Ο πατέρας της τη λατρεύει.
Όποιος άντρας θέλει να στάθει, δίπλα της...
θα πρέπει ν' αποδεχθεί.....
πως θα είναι, πάντα, ο δεύτερος.
Ακόμη, κι όταν θα είναι άδεια στο βάθρο...
η θέση τού πρώτου.

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 23:07, λευκωσία)

Όλα, ήταν προσχεδιασμένα,
εκτός απ' την Ανάσταση.
Αλλά πείτε μου........
ποιος πατέρας θ' άντεχε;
Ποιος πατέρας δε θα 'κανε ό,τι μπορούσε,
για το παιδί του;

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 22:30, λευκωσία)

Φθινοπωρινό ψιλόβροχο.
Ζάχαρη άχνη. 
Γλυκαίνει το χώμα. Ήταν καιρός. 
Αρμύρισε η γλώσσα του.
Στο καλοκαιρινό παράθυρο πέφτουν τα φύλλα.

κουμΕττος κ.
(13/10/14 - 13:31, λευκωσία)

Θυμάσαι, ρε πατέρα, στο χωριό.........

κάθε Χριστούγεννα,

μπροστά από το αναμμένο τζάκι;

Θυμάσαι, 

που γελούσαμε, όλοι, μαζί;

Θα το ανάψουμε το τζάκι κι εφέτος,

ρε πατέρα.

Θα το ανάψουμε και θα γελάσουμε πολύ.

Από τότε που έφυγες....

εγώ, γελάω πιο πολύ, ρε πατέρα.

Κι από τότε που έφυγε κι η μάνα....

γελάω ακόμη περισσότερο.

Μετά έφυγε κι ο αδελφός..............

και γελάω.... γελάω, διαρκώς...........

γελάω, ακατάπαυστα.

Πέφτω στο πάτωμα και σπαρταράω

απ' το γέλιο.

Γελάω και για εσάς, ρε πατέρα.

Γελάω...

μπας και καταλάβουν

την απουσία σας οι υπόλοιποι,

μπας και το πάρουν χαμπάρι

πως λείπετε...........

και χαλάσουν οι γιορτές μας.......

κουμΕττος κ.

(21/12/16 - 11:31, λευκωσία)

Δε σ' αγάπησα..........
για τα επιφανειακά σου προτε/ρήματα,
αλλά για τα ουσιαστικά...
της καρδιάς σου!

Κουμέττος Κ.
(3-2-2011, Λευκωσία)

ΑΔΙΚΑίΩΤΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕίΕΣ

Ο ουρανός συννέφιασε...
χειμώνα/καλοκαίρι
κ' η καταιγίδα έσβησε
της Βηθλεέμ τ' αστέρι.

Πώς -τώρα- μάγοι θενά βρουν
τη φάτνη σου, Χριστέ μου,
λιβάνι, σμύρνα κι ο χρυσός,
σ' αναζητούν, Θεέ μου...

κι όλα τα λόγια των Γραφών,
εκτεθειμένα μένουν,
άλλα προφήτεψαν στο "χθες"
κι άλλα στο "τώρα" βγαίνουν.

Πνοές ψυχών ψυχομαχούν
κι ο κάματος σκορπιέται,
σ' ερήμου σκότος μια νυχτιά...
το φως μας σπαταλιέται.

Κουμέττος Κ.
(14-4-13, Λευκωσία)

άΣΩΤΟΣ ΥΙόΣ

Πατρίδα μου, σ' αντίκρισα
στα ξένα να γυρνάεις
να προσκυνάς -γονυπετώς-
και να παρακαλάεις.

Για τον λαό σου, π' αγαπάς,
ντροπή δε σε βαραίνει
κι αν Υιός σου βγήκε Άσωτος
κι αν, πάντα, σε πικραίνει...

εσύ, δεν τον αρνήθηκες,
κι ας σκόρπισε το βιος σου,
ο κύρης είσαι, μάνα του...
κι αυτός μοναχογιός σου.

Πατρίδα μου, σ' αντάμωσα...
ολόγυμνη στο πλήθος,
να ξεπουλάς το σώμα σου,
γιομάτη μ' Άγιο ήθος.

Κουμέττος Κ.
(14-4-13, Λευκωσία)

Κι όταν σου έλεγα............
τι όμορφο που είναι το φεγγάρι, απόψε...
υπαινιγμός ήτανε..............
εσέναν, εννοούσα.

κουμΕττος κ.
(14/4/16 - 21:09, λευκωσία)

Κάτι ψεύτικες αγκαλιές,
που μας δώσανε....
κάτι ψεύτικες αγκαλιές,
που δώσαμε
―ακάλυπτες επιταγές Παραδείσου ήτανε.

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 15:48, λευκωσία)

Κι αν κοιμόμαστε χώρια....................
είναι κάτω απ' τον ίδιο ουρανό.
Κι αυτό...........
έστω κι αυτό.............
μου είναι παρήγορο.

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 15:44, λευκωσία)

ΣΚΕΛΕΤΩΜέΝΗ ΧΑΡά

Αναλαμπές τού Παραδείσου
θυμάμαι κάθε πρωινό,
καθώς στα χέρια μιας αβύσσου,
(καρδούλα μου, αχ, τρισαλί σου),
πεθαίνω κάθε δειλινό.

Σκελετωμένη η χαρά μου...
και τ' όνειρό μου ορφανό,
κομμένα, πλέον, τα φτερά μου,
πώς να πετάξω στ' αψηλά μου,
στον γαλανό μου ουρανό.

Οι προδομένες μου ευχές μου,
πριν ξερανθούνε στη σιγή,
αναζητούν τις αντοχές μου,
στις ανθισμένες εποχές μου,
μα στέρφα είναι, πια, η γη.

κουμΕττος Κ.
(14/4/2017 - 15:12, λευκωσία)

Το πρόβλημα είναι..........
πως κάθε χρόνο.............
μόνο, ο Χριστός ανασταίνεται.
Εμείς, απλά, πιστοί θεατές Του.
Στο βιογραφικό μας...............
καμιά ανάσταση!

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 14:04, λευκωσία)

Πόσος Γολγοθάς...........
μας απέμεινε, ακόμη;
Πού καταντήσαμε!
Να φαντάζει η σταύρωση λύτρωση.
Κι η ανάσταση... ανεπιθύμητη.

κουμΕττος κ.
(14/4/17 - 00:35, λευκωσία)