Παλιά, ανταλλάζαμε κι ερωτικές επιστολές. Επιστολές χειρόγραφες. Έβλεπε κι ένιωθε ο ένας τη γρ/αφή του άλλου.

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:34, λευκωσία)

Γυμνάζουμε το σώμα μας. Το στολίζουμε το σώμα μας. Το περιποιούμαστε, προσεκτικά. Δεν είναι κακό! Κακό είναι να βάφεις το αμάξι σου και να λάμπει απ' έξω και μέσα τα καθίσματα κι οι ταπετσαρίες να είναι ξεσχισμένα και του μαύρου χαμού. Διότι θα έρθει κι η ώρα, που κάποιος θα θελήσει να μπει και μέσα ή θα τον προσκαλέσεις, για να τον πάρεις μια βόλτα, ρε παιδί μου... μια βολτίτσα, μάλλον..........

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:19, λευκωσία)

Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να μη χρειάζεσαι κανέναν. Όπως κι η μεγαλύτερη δυστυχία, δηλαδή.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 09:56, κορμακίτης)

Ζω μεσοπέλαγα. Στα λιμάνια πεθαίνω. Κι αν ζω... είναι που αρνήθηκα και μ' αρνήθηκαν... όλες, οι ακτές!

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 16:05, λευκωσία)

Eίναι που το νομίζουμε μικρό κι όσο πάμε γινόμαστε και μικρότεροι, για να χωράμε σ' αυτό το νησί. Κι όσο πάμε γινόμαστε και μικρότεροι... και μικρότατοι....

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 11:21, λευκωσία)

"Νά 'ρχεσαι να με βλέπεις κι όταν θα λείπω!", μού 'λεγες, όταν ήμουνα μικρός, πατέρα. Κι αν, τότε, μ' ακουγόσουνα παράλογος... τώρα, και κάθε φορά, που επισκέπτομαι τον Κορμακίτη μας, σε καταλαβαίνω. Τώρα, σε καταλαβαίνω, πατέρα.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 13:49, κορμακίτης)

στον Σολωμό Σολωμού (1970-14 Αυγούστου 1996)

Ανέβηκες στον ιστό.......
καπνίζοντας.
Κι ας το ήξερες...........
πως το κάπνισμα σκοτώνει........

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 15:51, κορμακίτης)

Πως μ' αγαπούσες έλεγες, μα οι πράξεις σου διαφωνούσαν. Είχε ανυπόφορη λιακάδα τη μέρα, που χωρίσαμε.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 08:28, λευκωσία)

Είναι και κάτι άνθρωποι... τόσο ρηχοί, π' ούτε να μουσκέψεις τις πατούσες σου επαρκούν.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 13:41, κορμακίτης)

Κάτω από τη σκιερή ευωδιά μιας ανάμνησης γιασεμιού... ξανανταμωθήκαμε. Καλοκαίρι... τώρα. Καλοκαίρι... και τότε. Σαράντα τρία χρόνια πριν... ο ουρανός ήταν γιομάτος με ανθρώπους, που πηδούσανε από τα αεροπλάνα κι ανοίγανε τις ομπρέλες τους. Γιατί κρατούν ομπρέλες, πατέρα; Αφού δε βρέχει. Στα ψηλά βρέχει, παιδί μου, μου απάντησε. Στα ψηλά βρέχει... επανέλαβα κι εγώ, μέσα μου... για να το θυμάμαι. Στα ψηλά βρέχει... σιγοψιθύρισα, για εμπέδωση....

κουμΕττος κ.
(14/8/17 - 10:42, λευκωσία)

Όταν γίνεσαι, για λίγο, ο καθρέφτης τού άλλου και σε σιχαίνεται... αγνοεί πως τον εαυτό του... του δείχνεις. Βλέπετε... η βλακεία υπερέχει της κακίας.

κουμΕττος κ.
(13/8/17 - 15:13, λευκωσία)

Λιγοστεύουμε. Σχεδόν, άδεια ποτήρια. Μην κοροϊδευόμαστε! Πλέον... δε μας ξεδιψά... καμιά ανάμνηση........

κουμΕττος κ.
(13/8/17 - 11:25, λευκωσία)

Μεγαλώσαμε... είναι καιρός να ζητάμε αυτόγραφα από τον εαυτό μας.

