ΔΙΑΠΑΣώΝ... ΣΕ ΑΓΑΠώ!

Σ' αυτόν τον κόσμο των φτιαχτών,
των χαλκευμένων εραστών,
σ' αυτόν τον κόσμο των πληγών,
των δακρυσμένων ναυαγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των μικρών
ασθενοφόρων κουνουπιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των μοιχών,
των ραγισμένων μας ηθών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των ψυχών,
των καντηλιών και των κεριών,
σ' αυτόν τον κόσμο των θρησκειών,
των αμαρτιών, των ενοχών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των ανδρών,
των gay και των γυναικών,
σ' αυτόν τον κόσμο των πορνών
των τραβεστί στην Αχαρνών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των γυμνών
σ' εξ/ώφυλλα περιοδικών,
σ' αυτόν τον κόσμο των ισχνών,
των έκπτωτών μας αντοχών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των μαζών,
των δεξιών κι αριστερών
σ' αυτόν τον κόσμο των βαθμών,
των επιλέκτων μαθητών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των γλωσσών,
των νοθευμένων λεξικών,
σ' αυτόν τον κόσμο των μοδών,
της μόστρας και των οπαδών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των πλαστών,
της σιλικόνης, των κραγιόν,
σ' αυτόν τον κόσμο των τριχών,
του μακιγιάζ, των βερνικιών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των ρηχών,
των θεαθήναι αναγκών,
σ' αυτόν τον κόσμο των αισχρών,
των πουλημένων αρχηγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των στυγνών,
των λυσσαλέων αρπαγών,
σ' αυτόν τον κόσμο των φιδιών
με προσωπεία ευγενών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των φτηνών,
μ' ανούσιο στίχο τραγουδιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των αρνιών:
ακροατών, παραγωγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των Δελφών,
των ασυνάρτητων χρησμών,
σ' αυτόν τον κόσμο των τρυπών,
του όζοντος κ' ιδανικών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των τυφλών,
με δίχα ρότα οδηγών,
σ' αυτόν τον κόσμο των κερδών,
μα των στημένων παιχνιδιών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των λεφτών,
των σχέσεων: συναλλαγών,
σ' αυτόν τον κόσμο των χρεών,
των φόρων και των τραπεζών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των ψευδών,
των πάρε-δώσε χορηγιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των φαιδρών,
ματαιοτήτων κυνηγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των κρυφών,
κεκαλυμμένων προστυχιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των λαθών,
των διαφυγόντων ευθυνών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των δικών,
των διεφθαρμένων δικαστών,
σ' αυτόν τον κόσμο των καρφιών,
των Ελαιών, των Γολγοθών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των τιμών
σε πρόσωπα εγκληματιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των τειχών
της ασυλίας βουλευτών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των στρατών,
των προδομένων διαταγών,
σ' αυτόν τον κόσμο των δειλών,
των ριψασπίδων στρατηγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των ηττών,
με παρασκήνιο ρουσφετιών,
σ' αυτόν των κόσμο των σιωπών
των διαγραφέντων μας ευχών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των πεζών,
των ξεχασμένων μας ριμών,
σ' αυτόν τον κόσμο των νεκρών,
των άοσμων των λουλουδιών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των φωνών,
των δήθεν επαναστατών,
σ' αυτόν τον κόσμο των οικτρών,
των δολοφόνων των ψυχρών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των πλανών,
των συστημάτων των σαθρών,
σ' αυτόν τον κόσμο των κλαυθμών,
των κραυγαλέων οιμωγών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των σεισμών,
των ασταμάτητων τριγμών,
σ' αυτόν τον κόσμο των δεικτών,
των πάνω-κάτω αριθμών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των κλεφτών,
των συλημένων μας σπιτιών,
σ' αυτόν τον κόσμο των στιγμών˙
της θλίψης αναστεναγμών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των παιδιών,
των πρώιμών τους γηρατειών,
σ' αυτόν τον κόσμο των φυλών,
των ρατσισμών, συν των διωγμών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των παθών,
των ηδονών, των στεναγμών,
σ' αυτόν τον κόσμο των κηδειών˙
των όσων πίστεψαν καρδιών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Σ' αυτόν τον κόσμο των πενθών,
των σκονισμένων Ποιητών,
σ' αυτόν τον κόσμο των λυγμών
σε μελωδίες συνθετών,
θα σ' το φωνάξω, διαπασών:
"Σε αγαπώ, σε αγαπώ!"

Κουμέττος Κ.
(3/11/2012, Λευκωσία)

ΒΑΡΘΟΛΙΝΕΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ

Mες σε κουκέτα βαποριού, σ' αγκάλιαζε το στρώμα,
τα μάτια σου -δυο αχινοί- γυρνούσαν σαν αλάνια,
το χέρι σου σ' επλάνευε κι εσύ άλλαζες χρώμα,
τα χείλια σου δονούσανε σε μήκη ωκεάνια.

