Στο παρόν blog μπορείτε να διαβάσετε ένα μεγάλο μέρος τού στιχουργικού μου έργου (ευπρόσδεκτοι συνθέτες κι ερμηνευτές για συνεργασίες), ν' ακούσετε τραγούδια σε στίχους μου, όπως και να δείτε φωτογραφίες μου. Οι στίχοι είναι διασφαλισμένοι ως προς τα πνευματικά τους δικαιώματα στην MCPS-PRS Alliance. Για πληροφορίες στο email: koumettos@yahoo.gr
Συνολικές προβολές σελίδας
Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017
Κυριακή 30 Ιουλίου 2017
Τις Κυριακές... αποθυμώ, περισσότερο, τη μάνα μου. Το ψητό της στο φούρνο, μετά την εκκλησιά... με τις ντομάτες, τη δάφνη και τα κρεμμύδια. Το ευωδιαστό μαχαλεπί της... με τη ζάχαρη, το ροδόσταγμα και το τριαντάφυλλο. Και τόσα άλλα...... μικρά κι ελάχιστα... μεγάλα και μεγαλύτερα.... δικά της... δικά μου... δικά μας. Βλέπετε.... δεν πεθαίνουν και φεύγουν οι άνθρωποι, μονάχοι τους.... παίρνουν, μαζί τους.... και κομμάτια μας: γεύσεις και μυρωδιές..... αγκαλιές, χάδια και φιλιά.... λέξεις, χαμόγελα και βλέμματα. Κι αν μας λείπουν... είναι που κι εμείς λείπουμε..... είτε λίγο.... είτε πολύ.... είτε κι ολόκληροι.......
κουμΕττος κ.
(30/7/17 - 10:57, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(30/7/17 - 10:57, λευκωσία)
Σάββατο 29 Ιουλίου 2017
Κι όταν είσαι πολύ διψασμένος και σου προσφέρουν νερό, άσε τις ψευδοπερηφάνιες και τους μικροεγωισμούς σου. Πάρ' το και πιες το... και πες κι ένα "ευχαριστώ!". Μην είσαι ηλίθιος. Μην πεις "δε διψώ!". Κάπως, έτσι, απέθαναν... όσοι ξεγέλασαν τους πάντες, εκτός από τον εαυτό τους!
κουμΕττος κ.
(29/7/15 - 15:24, λευκωσία)
(29/7/15 - 15:24, λευκωσία)
Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017
Για να με καταλάβεις, καλύτερα, άκου με, προσεκτικά, κορίτσι μου. Αν πάω να αγοράσω παπούτσια... ναι, αν χρειαστεί θα συμβιβαστώ μ' ένα παραπλήσιο χρώμα, αν δεν έχει αυτό που θέλω. Αλλά στο μέγεθος... μου είναι αδύνατον. Τα παπούτσια πρέπει να ταιριάζουν, ακριβώς, στα πόδια μου. Ούτε εκατοστό μικρότερα ή μεγαλύτερα. Έτσι, και στις σχέσεις! Συμβιβασμοί θα γίνουν... αλλά ως ένα σημείο...........
κουμΕττος κ.
(28/7/17 - 18:14, λευκωσία)
(28/7/17 - 18:14, λευκωσία)
Η σιωπή δεν κρύβει απαραίτητα και κάτι θετικό. Είδα πολλούς βλάκες να σιωπούν. Απλά, όταν δεν ξέρεις πως είναι βλάκες... ελπίζεις σε κάτι καλύτερο, ακόμη και σοφό. Όπως με τη γάτα του Schrödinger, που κλειδώνεται σ' ένα ατσάλινο περίκλειστο θάλαμο... και για σένα, που είσαι απ' έξω... είναι, ταυτόχρονα, και ζωντανή και νεκρή. Έτσι, κι εδώ: η σιωπή είναι ο θάλαμος. Τι έχει, όμως, μέσα; Βλακεία ή σοφία; Οι πιθανότητες είναι οι ίδιες!
κουμΕττος κ.
