Μεγάλωσαν οι αποστάσεις.
Δεν τις γεμίζουν, πλέον...............
οι αρμοί των χαδιών μας!

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 23:33, λευκωσία)

Στην κηδεία σου.............
θα έρθουνε κι οι φίλοι σου
θα έρθουνε κι οι εχθροί σου.
Κι όλοι... θα κλαίνε.
Οι πρώτοι από λύπη........
κι οι δεύτεροι από χαρά!

υ.γ.
Α, ξέχασα να σου το πω.
Οι δεύτεροι..............
θα κλαίνε πολύ περισσότερο....

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 13:54, λευκωσία)

Σε αγαπώ σημαίνει πέφτω στον γκρεμό σου. Αν με αγαπάς κι εσύ... δε θα έχει πάτο.

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 10:51, λευκωσία)

Μη μιλάς για τον έρωτα.
Να παραμιλάς για τον έρωτα˙
ειδάλλως έρωτας......
δεν είναι!

κουμΕττος κ.
(24/6/12 - 14:45, λευκωσία)

Το πιο κωμικοτραγικό;
Να σε λένε άνθρωπο...
κι ανθρωπιά να μην έχεις.....

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 08:42, λευκωσία)

Οι κλέφτες έρχονται..........
κλέβουν και φεύγουν.
Φαντάσου θράσος αυτοί στον βορρά!

κουμΕττος κ.
(24/6/16 - 06:02, λευκωσία)

Δεν είμαι ο τέλειος, που για χρόνια καρτερούσες. Ούτε ήρθα, για να σου φέρω... το ατελείωτο καλοκαίρι. Ήρθα με όλες μου τις εποχές! Ήρθα για να κάνουμε έρωτα... δίπλα, από το αναμμένο τζάκι, μες στη βαρυχειμωνιά. Αλήθεια, τι νόημα θα έχει αν δεν τρέξουμε, χέρι-χέρι, μες στους ολοπράσινους κάμπους μιας μυροβόλας άνοιξης; Τι νόημα θα έχει αν δεν περπατήσουμε, το κάθε φθινόπωρό μας, σε μονοπάτια βουνίσια, δίπλα σε ποτάμια, γιομάτα σχεδίες ―φύλλα καρυδιάς; Ακούς; Δεν είμαι ο τέλειος, που για χρόνια καρτερούσες. Ούτε ήρθα, για να σου φέρω... το ατελείωτο καλοκαίρι. Ήρθα με όλες μου τις εποχές!

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 08:34, λευκωσία)

Η αγάπη δεν είναι στην επιφάνεια.
Η κατάκτησή της..............
προϋποθέτει όχι μόνο τη βύθιση,
αλλά και τον πνιγμό σου.

κουμΕττος κ.
(24/6/17 - 08:27, λευκωσία)

Τι ονειρεύομαι; Έναν πανίσχυρο έρωτα, που η πρώτη του ματιά χιλιοστό να μην εξασθενήσει... όσες φορές κι αν επαναληφθεί!

κουμΕττος κ.
(23/6/17 - 22:08, λευκωσία)

Γράφω. Πολλές φορές αντιλαμβάνομαι πως κάποιος άλλος έγραψε καλύτερα αυτό που έγραψα. Σβήνω το δικό μου. Προτιμώ να διαβάζω αυτόν, παρά εμένα. Ποίηση είναι κι η αποδοχή τής ήττας. Ποίηση είναι να μπορείς να χειροκροτάς τον νικητή, αλλιώς ποτέ σου δε θα είσαι στη θέση του: ξαπλωμένος -ανάσκελα- στο χώμα, δηλαδή... και να κοιτάς τον έναστρο νυχτερινό ουρανό, δακρύζοντας σμήνη νοσταλγιών....

κουμΕττος κ.
(23/6/17 - 20:15, λευκωσία)

στη μάνα μου († - 28/5/2009)

Α ρε μάνα!
Όσο ζούσες δε μεγάλωνα.
Και μες σε μια στιγμή...
έγινα από πέντε......
τριάντα πέντε!
Μεγάλωσαν τα κόκαλά μου
και τέντωσε, απότομα, το δέρμα μου, μάνα.
Σφάδαζα από τους πόνους, μάνα.
Σε μια στιγμή....
σε μια στιγμή...........
από πέντε... τριάντα πέντε!
Καταλαβαίνεις τι μου έκανες, ρε μάνα................

κουμΕττος κ.
(23/6/17 -17:14, λευκωσία)