Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΚΑΡΔΙΑΣ ΠΛΗΓΗ... Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Μες σ' άδειους δρόμους τριγυρνάς,
δε σ' ενδιαφέρει πού θα πας,
"Στ' Άγνωστο..." γράφει ο χρησμός σου,
"...κάθε οδός προορισμός σου".

Φανάρια κόκκινα -παντού-
κ' η νύχτα χρώματος μουντού,
φέγγουν τ' αστέρια φως/σταγόνα˙
όσο να δεις πως είναι μόνα.

Καρδιάς πληγή... ο χωρισμός,
ματώνει κι ο εγωισμός,
μες στη σιγή χαροπαλεύεις,
τέλος, που ήρθε, δε χωνεύεις.

Τριγύρου -όλων- οι χαρές
σε σένα μπαίνουν μαχαιριές,
βρέχει... μια θλίψη σε ραντίζει,
μνήμες αγάπης σου θυμίζει.

Σκοτάδι πένθιμο κυλά
και την ψυχή σου ξεχειλά,
όπου γυρνάς κι όπου κοιτάξεις,
ψάχνεις αντίτυπο να φτιάξεις.

Πατάς το γκάζι με οργή,
σου λείπουν χάδια κ' η στοργή˙
δίπλα... ο χρόνος σε περνάει,
ούτε αν ζεις δε σε ρωτάει.

Κουμέττος Κ.
(Λευκωσία, 15-1-13)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου