Κι όλα 'κείνα τα "ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς"................
πού πήγανε;
Ουδείς... απ' τη Σπάρτη;

κουμΕττος κ.
(18/8/14 - 18:19, λευκωσία)

Κι όταν σου μίλαγαν για ιδανικά...
ήξεραν... πως εσύ θα κάρφωνες τα μάτια σου
σε ναούς και σ' αγάλματα
―αντιπερισπασμός ήταν, ηλίθιε...
για να σου αδειάσουν την ψυχή και την τσέπη...

κουμΕττος κ.
(2/10/13 - 06:44, λευκωσία)

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Μες στ' ατημέλητά σου χρόνια,
έψαχνες την καταστροφή,
φίλους δεν έκανες τους νόμους
κι είχες την κόκα για τροφή.

Άστρα σ' αντάμωναν τα βράδια,
σ' άδεια σοκάκια... μοναχή,
να τριγυρνάς, χωρίς πυξίδα,
με μια κλεψύδρα ορφανή.

Μες σ' αυταπάτες, μες σ' απάτες,
ζούσες -θαρρούσες- μια ζωή,
νόμιζες πως χαμογελούσες
και πως η τύχη σ' ευνοεί.

Έξαφν' αλόγου -παραλόγου-
άσπρου χλιμίντρισμα ηχεί,
χάραμα σ' ήβρανε στο χώμα˙
ένα κορμί, χωρίς ψυχή!

Koυμέττος Κ.
(9-12-12, Λευκωσία)

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛόΙ ΤήΣ ΜάΝΑΣ

στον αδελφό μου Κουμέττο (30/12/73 - †)

Ποζαύλιν η καρδούλα μου,
εγίνην στο μαντάτον,
αχ, τζι' η ψυσσή μου έππεσεν...
σε λάκκον δίχα πάτον.

Ο τάφος σου... ο τάφος μου,
μονάκριβέ μου γιε μου,
αχ, σπλάχνον που τα σπλάχνα μου,
καλέ μου τζιαι γρουσέ μου,
της άνοιξης, ανθέ μου.

Αχ, άντζιελοι τζι' αρκάντζιελοι,
τα κάλλη σου ζηλέψαν...
τζιαι μέσα στην αγκάλην μου,
εμπήκαν τζιαι σε κλέψαν.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(29/1/17 - 15:15, λευκωσία)

Συνήθως, γαλάζιο κι άσπρο.
Τόσο ίδια τα χρώματα
στα πατώματα
και στους τοίχους των νοσοκομείων...
μ' αυτά του ουρανού.
Για ευκολότερη προσαρμογή, φαίνεται.......

κουμΕττος κ.
(27/2/14 - 07:46, λευκωσία)

Είδες τις λιακάδες μου.......
κι ήρθες.
Ούτε μια ομπρέλα δεν έφερες.
Nόμισες πως οι μέρες μου............
είναι, μόνο... ηλιόλουστες.........

κουμΕττος κ.
(18/4/17 - 09:06, λευκωσία)