κουμΕττος κ.
(13/8/13 - 08:45, κορμακίτης)

Μέσα Αυγούστου. Σώματα γυναικών κι αντρών στις παραλίες. Τεράστια ποικιλία. Εγώ, προτιμώ να βλέπω... εκείνα τα "γραφικά ταλαιπωρημένα". Εκείνα, που κουβαλούν κυτταρίτιδα και ραγάδες. Εκείνα, που έχουν τη μικρή ή μεγάλη "σκεμπέ" τους. Που δεν αρνιούνται και το τρίχωμά τους. Εκείνα, που ξεσχίστηκαν, για να φέρουν ζωές στον κόσμο μας. Εκείνα, που στέκονται περήφανα, αδιαφορώντας για το ποιοι τα βλέπουν και τι άποψη έχουν. Εκείνα, που αγαπούν κι αγκαλιάζουν αυτό που είναι κι εκτείθενται "αντρίκια", λες και βροντοφωνάζουν: "Άι στο διάολο, όλοι σας!". Από την άλλη, όμως, ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε τους άλλους; Ο καθένας μας δικαιούται να επιλέγει πώς προτιμά να εμφανίζεται. Τι ρούχα θα φορά και πώς θα κάνει το μαλλί του. Ο καθένας μας δικαιούται να αποφασίζει τι θέλει να αλλάξει, τι θέλει να δείξει και τι θέλει να κρύψει. Ο καθένας μας δικαιούται να επιλέγει τι να θαυμάζει και τι όχι. Δικαιούται ν' αποφασίζει τι είναι ωραίο και τι άσχημο. Αυτό, όμως, που δε δικαιούται είναι να πληγώνει. Αυτό, όμως, που δε δικαιούται είναι να περιγελά και να μειώνει, διότι δεν είμαστε, όλοι, οι άνθρωποι από το ίδιο "μέταλλο"... κι ούτε κουβαλούμε το ίδιο "κεφάλαιο" ανοχής κι αντοχής. Γι' αυτό, λοιπόν, σεβασμός. Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Κι ο καθένας μας μπορεί να διαχειριστεί και τις λέξεις του... και τα βλέμματά του... αλλά και τις χειρονομίες και τις γκριμάτσες του, με τρόπο τέτοιο, που να μη γίνονται "μαχαίρια".

κουμΕττος κ.
(12/8/17 - 14:29, κορμακίτης)

"Α μανά!"... τίποτα. "Α παπά!"... τίποτα. Κάθε φορά, που μπαίνω μες στο πατρικό μου, στον κατεχόμενο Κορμακίτη, τους φωνάζω. Μα... απάντηση; Καμία! Σίγουρα, όμως, στην πίσω αυλή θα είναι. Ή στο κοτέτσι να μαζεύουν τα αυγά... ή να ποτίζουν τις λεμονιές ή τις πορτοκαλιές... ή να μαζεύουν ντομάτες, αγγουράκια και πιπέρια... ή να κόβουν φύλλα δάφνης ή δυόσμου... ή να μαζεύουν σύκα ή σταφύλι... ή να πίνουν τον καφέ τους με τους γείτονες ή να ανάβουν τον φούρνο, για να ψήσουμε τα ψωμιά μας... ή... ή... ή. Εμένα, ο νους μου... δεν πάει, τόσο εύκολα, στο κακό. Στο κάτω κάτω... τώρα, που ήρθα στην πίσω πόρτα της κουζίνας κι είμαι πιο κοντά τους... ας ξαναφωνάξω: "Α μανά!"... "Α παπά!".....

κουμΕττος κ.
(12/8/17 - 11:00, λευκωσία)

Είτε στρατιωτάκι, είτε βασιλιάς... το πιόνι είναι πιόνι.

κουμΕττος κ.
(11/8/17 - 16:14, λευκωσία)

Κάθε φορά, που σε κοιτώ... σε ξαναερωτεύομαι από την αρχή. Κάθε φορά, που σε κοιτώ... μηδενίζεται το κοντέρ μου.

κουμΕττος κ.
(11/8/17 - 14:03, λευκωσία)

Συγγνώμη, που άργησα, αγάπη μου. Είχα, όμως, πολλά φεγγάρια ν' αναθρέψω!

κουμΕττος κ.
(11/8/16 - 17:17, κορμακίτης)

Η πιο ευθεία καμπύλη είναι ο ορίζοντας....

κουμΕττος κ.
(10/8/17 - 12:12, λευκωσία)