"Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ... ΑΝΘΡΩΠόΣ ΜΟΥ!"

στη Λάουρα Φυλακτού

Ατάραχη στα θέλω της ψυχής,
με άσβεστo πυρσό υπομονής,
για έλα, στην καρδιά μου να ξαπλώσεις,
αλύγιστη, προσμένω να φανείς,
χωρίς να υποκύπτω στις εκπτώσεις.

Στων τρένων τους σταθμούς, διαρκώς, στημένη,
σα δέντρο αιωνόβιο, ριζωμένη...
κι αν είσαι ο γνωστός μου άγνωστός μου,
στο χέρι μου ταμπέλα... υψωμένη,
που γράφει: "Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ... ΑΝΘΡΩΠόΣ ΜΟΥ!".

Μ' ακόμη κι αν δεν έρθεις, θα 'μ' εδώ,
για μια και δυο ζωές να καρτερώ,
ν' ανθίσω στην απόλυτη αλήθεια,
μεγάλωσα και δεν μπορώ να ζω,
στο ψέμα, στης γιαγιάς τα παραμύθια.

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 21:49, λευκωσία)

Ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι,
πριν ανακαλυφθεί το ψυγείο.

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 18:48, λευκωσία)

Στα πιο μεγάλα παπούτσια... είσαι άνετος και χαλαρός, αλλά δυσκολεύεσαι να περπατήσεις, καθώς, διαρκώς, σου βγαίνουν. Στα πιο μικρά... ή σε σφίγγουν, επώδυνα... ή είναι αδύνατον να χωρέσουν τα πόδια σου. Λοιπόν, πάνω κάτω, το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Δεν ταιριάζουμε με όλους! Μόνο, με κάποιους λίγους ταιριάζουμε. Μόνο, με κάποιους λίγους... μπορούμε να περπατήσουμε στο δρόμο τής ζωής μας! Προέχει, όμως... να μάθουμε να περπατούμε ξυπόλητοι.

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 18:34, λευκωσία)

Θα μπορούσα να γράψω βιβλία,
για τα μάτια σου,
αλλά προτιμώ να τα βλέπω...........

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 18:16, λευκωσία)

Έχει μια εμμονή,
με αυτούς που δεν τη θέλουν.
Toυς επιλέγει ξανά και ξανά,
ανάμεσα σε χιλιάδες.
Αυτούς ερωτεύεται.
Ερωτεύεται την απόρριψή της.
Την ήττα της.
Τον πάτο της.
Το μηδέν της.
Κι ανακυκλώνεται...............
μες στην περιφέρειά του,
αναμασώντας, σα μηρυκαστικό.........
τα ίδια και τα ίδια.
Έτσι, μόνο, επιβιώνουν.........
οι αυτόχειρες!

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 15:45, λευκωσία)

Κι ενώ ξέρουμε την απάντηση.........
θέλουμε και να την ακούσουμε,
διότι δεν εμπιστευόμαστε, απόλυτα.....
την ψυχή μας!
Αδυναμίες των θνητών, βλέπετε......

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 15:19, λευκωσία)

Αγαπώ το φεγγάρι.........
σημαίνει πως το αγαπώ ολόγιομο,
μισό και καθόλου.
Αγαπώ το φεγγάρι.........
σημαίνει πως το αγαπώ γι' αυτό που είναι...
κι όχι γι' αυτό που φαίνεται.
Αγαπώ το φεγγάρι.........
σημαίνει πως το αγαπώ................
με τη σκοτεινή και τη φωτεινή του πλευρά.
Έτσι, και με τους ανθρώπους.

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 14:54, λευκωσία)

ΕΜΠόΡΩΝ ΕΠΟΧέΣ

Ψέμα, παντού, και μπαμπεσιά,
ανήθικα τα ήθη...
και άδικη η μοιρασιά,
πια, νοθευμένα τα κρασιά...
κι αδύνατη η λήθη.

Φταίξιμο έχουμε κι εμείς,
που όλα τα μασούμε...
σα συνεργοί μιας παρακμής,
βουλιμικής επιδρομής,
το τέλος μας κοιτούμε.

Ζούμε σ' εμπόρων εποχές,
ζωή χωρίς ουσία,
οι γεύσεις χάθηκαν στο χθες,
οι μέρες μας απατηλές
—μι' ανούσια συνουσία.

Πλάνες, τριγύρω μας, χαρών...
παγίδες, που μας στήνουν,
καθώς τα γέλια των παιδιών...
από τη μνήμη των χειλιών,
μαεστρικά, τα σβήνουν.

Έρωτες, δήθεν, μας πουλούν...
αλλά κι εμείς, επίσης...
κι αν οι καρδιές εκλιπαρούν,
τα σώματα δεν τις ακούν.........
και πώς, αχ, ν' αγαπήσεις!

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 12:43, λευκωσία)

Όσο ωριμάζω...
προτιμώ την απόλυτη ησυχία.
Ήσυχα μέρη,
ήσυχους ανθρώπους,
ήσυχες ακρογιαλιές,
ήσυχες γειτονιές.
Αν ούτε κι έτσι ακούσω τον Θεό,
τότε.... δεν υπάρχει.
Εκτός κι αν Είναι... ή είμαι....
κωφάλαλος.
Παίζει κι αυτό!

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 10:36, λευκωσία)

Η νύχτα έρχεται πολύ νωρίς......
συνήθως, μεσημεριάτικα.
Αλλά οι άνθρωποι, δυστυχώς...
ή ευτυχώς.....
αργόστροφοι........

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 10:12, λευκωσία)

Στα μάτια, μέσα, να κοιτάς......
τον άνθρωπο, που αγαπάς.
Με βλέμμα ξάστερο, διαυγές...
αλήθειες, μόνο, να του λες!

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 09:12, λευκωσία)

Στην πρώτη σου ματιά.......
παραδέξου το....
υπήρχε πρόθεση!

κουμέττος κ.
(27/6/16 - 11:11, πρωταράς)