Λιθράτη μου...
Πατρίδα μου, γλυκιά μου.
Σπιθαμή, μακριά σου...
η πιο αρμυρή κι η πιο μακρινή...
ξενιτιά μου!

κουμΕττος κ.
(13/9/17 - 06:54, λευκωσία)

Δεν έχει σημασία... αν στην αρχή ο ένας αγαπά περισσότερο ή λιγότερο τον άλλον, συγκριτικά. Οι άνθρωποι, που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, γρήγορα, μπαλανσάρουν.......... ή χωρίζουν....... ή δακρύζουν.

κουμΕττος κ.
(12/9/17 - 21:36, λευκωσία)

Οι ποιητές ζουν απρόβλεπτα. Εκεί, που αναμένεις να.

κουμΕττος κ.
(12/9/17 - 19:23, λευκωσία)

Συμβιβάστηκες, για να 'χεις κάποιον στο πλάι σου, όταν γεράσεις. Έλα, όμως, που οι νεκροί..... δεν γερνάνε..

κουμΕττος κ.
(12/9/12 - 06:20, λευκωσία)

στους εγκλωβισμένους μας (†)

Δε θα μάθουμε, ποτέ...
γιατί εκείνα τα χελιδόνια δεν έφυγαν,
γιατί δεν ακολούθησαν τα υπόλοιπα
και παρέμειναν, μόνα...
σπάζοντας τον κανόνα,
πεθαίνοντας μες στο χειμώνα,
πριν την άνοιξη δούνε...
(αχ τι όμορφη, θα 'λεγαν, που 'ναι!),
πριν οι τόποι ανθίσουν,
πριν τ' αδέρφια τους, πίσω...
στις φωλιές τους... γυρίσουν...

κουμΕττος κ.
(12/9/15 - 03:23, λευκωσία)

Πολλοί, σαν σήμερα... δοκίμασαν να πετάξουν, ψηλά. Και πέταξαν... πολύ πιο ψηλά... κι απ' όσο περίμεναν.

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 19:32, λευκωσία)

Είμαι Ποιητής σημαίνει πως μ' ενδιαφέρει η άποψή σου. Αλλά περισσότερο του τρισέγγονού σου.

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 19:26, λευκωσία)

Είναι σημαντικό να κάνουμε τα παιδιά χαρούμενα, μα αυτό δεν φτάνει. Και μια σοκολάτα τα κάνει χαρούμενα!

κουμΕττος κ.
(11/9/17 - 17:39, λευκωσία)

Κάποτε, με άναβες. Ο αναπτήρας γεμάτος. Η τσακμακόπετρα, όμως... ούτε μια σπίθα!

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:59, λευκωσία)

Όταν ο έρωτας σβήσει... τον ονομάζουν αγάπη. Καλό κολπάκι, μα η καρδιά δεν ξεγελιέται.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:54, λευκωσία)

Στις καφετέριες, πλέον... προτιμώ να θαυμάζω τη σοβαρότητα τού ύφους των ανθρώπων, παρά ν' ακούω και τι λένε.....

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 11:06, λευκωσία)

Άνθρωποι. Ζηλεύουν ό,τι δεν έχουν. Κι αν δεν μπορούν να το έχουν... το απομυθοποιούν και το ισοπεδώνουν. Το εξευτελίζουν. Το ξεσχίζουν. Άνθρωποι. Τέσσερα πόδια. Τα δυο... τα ονόμασαν χέρια. Δεν είναι, όμως... τόσο απλό.....

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:55, λευκωσία)

Έφευγες. Αναποφάσιστα τα βήματά σου. Πίσω σου... άφηνες αποτυπώματα. Αποτυπώματα, παντού! Για να ξέρω πού να σε βρω. Αλλά και για να μπορείς... να επιστρέψεις.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:37, λευκωσία)

Τα τελευταία χρόνια, μόλις μπω στην τάξη τούς χαμογελάω. Και μου χαμογελάνε κι αυτά. Την έπαθα, πολλές φορές, στο παρελθόν! Πλέον, αν δεν προπληρωθώ... δεν ξεκινάω το μάθημα.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:16, λευκωσία)

Όπως τα παιδιά! Στα ψέματα μαλώνουνε... όσοι αγαπιούνται.

