ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΣΟΥ...

Δε θα σου πω το "Σ' αγαπώ!", γιατί μικρό φαντάζει,
σφιχτά τα χέρια σου κρατώ -χαμογελάς με νάζι-
μες στ' ουρανού την απλωσιά τα χείλια σου ανθίζουν,
τα μάτια σου στα μάτια μου δυο άγκυρες βυθίζουν.

Μια νύχτα με πανσέληνο σ' ολόγιομη αγκάλη,
μ' ενός τσιγάρου ρουφηξιά κι ενός κρασιού φιάλη,
θα σε μεθύσω μ' ηδονή, ψυχή μου και πνοή μου,
καθώς τ' αστέρια πέφτοντας θα βρίσκουν την ευχή μου:

"Για μια ζωή στο πλάι σου... θα ήθελα να μείνω!"
Το σώμα σου στο σώμα μου: λευκό αγάπης κρίνο,
που το κρατώ -προσεκτικά- σα να 'ταν πορσελάνη,
καράβι η καρδούλα μου κι εσύ γι' αυτήν λιμάνι.

Σκιρτήματα κι αν ένιωσα στου χρόνου την πορεία,
εντέλει, η κατάληξη... ψυχρή αδιαφορία˙
μα στη θωριά σου πάλλομαι, σαν φύλλο στον αγέρα,
μαζί σου -κάθε μου στιγμή- κι επίσημη πρεμιέρα!

Κουμέττος Κ.
(27-8-2012, Λευκωσία)