(28/7/17 - 15:42, λευκωσία)
(28/7/17 - 15:42, λευκωσία)
Θα συναντήσεις κι αχάριστους στη ζωή σου. Μην εκπλαγείς, όμως, από δαύτους, αλλά από εσένα. Που όταν έδινες, ανέμενες επιστροφές. Ανταλλαγή προσδοκούσες να κάνεις. Έδινες... για να πάρεις πίσω. Το πιθανότερο... και με τόκο, ακόμη! Γι' αυτό... αν δεν είσαι έτοιμος να δώσεις, χωρίς να περιμένεις πίσω... μη δώσεις, καλύτερα. Άσε τις τράπεζες να κάνουν αυτήν τη δουλειά. Την ξέρουν καλύτερα. Αυτές... δεν υποκρίνονται καλοσύνες........
κουμΕττος κ.
(28/7/17 - 14:06, λευκωσία)
(28/7/17 - 14:06, λευκωσία)
Αν είναι να είσαι... να είσαι με κάποιον, που σε κάνει να νιώθεις, πρώτα απ' όλα, μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος. Πρόσεξε! Πρώτα, άνθρωπος. Και μετά άντρας ή γυναίκα. Αν είναι να είσαι... να είσαι με κάποιον, που σου δείχνει, χωρίς να σου πει λέξη, πόσο πιο όμορφος μπορείς να γίνεις, αλλά κι έτσι να μείνεις... να σε αγαπάει γι' αυτό που είσαι και να σε αγκαλιάζει, τρυφερά, με το βλέμμα του, χωρίς να σου λέει "δεν πειράζει!". Διότι η αγάπη δεν είναι οίκτος. Διότι η αγάπη δεν είναι λύπηση. Δεν είναι καν φιλανθρωπία. Η αγάπη είναι ο απόλυτα ισότιμος, ο άεναος κι εκούσιος, αλληλέγγυος κι ανιδιοτελής... ερωτικός εθελοντισμός!
κoυμΕττος κ.
(28/7/17 - 08:09, λευκωσία)
(28/7/17 - 08:09, λευκωσία)
Ο έΝΑΣ, Π' ΑΓΑΠώ...
Στ' ακρογιάλι τής καρδιάς σου
τη σιγή σου αγροικώ,
πόσο θα 'θελα να ξέρεις
πως για σένα ξενυχτώ.
τη σιγή σου αγροικώ,
πόσο θα 'θελα να ξέρεις
πως για σένα ξενυχτώ.
Αχ, το φλοίσβο τής ψυχής σου
ν' άκουγα για μια στιγμή,
να 'μπαινα μες στ' όνειρό σου
απ' την πιο μικρή ρωγμή.
Και στην κρήνη των χειλιών σου
να 'σκυβα να πιω νερό
και να σου 'δινα για χάδι
γιασεμί ευωδερό.
ν' άκουγα για μια στιγμή,
να 'μπαινα μες στ' όνειρό σου
απ' την πιο μικρή ρωγμή.
Και στην κρήνη των χειλιών σου
να 'σκυβα να πιω νερό
και να σου 'δινα για χάδι
γιασεμί ευωδερό.
Στων ματιών σου τους καθρέφτες
να 'τανε να ιδωθώ,
να μου λες: "ο ένας είσαι...
είσ' ο ένας, π' αγαπώ!"
να 'τανε να ιδωθώ,
να μου λες: "ο ένας είσαι...
είσ' ο ένας, π' αγαπώ!"
Κουμέττος Κ.
(28/7/14 - 18:36, Λευκωσία)
(28/7/14 - 18:36, Λευκωσία)
Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017
Αν δε σου αρέσει κάποιος, να φεύγεις... να φεύγεις και γρήγορα. Γεύθηκες μια, γεύθηκες δυο, γεύθηκες τρεις κουταλιές από τον χαρακτήρα του; Τέλος! Tίποτα δεν αλλάζει! Τι περιμένεις; Έφαγες σούπα, που στην πορεία άλλαξε η γεύση της; Που από άνοστη έγινε νόστιμη;
κoυμΕττος κ.