κουμΕττος κ.
(10/9/17 - 10:09, λευκωσία)

Από τους ανθρώπους κρατώ διάφορους. Φτάνει να χαμογελούν! Να τους κάνω και να με κάνουν. Αμφίδρομη η ευτυχία; Θα έλεγα πιο δίκαιη. Κι όπου υπάρχει δικαιοσύνη... υπάρχει μέλλον.

κουμΕττος κ.
(9/9/17 - 08:52, λευκωσία)

Μια φορά κι έναν πανέμορφο καιρό. Που μετρούσαμε την ευτυχία και με γαβγίσματα και νιαουρίσματα. Που αγωνιούσαμε και χαμογελούσαμε, για κάτι μικρά... σήμερα, αδιάφορα.......

κουμΕττος κ.
(8/9/17 - 15:46, λευκωσία)

ΠΑΙΔΙά ΤήΣ ΓΗΣ -ΕΛΠίΔΑ ΤΗΣ-

Αντάμωσα στο γέλιο σας...
την αθωότητα,
χωρίς εσάς... "τετέλεσται"... 
η ανθρωπότητα.

Παιδιά τής Γης -ελπίδα της-
άνθη κι αρώματα,
καθένα μια ψηφίδα της...
νάζι, καμώματα.

Στ' απάνθισμα τής νιότης σας...
κάστρα γκρεμίζετε............
κι αμάραντα τριαντάφυλλα...
σ' όλους χαρίζετε!

κουμΕττος κ.
(8/9/14 - 20:57, λευκωσία)

Τη Δευτέρα θα έρθετε και θα μπούμε στην τάξη. Θα με κοιτάξετε, θα σας κοιτάξω. Το πρώτο μας βλέμμα θα είναι και το πιο σημαντικό. Θα είναι εκείνο, που επάνω του... θα χτίσουΜΕ την Εμπιστοσύνη, την Ισότητα, τον Αλληλοσεβασμό, τη Γνώση, το Χαμόγελο, το Μέλλον... ή με μια λέξη... την Αγάπη! Εγώ κι εσείς... εσείς κι εγώ. Εγώ... ο δάσκαλος... κι εσείς... οι μαθητές μου. Εσείς... οι δάσκαλοι... κι εγώ... ο μαθητής σας!

κουμέττος κ.
(11/9/15 - 16:48, λευκωσία)

Όταν σου έδινα αγάπη, πού να ήξερες πως μου έδινα την αγάπη..... που μου έλειπε.................

κουμΕττος κ.
(7/9/17 - 22:28, λευκωσία)

ΤΙ ΘΕΣ, ΠάΛΙ, ΤΙ ΖΗΤάΣ;

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Ξέχασε τα καλοκαίρια....
δίχα μνήμη σε κοιτώ......
δίχα χάδια μες στα χέρια.

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Φθινοπώριασε, για πάντα......
άδειες οι φωτογραφίες
κι οι καρδιές, χωρίς λεζάντα.

Τι θες, πάλι, τι ζητάς;
Τ' άστρα έσβησαν, πριν χρόνια...
κι αν η άνοιξη φανεί.....
θα 'ν' χωρίς τα χελιδόνια.

κουμΕττος κ.
(7/9/17 - 20:12, λευκωσία)

Τι πιο απόλυτο! Ο άνθρωπός σου να 'ναι κ' η φαντασίωσή σου!