Να μια γοργόνα -ιστορείς- ακρόπρωρη φιγούρα,
ξυλόγλυπτη, πλωριά κοσμεί και γεύεται αρμύρα,
στα σκέλια της, αδιάκοπα, ρωτάει η φαγούρα:
- Mονάχη πώς εγέννησε τον Ήφαιστο η Ήρα;

Ο Ποσειδώνας, πριν φανεί, σαν όγδοος πλανήτης,
φορώντας πράσινη στολή, με Τρίτωνα παρέα,
το σώμα σου εκύρτωσες -σαν πέταλο/μαγνήτης-
αλήθεια, είμαι σίγουρος... θα ένιωθες ωραία.

Μασώντας δάφνες ηδονής, μου θύμιζες Πυθία,
με λόγια άναθρες κραυγές, αμφίσημης ουσίας,
λυγμοί αναθυμιάσεων -μετά την Κασταλία-
ο τρίποδας σού έδινε μια αίγλη εξουσίας.

Η Φημονόη σε σκαμνί, λουσμένη -πριν- στα κλέη,
η πρώτη ήτο των Δελφών, εξάμετρης εμβέλειας,
χρησμό -ρήση παλαίφατη- το "Γνώθι σαυτόν", λέει,
μα βαρθολίνειο σάλπισμα, κορύφωση συντέλειας.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(10/8/2011, Λευκωσία)

Α ρε πατέρα,
θυμάμαι, που ήμουν μικρός.....
ποτέ, δεν έτρωγες....
πριν από εμένα.
Ποτέ, δεν ξεδιψούσες......
πριν από εμένα.
Τόσο απλό κι εύκολο μάθημα....
είν' εντέλει.... η αγάπη!

κουμΕττος κ.
(9/3/2016 - 18:47, λευκωσία)

έΣΤΑΖΕ.......
ρ
ω
τ
α
ς

Κουμέττος Κ.
(10-3-2013, Λευκωσία)

Και στο τέλος............
ο μόνος ρόλος, που σου απομένει......
είναι να είσαι ο εαυτός σου!
Στ' αρχίδια σου κι αν βγαίνεις στο πλατό,
χωρίς σενάριο.......
χωρίς φώτα, χωρίς σκηνικά.......
χωρίς συμπρωταγωνιστές,
χωρίς θεατές.......................

κουμΕττος κ.
(27/10/16 - 15:16, λευκωσία)

Κι είχαμε την ψευδαίσθηση......
πως το χαμόγελο...
θα ερχόταν κάποιος...............
και θα μας το έφερνε,
σαν κάτι δώρα γενεθλίων...
ή Πρωτοχρονιάς.
Κούνια που μας κούναγε!

κουμΕττος κ.
(13/10/15 - 09:10, λευκωσία)

Μπαινοβγαίνει ο χειμώνας.
Αχ, βρε ανοιξούλα,
πάλι, ξέχασες μισάνοιχτη την πόρτα;

κουμΕττος κ.
(23/3/15 - 6:47, λευκωσία)

Σε λάθος κόσμο ανέβηκα.
Ποια η επόμενη στάση...........
να κατέβω;

κουμΕττος κ.
(8/12/14 - 18:42, λευκωσία)

Ε και;
Κι αν έδωσα και λίγη αγάπη παραπάνω,
σε κάποιους, που δεν την άξιζαν.........
δεν έχασα και τίποτα!
Από το ξεχείλισμά μου ήτανε...........
κάπου θα πήγαινε........

κουμέττος κ.
(19/10/16 - 19:29, λευκωσία)

Θυμάσαι, που μού 'λεγες:
πνίγομαι, μακριά σου!
Τελικά, εσύ............
μπορείς και ζεις και χωρίς εμένα.
Έβγαλες βράγχια, φαίνεται........

κουμΕττος κ.
(21/4/15 - 22:45, λευκωσία)

άΔΟΛΑ ΜΑΤάΚΙΑ ΜΟΥ!

στα παιδιά με ειδικές ικανότητες

Τι κι αν έρχονται βροχές,
καταιγίδες, χιόνια,
μες στο κάθε βλέμμα σου,
έρχεται η άνοιξη με τα χελιδόνια.

Άδολα ματάκια μου κι άμεμπτη ψυχή μου,
πάντα, αξιέραστο, γελαστό κι αγέραστο,
άκακο παιδί μου, ύπαρξης πνοή μου!

Κι αν φουρτούνες, γύρω μου...
κι η ζωή ναυάγιο,
σαν ιδώ την όψη σου,
παίρνω από σένανε δύναμη, κουράγιο.

Άδολα ματάκια μου κι άμεμπτη ψυχή μου,
των θυμών ημέρωμα, νύχτας μου ξημέρωμα,
κόσμε ταπεινέ μου, Ήλιε φωτεινέ μου!

κουμΕττος κ.
(10/3/17 - 22:31, λευκωσία)