Ο ΠΕΝΤΑΔάΧΤΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡόΣ....

Μια χειμωνιά, ατέλειωτη...
αχ, κι άφαντος ο ήλιος,
η νύχτα, δίχα χάραμα,
στ' αθάνατο... το μάραμα...
το ίδιο, κι ο εμφύλιος.

Οι δρόμοι μας αδιέξοδοι,
δεν βγάζουν στην Κερύνεια,
τριγύρω, οδοφράγματα.....
μες στις καρδιές εμφράγματα....
κι ο τόπος μας στη φτήνια.

Ο Πενταδάχτυλος σταυρός....
κι εμείς σβηστά καντήλια,
μια θάλασσα στο δάκρυσμα,
σαν η ζωή μας άθροισμα........
από πληγών κειμήλια.

Τα όνειρά μας πνίγηκαν.......
στο λιόγερμα των στόχων,
χωρίς λαλιά τα χείλη μας,
σαν οι εχθροί μας φίλοι μας...
σ' εξίσωση ενόχων.

Κι ο μάγειρας -ξενόφερτος-
ταξίμι μαγειρεύει...
τουρίστες, πια, στα σπίτια μας,
θλιμμένα, τα σπουργίτια μας...
κι η άνοιξη κωφεύει.

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 06:34, λευκωσία)

Κάναμε πολλά όνειρα, όταν ήμασταν παιδιά. Και το σώμα μας μεγάλωνε... κι όλο μεγάλωνε, για να τα χωρέσει.

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 21:38, λευκωσία)

Ο Ποιητής... οφείλει να πολτοποιεί -καλά- τις λέξεις. Να τρέφονται από νήπια, μέχρι και γεροντάκια. Η Ποίηση... δεν επιλέγει ποιον θα ταΐσει. Η Ποίηση...... δεν επιλέγει ποιον θα σώσει!

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 16:37, λευκωσία)

ΟΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜέΝΟΙ ΓΟΝΕίΣ ΜΟΥ

Οι γονείς μου... έζησαν κι απέθαναν, εγκλωβισμένοι, στον Κορμακίτη τους. Επέλεξαν να μείνουν, εκεί, μετά το 1974. Αυτό, φυσικά, είχε και τις συνέπειες του. Αμέσως, μόλις έκαναν την επιλογή τους... έχασαν τα πόδια τους, μιας και δεν τους χρειάζονταν, πλέον, να πάνε, πουθενά. Ακολούθως, έχασαν το στόμα τους, μιας κι εκεί που ζούσαν... δεν μπορούσαν να πουν αυτά που ήθελαν, αυτά που ένιωθαν. Στη συνέχεια, έχασαν και τα μάτια τους κι ύστερα και τ' αυτιά τους και τη μύτη τους. Βλέπετε... ούτε έβλεπαν, ούτε άκουαν... κι ούτε μπορούσαν να μυριστούν τι γινόταν στον υπόλοιπο κόσμο. Κι εντέλει... έχασαν και το κεφάλι τους, αφού τίποτα δεν είχε, πλέον, επάνω... αλλά κι ούτε και να σκεφτούν τους επέτρεπαν. Έτσι, λοιπόν, πήγαινα και τους έθαβα..... ακέφαλους και με χωρίς πόδια..... με μόνο χέρια. Και σ' αυτά... περασμένες χειροπέδες. Οι γονείς μου... έζησαν μαρτυρικά... έζησαν ηρωικά.... και θάφτηκαν στον τόπο τους. Ξέρω! Θα μου πείτε: "Αφού πόδια δεν είχανε... κι αλλού δεν μπορούσανε... να πάνε". Κι έχετε...... δίκιο. Εσείς... πάντα, έχετε δίκιο. Εγώ, όμως....... το αναζητώ, ακόμη.....

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 07:55, λευκωσία)

Το θέμα δεν είναι, μόνο, το βάθος μας, αλλά κι η διαύγεια των νερών μας. Διότι οι ομορφότερες ψυχές κατοικούν στα μεγαλύτερα βάθη, αλλά τις βλέπεις κι από την επιφάνεια.....

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 07:09, λευκωσία)

Η κλ-οπή... χρειάζεται και μια οπή, για να μπει ο κλέφτης.

κουμΕττος κ.
(18/11/13 - 08:02, λευκωσία)

Οι πλείστοι, ξυπνούν το πρωί και συνεχίζουν τον ύπνο τους με ορθάνοιχτα μάτια........

κουμΕττος κ.
(18/11/14 - 05:35, λευκωσία)

- Ποια είναι η θρησκεία σου; Σε τι πιστεύεις;
- Στο γέλιο των παιδιών...........