(27/7/17 - 14:27, λευκωσία)
(27/7/17 - 14:27, λευκωσία)
Σε πολλούς... λείπει ο έρωτας, παρά ο άνθρωπος. Λίγη προσοχή, λοιπόν, στην παγίδα! Διότι ο άνθρωπος πρέπει να μας δημιουργεί τον έρωτα... κι όχι ο έρωτας τον άνθρωπο. Αλλιώς καληνύχτα: σβήνει ο έρωτας, σβήνει κι ο άνθρωπος. Και ξέρετε γιατί σβήνει; Διότι είναι ψεύτικος. Διότι δεν είναι έρωτας, αλλά μια αυτοεκπληρούμενη παροδική πλάνη, μια ψευδαίσθηση όασης, που δεν υπάρχει, διότι δεν υπήρξε ποτέ......
κουμΕττος κ.
(27/7/17 - 09:01, λευκωσία)
(27/7/17 - 09:01, λευκωσία)
Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017
Μάθε να διαβάζεις το βλέμμα των ανθρώπων. Μάθε να το διαβάζεις, όμως... πίσω από τις γραμμές του. Εκεί, στα παρασκήνια, πριν οι σκέψεις του γίνουνε λέξεις. Πριν ανεβούν στο πλατό, για να παίξουν τον ρόλο τους. Πριν υποκριθούν και ξεπουλήσουν την ψυχή τους... για ένα χειροκρότημα!
κουμΕττος κ.
(26/7/17 - 16:49, λευκωσία)
(26/7/17 - 16:49, λευκωσία)
Τρίτη 25 Ιουλίου 2017
Από το '74 περιμένουμε μια λύση.
Περιμένουμε..........
οι μεμέτηδες να φύγουν.
Περιμένουμε..............
οι πρόσφυγες να επιστρέψουμε, πίσω.
Κι όλο περιμένουμε.
Μάθαμε να περιμένουμε.
Συνηθίσαμε να περιμένουμε.
Μας αρέσει να περιμένουμε.
Κι ατάραχοι μένουμε.
Κι όλο περιμένουμε.
Κι ενώ εμείς...... περιμένουμε........
το Βαρώσι μας... η Μόρφου μας...
η Κερύνεια μας..... αχ, η Κερύνεια μας............
εμάς περιμένουν!
Εμάς...... που έχουμε πόδια...........
Περιμένουμε..........
οι μεμέτηδες να φύγουν.
Περιμένουμε..............
οι πρόσφυγες να επιστρέψουμε, πίσω.
Κι όλο περιμένουμε.
Μάθαμε να περιμένουμε.
Συνηθίσαμε να περιμένουμε.
Μας αρέσει να περιμένουμε.
Κι ατάραχοι μένουμε.
Κι όλο περιμένουμε.
Κι ενώ εμείς...... περιμένουμε........
το Βαρώσι μας... η Μόρφου μας...
η Κερύνεια μας..... αχ, η Κερύνεια μας............
εμάς περιμένουν!
Εμάς...... που έχουμε πόδια...........
κουμΕττος κ.
(25/7/17 - 19:33, λευκωσία)
(25/7/17 - 19:33, λευκωσία)
Λατρεύω τους ανθρώπους, που ήρθαν ένα δειλινό και μπήκαν μες στον κήπο μου, που μύρισαν -για λίγο ή για πολύ- τις ευωδιές του, που πότισαν και φρόντισαν τα λουλούδια μου, που φύτεψαν κι άλλα λουλούδια... κι όταν έφυγαν... μου τον άφησαν, ακόμη, και καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαν. Δεν είναι κακό να χωρίζουν οι άνθρωποι, μάτια μου! Κακό είναι ν' αφήνουν, πίσω τους... στάχτες κι αποκαΐδια!
κουμΕττος κ.
(25/7/17 - 15:59, λευκωσία)
(25/7/17 - 15:59, λευκωσία)
Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017
To πώς ανατρέφεσαι (γονείς, σχολείο κ.λπ.) έχει μεγάλη σημασία στο πώς θ' αγαπήσεις. Αν υπάρχει σύνδεση αγάπης και τιμωρίας (λεκτικής ή σωματικής)... τότε, αν δεν το συνειδητοποιήσεις κι αλλάξεις... κάποιοι θα υποφέρουν από εσένα... αλλά κι εσύ από τον εαυτό σου!