κουμΕττος κ.
(7/9/16 - 23:24, λευκωσία)

Κάποιο φθινόπωρο, που ήμουνα μικρός... αρχές Σεπτεμβρίου... ο μεταστάντας, πια, πατέρας μου... μ' έβγαζε, κάθε βράδυ, έξω στην αυλή... και βλέπαμε τ' αστέρια. Το πρώτο βράδυ, θυμάμαι... τον ρωτούσα, διαρκώς, γιατί το κάναμε αυτό... κι η απάντηση, που έπαιρνα ήταν, μόνο... βλέπε... βλέπε, τι όμορφα, που είναι! Κι εγώ... τα έβλεπα. Σε λίγα λεπτά έκλεινε τα μάτια του και με παρότρυνε κι εμένα να κάνω το ίδιο... τώρα, κλείσε τα μάτια σου και δες τα, μου έλεγε...... δες τα πόσο πιο όμορφα είναι! Κι εγώ τον εμπιστευόμουνα, απόλυτα.... και τα έκλεινα. Κι ως δια μαγείας... τα έβλεπα... τα έβλεπα, πεντακάθαρα. Κι ήταν πράγματι πανέμορφα! Κάθε βράδυ, για μια εβδομάδα, κάναμε το ίδιο. Βγαίναμε, έξω, και τα βλέπαμε. Τα βλέπαμε... με ανοιχτά και με κλειστά τα μάτια. Κι έτσι... εκείνο το φθινόπωρο... έμαθα να βλέπω με τα μάτια... αλλά, κυρίως, με την καρδιά. Εξάλλου, η όποια ομορφιά δεν είναι γνώση... ούτε καν, θα έλεγα, αίσθηση... είναι πίστη... πίστη και συναίσθημα...... είναι κι έρωτας.... έρωτας μεγάλος... έρωτας τυφλός! Γι' αυτό, ίσως... τον λένε κι έτσι.........

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 19:15, λευκωσία)

Αν στην αγάπη, ψεύτικα.........
φιλάς και προσποιείσαι,
πάντα, θα είσαι μόνος σου.....
με όποιον και αν είσαι.
Νεκρός, πριν την κηδεία σου,
να ζεις η τιμωρία σου,
να βλέπεις τη μιζέρια σου....
χωρίς τα καλοκαίρια σου!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 18:26, λευκωσία)

Σπίτια, γεμάτα πόνο και δάκρυ. Απ' έξω πανέμορφοι κήποι... ξεγελάνε το μάτι!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 17:04, λευκωσία)

ΤΖΙΑΙ ΚΑΡΤέΡΩ ΣΕ, έΛΑ ΜΟΥ........

Τζιαι καρτερώ σε να φανείς
μες στην αγκάλην μου να μπεις,
τζιαι με λυχνάριν το φεγγάριν,
να σε θωρώ... ούλλον, καμάριν.

Τζιαι καρτερώ σε, έλα μου........
έλα τζιαι χαμογέλα μου,
να σε γεμίσω με φιλιά,
τριαντάφυλλα τζιαι γιασουμιά!

Τζιαι καρτερώ σε να φανείς,
όπως τον Ήλιον της αυκής.......
να ξημερώσει, μέσα μου........
πουρέκκα, πριγκιπέσσα μου.

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 15:44, λευκωσία)

Μ' ατελείς κριτές... ουδείς τέλειος!

κουμΕττος κ.
(6/9/17 - 14:54, λευκωσία)

Προσοχή, παρακαλώ! Πολλά τετράποδα παριστάνουν τα δίποδα..........

κουμΕττος κ.
(6/9/16 - 13:56, λευκωσία)

Και τι όμορφα, ρε μάνα, σε μνημονεύει... συνεχίζοντας να μοσχοβολά το γιασεμί... στου σπιτιού μας...... το κατώφλι........

κουμΕττος κ.
(6/9/15 - 07:53, λευκωσία)

Γνωρίζουμε ανθρώπους, για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Άλλοι θα μας βγάλουν τον καλό κι άλλοι τον κακό εαυτό μας. Να τους ευχαριστείτε, πιότερο, τους δεύτερους. Κάποιος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα, αν θα το σκοτώσεις... ή καλύτερα...... άσε το να φύγει.........

