Οι άντρες δεν κλαίνε. Οι γυναίκες μάς είπαν, μόνο, κλαίνε. Και σταματήσαμε, νωρίς, να κλαίμε. Και μεγαλώσαμε, απότομα. Μα κάθε που βλέπουμε γυναίκα τρέχουμε, κοντά της. Χουφτώνουμε, εναλλάξ, τα βυζιά της και τα θηλάζουμε, για ώρες. Όταν χορτάσουμε μάς παίρνει αγκαλιά και μας χτυπάει, τρυφερά, στην πλάτη. Κι αφού ρευτούμε... κατόπιν, καρφώνουμε... μ' ευγνωμοσύνη, το βλέμμα μας..... μες στο δικό της. Κι αυτή, αμέσως, αρχίζει να δακρύζει. Να δακρύζει το δικό μας το δάκρυ, για να παραμένουμε, εμείς, άντρες.... ψεύτικες σε κομπολόγια χάντρες.....

κουμΕττος κ.
(31/10/17 - 06:24, λευκωσία)