κουμΕττος κ.
(24/7/17 - 17:40, λευκωσία)
(24/7/17 - 17:40, λευκωσία)
Κυριακή 23 Ιουλίου 2017
Τα μικρά παιδάκια φοβήθηκαν..............
κι έτρεξαν προς τις μητέρες τους.
Κρύφτηκαν
κάτω από το φουστάνι τους.
Καθόλου τυχαίο!
Τα μικρά παιδάκια.........
θυμούνται, ακόμη, πολύ καλά
από πού μπήκαν σ' αυτόν τον κόσμο.
Και στην απόλυτη ανάγκη,
θέλουν να είναι κοντά..................
κι από εκεί να διαφύγουν.
Μα ο μικρός Γιωργάκης παρέμεινε στη θέση του.
Έντρομος!
Δεν ήξερε πού να πάει.
Έξοδος γι' αυτόν δεν υπήρχε.
Είχε χάσει τη μάνα του στη γέννα.
κι έτρεξαν προς τις μητέρες τους.
Κρύφτηκαν
κάτω από το φουστάνι τους.
Καθόλου τυχαίο!
Τα μικρά παιδάκια.........
θυμούνται, ακόμη, πολύ καλά
από πού μπήκαν σ' αυτόν τον κόσμο.
Και στην απόλυτη ανάγκη,
θέλουν να είναι κοντά..................
κι από εκεί να διαφύγουν.
Μα ο μικρός Γιωργάκης παρέμεινε στη θέση του.
Έντρομος!
Δεν ήξερε πού να πάει.
Έξοδος γι' αυτόν δεν υπήρχε.
Είχε χάσει τη μάνα του στη γέννα.
κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 17:55, λευκωσία)
(23/7/17 - 17:55, λευκωσία)
Μα αγάπη, φιλαράκο μου... δε σημαίνει να δίνεις από το περίσσευμά σου ή κάτι άχρηστα, που έχεις για πέταμα. Αγάπη... δε σημαίνει ούτε καν να δίνεις. Αγάπη σημαίνει να δίνεσαι! Να κόβεις από πάνω σου και να το προσφέρεις στον άλλον. Αγάπη σημαίνει να σπαρταράς από τον πόνο. Να τρέχει το αίμα σου, ασταμάτητα. Αγάπη σημαίνει ν' ανεβάζεις ψηλό πυρετό. Να 'σαι κατάκοιτος, για μέρες, στο κρεβάτι. Αλλιώς τι έδωσες; Τίποτα! Λες και πήγες στην τουαλέτα κι έχεσες... αφόδευσες για τους πιο κόσμιους κι ευγενικούς. Ανακουφίστηκες, κιόλας...........
κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 10:29, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 10:29, λευκωσία)
Όπου κι αν πάω, μου έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου, με όποιους κι αν είμαι, πάντα, γυρίζω στο σπιτάκι μου. Το σπιτάκι μου είναι ευάερο, ευήλιο κι έχει μια υπέροχη θέα (μου πήρε χρόνια να διαλέξω πού να το χτίσω), μα το πιο σημαντικό; Έχει τεράστια παράθυρα! Αλλιώς, παιδί μου, κανένα νόημα δε θα είχαν: ούτε η θέα, ούτε τ' αγέρι, ούτε κι ο ήλιος. Μα, παππού μου, του είπα.... τι μου λες; Το σπιτάκι σου... δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, που μου είπες. Αχ, ψυχή μου... αχ, ζωή μου... δεν κατάλαβες! Για την ψυχή μου... σου μιλάω τόση ώρα. Και κοίτα... λίγο προσοχή με τα μεγάλα παράθυρα ε! Δε βλέπουμε, μόνο, εμείς... έξω... μας βλέπουν κι εμάς, μέσα. Κανόνισα, λοιπόν, να έχουν κι αυτοί μια υπέροχη θέα, αλλά κι εγώ... όταν κάθομαι στη βεράντα.
κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 09:25, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 09:25, λευκωσία)
Σάββατο 22 Ιουλίου 2017
Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017
Ξέρετε γιατί δεν τους φοβάμαι τους Τούρκους κι ας ζούσα μαζί τους; Οι γονείς μου, πότε, δε με προπόνησαν σ' αυτό. Εξάλλου, δεν έμειναν εγκλωβισμένοι, για να ζουν με τον φόβο. "Ο φόβος είναι χίλιοι θάνατοι, πριν τον θάνατο, γιε μου!", μου έλεγε ο μακαρισμένος ο πατέρας μου.
κουμΕττος κ.
(21/7/17 - 18:08, λευκωσία)
(21/7/17 - 18:08, λευκωσία)
Λατρεύω τα έργα του Salvador Dali. Διότι εμπεριέχουν μυθιστορήματα υπερρεαλιστικής ποίησης. Διότι επεκτείνουν, με αυτοσαρκασμό, τα όρια της φαντασίας μας. Διότι προφητεύουν το αύριο κι εξανεμίζουν, συνάμα, την όποια προσδοκία μας. Διότι ξεπερνούν τ' πεπερασμένα όρια των θνησιγενών ελπίδων μας και θεραπεύουν τις όποιες φοβίες μας. Διότι επαινούν την άσπιλη αθωότητα κι απενοχοποιούν την αιώνια μνήμη. Διότι εξοστρακίζουν τη θανατηφόρα ρουτίνα μας, χασκογελώντας. Διότι εδραιώνουν, αέναα, μες στις καρδιές μας... την αμάραντη άνοιξη!
Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017
Να το θυμάσαι, κορίτσι μου....
οι μεμέτηδες.........
θα έρθει η ώρα, που θα φύγουνε.
της έλεγε ο συγχωρεμένος κερυνειώτης παππούς της.
H συγχωρεμένη η γιαγιά της, δίπλα......
εκδιωγμένη από τη Σμύρνη το εικοσιδυό,
με ρίζες κι απ' την Κωνσταντινούπολη..........
καθάριζε κάτι φασόλια........
κι έκανε πως δεν άκουε.
Συνένοχη σε κάτι τέτοιες προφητείες δε θα γινόταν.
Ήταν και τα γεράματά της..................
μια καλή δικαιολογία.... μειωμένης ακοής.
οι μεμέτηδες.........
θα έρθει η ώρα, που θα φύγουνε.
της έλεγε ο συγχωρεμένος κερυνειώτης παππούς της.
H συγχωρεμένη η γιαγιά της, δίπλα......
εκδιωγμένη από τη Σμύρνη το εικοσιδυό,
με ρίζες κι απ' την Κωνσταντινούπολη..........
καθάριζε κάτι φασόλια........
κι έκανε πως δεν άκουε.
Συνένοχη σε κάτι τέτοιες προφητείες δε θα γινόταν.
Ήταν και τα γεράματά της..................
μια καλή δικαιολογία.... μειωμένης ακοής.
κουμΕττος κ.
(20/7/17 - 13:02, λευκωσία)
(20/7/17 - 13:02, λευκωσία)
Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017
Αύριο, θα ξανάρθουν οι Εισβολείς. Εξάλλου, μάθαμε να τους αναμένουμε. Όπως κάποιοι άλλοι τους Βαρβάρους. Αύριο, λοιπόν, χαράματα... όλοι, στο ραντεβού μας. Κάθε χρόνο κάνουμε, εμείς, το reunion μας. Να μην ξεχνάμε... ιδιαίτερα, τώρα, που μεγαλώσαμε, που η μνήμη παίζει άσχημα παιχν... ίδια...
κουμΕττος κ.
(19/7/17 - 10:56, λευκωσία)
(19/7/17 - 10:56, λευκωσία)
Τρίτη 18 Ιουλίου 2017
Πριν από λίγο... αποχαιρετήσαμε την αγαπημένη μας Πέππα. Δε θα πω ούτε "του", ούτε "ποιου", ούτε κυρία, ούτε θα της προσδώσω ταπεινούς ή διθυραμβικούς μεταθανάτιους χαρακτηρισμούς. Πριν από λίγο... η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στον κατεχόμενο Κορμακίτη, είχε απ' όλους κι απ' όλα: ιερείς, συγγενείς, ψευδοσυγγενείς, φίλους, φίλους τάχατες, γνωστούς, αγνώστους, επώνυμους, εικόνες, κεριά, λουλούδια, στεφάνια, πάγκους, αγάλματα, δάκρυα αληθινά, μα και κροκοδείλια, λόγια αληθινά, μα και πλάνα... και προκλητικά. Είχε και ψαλμούς και θυμιατούς. Ανάμεσά τους είχε και προσευχές. Αλλά, κυρίως... είχε σιγές. Χιλιάδες σιγές! Μυριάδες σιγές! Οι σιγές ήτανε, πάντοτε, οι τρισαγαπημένες φίλες της Πέππας. Μια ζωή αχώριστες. Μοιράζονταν τα μυστικά τους, τις αγωνίες τους, τον πόνο τους, τις χαρές τους. Από χθες, η Πέππα σίγησε... σίγησε, για πάντα. Αυτό... μου είπανε. Μα η Πέππα... ήτανε, ήδη, σιγή. Όλη της η ζωή ήτανε σιγή. Σιγή υπομονετική. Σιγή "εγκλωβισμένη" μες στην απόλυτη ελευθερία των ανυπότακτων ελαιώνων του Κορμακίτη της. Σιγή εκκωφαντική κι ανυποχώρητη... σιγή, που άγγιζε το κάθε λιόγερμα και το μετουσίωνε σε αμάραντο χάραμα. Η Πέππα δεν έγινε σιγή. Ήτανε, διαρκώς, σιγή. Γι' αυτό κι εμείς... θα ήτανε καλό να την τιμήσουμε, όπως της αρμόζει. Σκασμός, λοιπόν... σκασμός και σιγή.
κουμΕττος κ.
(18/7/17 - 19:52, λευκωσία)
(18/7/17 - 19:52, λευκωσία)
Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017
Κυριακή 16 Ιουλίου 2017
ΜΟΙΡΑΣΜέΝΗ... Η ΧΑ-Ρά ΣΟΥ....
Έχτισες τις φυλακές σου...
μες σ' ανένδοτες σιωπές σου.........
και γυρνάς μες σ' άδειους δρόμους,
στης ψυχής τούς υπονόμους.
μες σ' ανένδοτες σιωπές σου.........
και γυρνάς μες σ' άδειους δρόμους,
στης ψυχής τούς υπονόμους.
Μοιρασμένη... η χα-ρά σου....
σαν κοιτάζεις τα παιδιά σου.
Ένα ξένο, πια, στεφάνι.......
στο κεφάλι σου..... πλεκτάνη.
σαν κοιτάζεις τα παιδιά σου.
Ένα ξένο, πια, στεφάνι.......
στο κεφάλι σου..... πλεκτάνη.
Ψάξε βρες μες στην καρδιά σου,
τα χαμένα όνειρά σου,
θα 'ν' εκεί... μες στο αγιάζι.
- Μη μου πεις πως δε σε νοιάζει!
τα χαμένα όνειρά σου,
θα 'ν' εκεί... μες στο αγιάζι.
- Μη μου πεις πως δε σε νοιάζει!
κουμΕττος κ.
(16/7/17 - 12:31, λευκωσία)
(16/7/17 - 12:31, λευκωσία)
Σάββατο 15 Ιουλίου 2017
Η Ελλάδα, που αγαπώ... πίστευε σε 12 Θεούς... κι αναζητούσε και τον έναν, αλλά και τον κανέναν. Η Ελλάδα, που αγαπώ... ήταν γεμάτη gay... και γεννοβολούσε Μεγάλους Έλληνες. Η Ελλάδα, που αγαπώ... με έμαθε να σκέφτομαι... όχι, να γράφω και να διαβάζω. Η Ελλάδα, που αγαπώ... είναι διασκορπισμένη στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Ρώμη κι αλλού. Η Ελλάδα, που αγαπώ... είναι παντού.... διότι δε χωράει στην ελλάδα, διότι δεν είναι ελλαδίτσα, αλλά Ελλαδάρα!
κουμΕττος κ.
(15/7/17 - 12:09, λευκωσία)
(15/7/17 - 12:09, λευκωσία)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)