ΗΡΘΕΣ ΜΗΝΑ ΠΡΩΤΟΓΙΟΥΝΗ...

στην ανηψιά μου Κατερίνα

Χρόνια πίσω μου θα πάω: 
είκοσι κι οκτώ μετράω,
σαν αφίχθηκες κοντά μας, 
χρώμα πήρε η χαρά μας.

Της μανούλας σου τα μάτια;
Έλαμπαν, χωρίς εγκράτεια!
Του μπαμπά σου περηφάνια;
Έφτανε ως τα ουράνια!

Ήρθες μήνα Πρωτογιούνη,
χτύπησες πνοής κουδούνι.
- Βρε, καλώς την θεατρίνα˙
τ' ονομά σου; - Κατερίνα!

Έκανες, διαρκώς, γκριμάτσες˙
άλλαζες δεκάδες φάτσες,
ήσουν τυχερό λαχείο,
πρώτη 'σύ με είπες θείο.

Σε θαυμάζαν' οι Πλειάδες,
οι παππούδες κ' οι γιαγιάδες,
έβλεπες στην όψη όλων:
μελωδίες χίλιων βιόλων.

Λίγο γέλιο σου αρκούσε,
τα χαμόγελα σκορπούσε˙
μιας και σήμερα 'γεννήθης...
να μας ζήσεις κι ευτυχήσεις!

Κουμέττος Κ.
(3/6/2012, Λευκωσία)