κουμΕττος κ.
(18/11/15 - 17:43, λευκωσία)

Αλλάξαμε -αυθαίρετα-
τις κοίτες των δακρύων μας
στα μάγουλά μας.
Μα τα δάκρυα μας.....
άλλο δεν γνωρίζουν,
άλλο δεν λαξεύουν μνημονικό.
Την ίδι' απαράλλαχτη ρότα 'κολουθούν, στα χνάρια των προγόνων τους..........

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 01:51, λευκωσία)

- Τι ανθρώπους ν' αναζητώ, παππού μου;
- Ευγενικούς, παιδί μου. Από αυτούς, που κι αν βρουν ανοιχτή την πόρτα σου... δεν μπαίνουν, αλλά χτυπούν κι αναμένουν.......

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 19:00, λευκωσία)

Kαι συγκρίνεται ο πόνος; Ζυγιάζεται δίκια; Ποιανού πιότερος; Ποιανού ο σταυρός βαρύτερος; Κι όμως άλλο η μάζα κι άλλο το βάρος. Κι άλλες οι αντοχές... κι άλλος ο χρόνος, που κουβαλά ο καθένας μας... τον σταυρό του. Που όσο διαρκεί... τον βαραίνει. Κι από ανάλαφρο... τον κάνει ασήκωτο... και την σταύρωση... λύτρωση....

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 18:16, λευκωσία)

Για το καλό τής Παιδείας, μας λένε. Κι έρχεται ο ένας και σου λέει κάνε έτσι... κι έρχεται, σε λίγο, ο άλλος και σου λέει κάνε "γιουβέτσι".... κι εφάρμοσε το ένα, μετά όχι το ένα, αλλά το άλλο, μετά ξέχασε το άλλο και πάμε στο παράλλο... κι εγώ, πλέον, τι να κάνω; Απλά, τους "κλάνω" και κάνω αυτό, που ξέρω να κάνω... και χασκογελώντας αναμένω το άλλο τού παράλλου, που θα είναι το προηγούμενο κάποιου άλλου και παράλλου... διότι κάποιοι ανόητοι γραφειοκράτες θεωρούν πως σιγά.... με παιδιά έχουμε να κάνουμε... και με τα παιδιά παίζουμε.... και ξεπαίζουμε.......

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 16:32, λευκωσία)

Οι νύχτες είναι σκοτεινές,
μα είναι πιο σκοτεινές,
για όσους γνώρισαν μέρες φωτεινές.

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 16:17, λευκωσία)

Απ' όλους ελευθερωθήκαμε. Από εμάς... αδύνατον.

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 13:56, λευκωσία)

[...]
- Ζωή; Μια φωτογραφία είναι. Να χαίρεσαι αν πρόλαβες να πάρεις... μια καλή πόζα........

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 07:14, λευκωσία)

Ας ήσουν ξέβαθη... να μην πνίγονταν κι αθώοι. Ας ήσουν ξέβαθη να μην εξατμίζεσαι, αδιάκοπα. Να ξεραινόσουν, γρήγορα. Να μη γίνεσαι σύννεφα. Να μη γίνεσαι υδρατμοί από σάλια πνιγμένων παιδιών. Να μην αιωρείσ' επάνω από στεριές και στεριανούς. Να μην ξερνάς τις πίκρες σου. Να μην πνίγεις... κι άλλους αθώους.

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 19:34, λευκωσία)

άNΘΡΩΠΟΙ ΜΙΚΡΟί

Μπάζουν οι ψυχές...
ψέμα κι αδικία,
όπου κι αν κοιτάξεις:
διπλοπροσωπία.
Άνθρωποι μικροί
-έσω μας, τριγύρω-
μέσα στο εγώ, άσκοπα...
πλανιούνται.
Μέλλον, παρελθόν
και παρόν τους˙ στείρο,
oύτε αγαπούν,
ούτε κι αγαπιούνται!
Κλαίνε τα παιδιά
κι η γιαγιά, ακόμη,
άγραφοι, γραπτοί...
δεν υπάρχουν νόμοι.
Άσυλο, παντού˙
κι ούτε μια συγγνώμη,
μπάχαλο οι δρόμοι,
λείπουν τροχονόμοι.

κουμΕττος κ.
(16-11-2011, Λευκωσία)

Άσε τα βλέμματα,
ο χρόνος χαραμίζεται....
κι έλα, κοντά μου...
το άγγιγμά μου.........
για σένα, μόνο, γδύνεται!

