ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ

Παιδί κι αυτός γεννήθηκε μ’ αγνότητα ντυμένο;
Mια μάνα το ανάθρεψε κουνώντας το σε κούνια;
Στο Auschwitz ανήλικα θα γίνονταν σαπούνια,
στα αίσχη τα ανθρώπινα μαρμαρωμένος μένω.

Αδόλφε, ποιος σε βάφτισε με προσωνύμιο Φύρερ;
Tο Χίτλερ σαν δικτάτορας -κομμένο και ραμμένο-
κουβάλαγες στυγνό μυαλό, θα έλεγα βλαμμένο,
μα 'γώ θα σ' ονομάτιζα με μία λέξη: "KILLER".

Απρίλης μήνας σ' έφερε -γαμώ το κερατό σου-
η μόνη μεταμέλεια του: στο διάολο σε πήρε!
Εξ ημισείας πήραν, πριν, Μιστράλ κι Εϊθαγκίρε,
το Νόμπελ που θα έπαιρνε ο "έξοχος" Αγών σου.

Την ειρωνεία σβήστε την, το ξέρετε κι εγίνη,
η ανθρωπότης τίμησε, πλειστάκις, τρομοκράτες,
μ' υποκρισία έστεψε σε τελετές χλιδάτες,
φονιάδες με διαδήματα... πως πρόσφεραν Ειρήνη.

Τι κρίμα, Καγκελάριε, εχάθη τ' "όραμά" σου,
αλήθεια, δεν κατάλαβες πως ύβρις εδιεπράχθη.
Ξεδιάντροπε, μη μου το πεις: "Kαθείς εφ' ω ετάχθη!".
Παράκαιρο και πρόστυχο είν' το ξεμώραμά σου.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(15/3/2012, Λευκωσία)