κουμEττος κ.
(5/9/17 - 21:09, λευκωσία)

Πάντα, θα σε πληγώνει... η ευτυχία, που δεν διεκδίκησες.

κουμEττος κ.
(5/9/17 - 20:56, λευκωσία)

Α τζιαι τούντο "Πόθεν έσχες",
σσίλια έχουν πέντε δείχνουν.........
εν μαστόροι οι αφέντες,
πέρα-δώθε.... να τα κρύφκουν.

Τζιαι να φτιάχνουσιν τζιαι νόμους
πά' στα μέτρα τους ραμμένους.....
τζι' αν φωνάξουμεν τζιαι νάκκον......
ούλλους έχουν μας δεμένους!

Πριν ο πετεινός λαλήσει......
θα ζητήσουμεν ρουσφέττιν,
εν τ' αδιόρθωτον κακόν μας......
της φυλής μας το κκισμέττιν.

κουμΕττος κ.
(4/9/17 - 21:58, λευκωσία)

Oι νεκροί... δεν συγχωρούνε......

κουμEττος κ.
(4/9/16 - 17:43, λευκωσία)

Άσε στην άκρη τους χρησμούς,
ο χρόνος τρέχει, πάει....
με λόγια ξάστερα μιλά..........
αυτός που αγαπάει!

κουμΕττος κ.
(4/9/17 - 16:41, λευκωσία)

Η μόνη μας ελπίδα ήταν, είναι και θα παραμένει ο καλός άνθρωπος.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 19:00, λευκωσία)

Το να καταδικάζεις την ανθρωπότητα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεις και τον εαυτό σου... αποτελεί, τουλάχιστον, υποκρισία.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 18:50, λευκωσία)

Δεν είχα τίποτα. Και σου έδωσα τα πάντα. Αυτό το μικρό θαύμα ονομάζεται αγάπη.

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 10:32, λευκωσία)

Έρωτας. Η μόνη νόσος, που όταν τη θεραπεύσεις... πεθαίνεις!

κουμΕττος κ.
(3/9/17 - 09:56, λευκωσία)

στον Θάνο Ανεστόπουλο († - 3/9/2016)

Διάφανα κρίνα... ψυχές στολίζουνε,
για σένα, μόνο, πλέον, ανθίζουνε.........
μα όλα που 'πες μνήμες που μένουνε,
εσύ, κι αν φεύγεις... αυτές δε φεύγουνε!

κουμέττος κ.
(03/9/16 - 21:35, λευκωσία)

O έρωτας τριαντάφυλλα
σκορπά στο περασμάν του...................
τζι' αν θα σου πει μεν αρνηθείς
-ούτε στιγμήν μεν το σκεφτείς-
να πας στο κάλεσμάν του!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 24:07, λευκωσία)

Τις νύχτες θα σε καρτερώ.........
για κάμε μου τη χάρην,
να έρκεσαι να σε θωρώ......
μαζίν, με το φεγγάριν!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 22:27, λευκωσία)

Με το στανιόν εν γίνεται.......
αγάπη να αντέξει
τζιαι με την πρώτην αφορμήν......
ο χωρισμός θα έρτει!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 21:41, λευκωσία)

Αγάπα με, αχ, τζι' άφησ' με...
ψηλά, για να πετάσω
τζι' αν θέλω, πίσω, θα στραφώ....
μες στην αγκάλην σου να μπω
τζιει μέσα να κουρνιάσω!

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 19:06, λευκωσία)

Αντάν νυχτώνει τα πουλιά........
στην τζοίτην τους γυρίζουν,
μα 'γιώνι μες στην προσφυγιάν......
σ' άλλην, που εν θέλω φωλιάν,
με μαυρισμένην την καρκιάν,
τα μάθκια μου δακρύζουν.

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 18:52, λευκωσία)

Κι ο έρωτας τι; Αυξάνεις στο διπλάσιο τις πιθανότητες θανάτου σου...........

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 17:09, λευκωσία)

Λες κι έγινε λάθος στο μαιευτήριο. Άλλων τη ζωή μεγαλώσαμε. Τι νόημα, όμως, έχει! Το θέμα είναι... αν την αγαπήσαμε... το θέμα είναι.... αν κι εμείς, μαζί της.... μεγαλώσαμε....... στην καρδιά.... στην καρδιά....................

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 16:59, λευκωσία)

Το χειρότερο; Απλά, να είσαι με κάποιον. Χωρίς να υπάρχεις. Χωρίς να υπάρχει.

κουμΕττος κ.
(2/9/17 - 16:26, λευκωσία)

Τζι' αν μιαν ζωήν μου τάσσατε...
χορτάτην τζιαι χλιδάτην...
ψουμίν τζι' ελιάν θα θκιάλεα.......
τζιαι να 'μουν στον Λιθράτην...

κoυμΕττος κ.
(2/9/14 - 22:24, λευκωσία)

Κι αν δε βρω εισιτήριο... θα με βρεις, εκεί. Λαθρεπιβάτη... μες στην καρδιά σου......

κουμΕττος κ.
(2/9/16 - 19:09, λευκωσία)

Τη συνηθίζεις τη μοναξιά. Καλή γκόμενα. Λίγο μαλακισμένη, αλλά τι να κάνουμε! Μην τα θέλουμε κι όλα.....

κουμΕττος κ.
(2/9/15 - 18:42, λευκωσία)

Kάτι έρωτες, που ειπώθηκαν στη σίγαση......

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 20:42, λευκωσία)

- Κι οι άνθρωποι, γιαγιούλα μου;
- Κι οι άνθρωποι τι, κοριτσάκι μου; Εισπνοή κι εκπνοή! Σου παίρνουν ό,τι χρειάζονται. Σου φορτώνουν, οι αθεόφοβοι, και τα σκουπίδια τους... και κλοτσιά στον κώλο......

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 10:25, λευκωσία)

Κι απ' την Κερύνεια φεύγουν τα χελιδόνια. Τα μόνα, όμως... που της ξανάρχονται. Με τις φωλιές τους, όμως, δεν ξέρω τι γίνεται. Τις βρίσκουν, όπως τις άφησαν; Είναι γκρεμισμένες; Κάθησαν μέσα σπουργίτια; Σαύρες, μήπως; Ποιος ξέρει!

κουμΕττος κ.
(1/9/17 - 07:49, λευκωσία)

Κάθε φορά, που ερωτεύεται.....
ξαναγεννιέται παρθένα.........................

κουμΕττος κ.
(3/2/16 - 20:23, λευκωσία)

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω πως ο άνθρωπος, κυρίως... δεν είναι αυτός, που σου δείχνει, αλλά αυτός, που του δείχνεις.......

κουμΕττος κ.
(1/9/15 - 14:29, λευκωσία)

Η ΑΔΡΩΠΙά

Την αδρωπιάν γυρεύκω την......
μες στ' ουρανού τα ύψη,
γιατί σ' ετούτον τον ντουνιάν,
σ' όποιον τζι' αν πήα μαχαλάν......
εν ήβρα ούτε μιαν σταξιάν,
χαρκούμαι έσσει λείψει.

Tην αδρωπιάν γυρεύκω την.....
λαλούν μου εξηλείφτην,
εχάθηκεν που τες καρκιές.....
τζι' οι μέρες μας που φωτεινές,
σαν το πισσούριν σκοτεινές
―ο Ήλιος πού εκρύφτην;

Την αδρωπιάν γυρεύκω την..........
μες στη ζωήν, που ζούμεν,
μα τζιείνη ζει στα πρωτινά,
στα γρόνια μας μες στα χωρκά,
τα πιο γλυτζιά τζι' αληθινά...
τζι' εν θα την ξαναδούμεν!

κουμΕττος κ.
(11/9/16 - 16:36, λευκωσία)