Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΚΙ ΩΣάΝ ΝΑ ήΤΑΝ ΜΥΓΔΑΛΙέΣ...

Τα καλοκαίρια σάλπαραν...
κι αφίχθηκαν τα νέφη,
οι νύχτες, δίχα έρωτα......
τα βλέμματα ξενέρωτα,
να ψάχνουμε για κέφι.

Φθινόπωρο... κι αρχίνισε
να μπάζει/στάζει κρύο,
αχ, και το ένα σώμα μας...
το ίδιο και το στρώμα μας.....
θα χωριστούν στα δύο.

Ξενιτεμένες οι χαρές
κι εμείς ψυχομαχάμε,
απόδημο το γέλιο μας.....
και τρίζει το θεμέλιο μας......
κι αντίστροφα μετράμε.

Από φιλιά τα χείλια μας...
ξερά και στραγγισμένα,
ζηλεύουν το ψιλόβροχο.......
κι εκείνο το απόβροχο,
στης γης τα διψασμένα.

Ο χρόνος μας κιτρίνισε....
και τ' όνειρό μας: νόθο,
στερέψανε τα χάδια μας,
των ηδονών υφάδια μας,
που χθες γεννούσαν πόθο.

Βαλίτσες θα γιομίσουμε....
κι ωσάν τα χελιδόνια,
θα πάμε σ' άλλες αγκαλιές,
εκεί, να χτίσουμε φωλιές...
προτού φανούν τα χιόνια.

Κι ωσάν να ήταν μυγδαλιές...
φυλλοβολούνε οι καρδιές,
ωσότου μείνουνε γυμνές........
φωτογραφίες αδειανές.

Κουμέττος Κ.
(6/10/16 - 23:22, Λευκωσία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου