Κατέβρεξα τη μνήμη μου......
με ληθόπνοο ύδωρ,
μ' αμνήμονες σκόνες,
με λησμόσυνα σαπούνια.
Ολονυχτίς....
την έτριβα, μανιωδώς........
στις όχθες τού ποταμού Πεδιαίου.

Χαράματα, με τρεμάμενα χέρια...
την άπλωσα...
στις παρυφές τού Ηλιάτoρα,
για να στεγνώσει.

Σε δυο-τρεις ώρες,
τσαλακωμένη κι ασιδέρωτη.......
την ξαναφόρεσα, μέσα μου....
και σάλταρα για το χθες, εναγωνίως.

Έφτασα, μέχρι... εκεί:
15 Ιουλίου 1974˙
ο λεκές δεν είχε φύγει......

Koυμέττος Κ.
(15/7/2007, Λευκωσία)