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 06:59, λευκωσία)

Χαράματα και μου λείπεις. Ξυπνώ. Ζοφερή, έξω, η πόλη. Ο χνώτος τού φεγγαριού ξαπλώνει στο ξεπαγιασμένο τζάμι τής μπαλκονόπορτάς μου. Με το δάκτυλό της... φευγάτη, η νύχτα... μου σχεδιάζει, επάνω του.... το σώμα σου ―παρήγορο δώρο.

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:59, λευκωσία)

Δειλινό˙ περπατάμε δίπλα-δίπλα στην παλιά Λευκωσία, σαν οι σκιές μας, πίσω... πιο ντόμπρες κι ανυπόμονες απ' τα σώματα....... ήδη, φιλιούνται........

κουμΕττος κ.
(16/11/12 - 14:49, λευκωσία)

Τους σιχαίνομαι. Μ' εκνευρίζουν. Με αηδιάζουν. Όχι... οι κακοί, αλλά οι δεκάδες, οι εκατοντάδες χιλιάδες αμέτοχοι ―θεατές στο Κολοσσαίο. Αυτοί που έχουν και την απαίτηση, όταν μάχονται, αυτοί, με τα λιοντάρια στην αρένα...... να κατέβεις και να τους βοηθήσεις...........

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:46, λευκωσία)

[...]
- Πώς επιβιώνω; Υπάρχει ένα σημείο στην παλάμη μου, π' όταν το γλείφω, τρυφερά˙ αναδύει........ την ευωδιά σου!

κουμΕττος κ.
(16/11/16 - 06:29, λευκωσία)

Ο καλός ο φίλος είναι σαν τ' αλεξίπτωτο. Καλού-κακού, όμως, να έχετε κι ένα εφεδρικό. Πολλά, πλέον.... τα ελαττωματικά.......

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:37, λευκωσία)

Η ενοχή προϋποθέτει πρόθεση. Κι ο έρωτας... απουσία.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 20:49, λευκωσία)

Κι έμειναν τα χάδια σου στη μνήμη μου. Σαν κάτι σημάδια 'πό κραγιόν σε γόπες σβησμένων τσιγάρων.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 20:39, λευκωσία)

Τζι' είπα σου... σσίγιες φορές, πρόσεχε. Πρόσεχε, νακκουρίν... τζιαι μεν πηαίννεις να παίζεις μες στα χώματα. Αλλά ακούεις με; Άτε... άτε... φκάλ' τη φανέλαν τζιαι το κοντοπαττέλονον. Έκαμες τα μαύρα τζιαι γέριμα, πάλε. Φκάλ' τα, λαλώ σου. Θέλουν πλύμμαν.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 17:44, λευκωσία)

ΑέΡΙΝΟΙ ΚΑΛΠΑΣΜΟί

στον Γλαύκο Κληρίδη

Στην όψη σου ανθίζουμε,
ωσάν τες παπαρούνες…
της Μαρωνιάς απάγκιο,
λιμάνι στες φουρτούνες.
Ιούλης... μαύρη χαραυγή...
και στραγγισμένα χείλη,
ριπές, πληγές, βομβαρδισμοί
και στην ψυχή καντήλι.

Ελπίδες στέρφες σύναξες,
μετάγγισες κουράγιο,
τον πρόσφυγα οδήγησες...
σ' έν' ασφαλές μουράγιο.
Καραβοκύρη μου σοφέ,
πολιτικέ τού ήθους,
του Μαρωνίτη έλυσες
τους γόρδιούς του γρίφους.

Τον στήριξες, αδιάκοπα,
σαν μάνα και πατέρας,
φεγγοβολούσες τις νυχτιές,
σαν Ήλιος τής ημέρας.
Πυξίδα μας αλάνθαστη
στων φόβων μας το σκάφος,
πιλόταρες το μέλλον μας,
χωρίς ουδένα λάθος.

Ταυτότητα περήφανη
μάς χάραξες στο βλέμμα
και τη ζωή μας διέσωσες,
προτού χαθεί στο τέλμα.
Παράξενα πώς μας κοιτούν
οχτροί μας, μα κ' οι φίλοι,
σαν τ' όνομά σου φυλαχτό,
μας βγαίνει απ' τα χείλη.

Κληρίδη, φίλε μας καλέ,
της Πιτσιλιάς βλαστάρι,
να ξέρεις τέσσερα χωριά,
σε βλέπουν με καμάρι.
Αγια-Μαρίνα, Ασώματος,
Καρπάσια, Κορμακίτης...
σ' ευγνωμονούν από καρδιάς...
κι ο κάθε Μαρωνίτης.

Κουμέττος Κατσιολούδης
17 Μαρτίου 2006

ΣΤΟ ΚΑΛό ΝΑ ΠΑΣ...

Στον Γιώργο Ηλία Διόλα († - 15/11/2017)

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
ήσουνα σεμνός,
άνθρωπος σωστός,
"Γεια σου!", λεβεντιά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
σ' έχω προσευχή.........
μέσα, στην ψυχή....
κι όνειρ' ανθηρά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
σαν στη γειτονιά,
κλαίν' τα γιασεμιά...
τα λευκάσπιλά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
θάλασσα πλατιά,
μια γλυκολαλιά,
θα 'σαι στην καρδιά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
τέλος, η ζωή...
πλέον, σ' άλλη γη...
φεύγεις... ξάγναντά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
δώσε δυο φιλιά...
ένα στη μανά
κι ένα στον μπαμπά μου.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 11:56, λευκωσία)

Κάτι δρομάκια... στενά στο πουθενά, μόνο! Όχι πως κι αυτοί θα το ήθελαν, αλλά δε θα ήτανε, διάολε... υπεροχότατο... ν' άκουγες... Λεωφόρος Κώστα Μόντη, Λεωφόρος Τηλέμαχου Κάνθου, Λεωφόρος Παντελή Μηχανικού, Λεωφόρος Μάριου Τόκα, Λεωφόρος Βασίλη Μιχαηλίδη, Λεωφόρος Αδαμάντιου Διαμαντή, Λεωφόρος Δημήτρη Λιπέρτη κ.λπ... κ.λπ... κ.λπ....... αλλά, μόνο, λεωφόρους. Σαν κι αυτές, που μας άνοιξαν.

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 09:49, λευκωσία)

Πολλοί άνθρωποι διάβηκαν την καρδιά μας. Ελάχιστοι, όμως, μας άφησαν βαθιά χνάρια. Αυτοί, που πατούσαν... πιο απαλά........

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 07:28, λευκωσία)

Άργησες ―εκπρόθεσμο το φιλί σου.

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 20:38, λευκωσία)

Ε κι αν πάμε στην Κόλαση; Σιγά! Μετά 'πό 'δώ... Παράδεισος θα φαντάζει...

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 09:01, λευκωσία)

Κυρτώνω τη σκέψη μου˙ σ' αγκαλιάζω... μην κρυώνεις!

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 22:42, λευκωσία)

Όταν "αφαιρείτε" από ένα παιδί το πείσμα του, διότι δε σας βολεύει ή σας κουράζει ή διότι βαριέστε να συζητήσετε... μην έχετε παράπονο, που στο μέλλον θα δέχεται -ανέκφραστα- τις ήττες του, μην απορείτε όταν θα πέφτει και δε θα σηκώνεται, όταν θα παραιτείται στη μέση των μαχών του. Μην απορείτε, λοιπόν, και μη διερωτάστε τι και ποιος φταίει. Σταθείτε μπροστά από τον καθρέφτη σας... και θα δείτε τον ένοχο.

κουμΕττος κ.
(14/7/17 - 21:46, λευκωσία)

Να μη δέχεσαι τίποτα λιγότερο, αλλά ούτε και περισσότερο από αυτό, που αξίζεις. Τώρα, πόσο έντιμη αυτοεκτίμηση κάνουμε... είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 19:57, λευκωσία)

Η ζωή δεν είναι μικρή.
Η ζωή δεν είναι ούτε μεγάλη.
Η ζωή δεν είναι μέγεθος.
Είναι γεύση!
Η ζωή είναι γλυκιά/αλμυρή/ξινή
ή πικρή.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 18:56, λευκωσία)

Μες στ' αχόρταγό μου -για σένανε- βλέμμα˙ δες, γιαγιούλες ασπρίζουνε σουσάμια κι ανθίζουνε στα ρυτιδωμένα τους πανεύοσμα πρόσωπα... θαλασσινά, μωβ κυκλάμινα. Σαν κι αυτά στων παιδικών μας ακρογιαλιών τ' ανήμερα βράχια. Σαν κι αυτά, π' αφού τα ραντίσει τ' αυγινό τ' αγιάζι, σ' τα μαζεύω ένα-ένα... αγάπη μου.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 18:41, λευκωσία)

Τις νύχτες μετράω αστέρια.
Τις μέρες απουσίες.
Κι η ζωή; Ποτήρι, χωρίς νερό.
Απλά, το κρατάς...
με ξεραμένα χείλη.........

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 06:37, λευκωσία)

Θυμάσαι; Έφηβοι ήμασταν. Άλλη... δεν είχα ξαναφιλήσει. Σκονάκι δεν είχα. Όταν σε φίλαγα....... αντέγραφα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 22:49, λευκωσία)