ΑΝΕΠίΔΕΚΤΟΣ ΠΑΘήΣΕΩΣ

Σ' άφεγγές μου νύχτες, σβήνω........
συνεργοί τα χέρια μου,
μ' άπληστους διαρρήχτες, ξέρω...
κλέψαμε τ' αστέρια μου.
Παίζουνε τραγούδια, άκου...
στα παλιά γραμμόφωνα...
κι άοσμα λουλούδια, κοίτα...
με πενθούν... ομόφωνα.

Σέρνομαι στην πλάνη, πού 'ν' το...
λείπει το γινάτι μου....
κι οι επτά μου νάνοι, πάλι....
γδύνουν τη Χιονάτη μου.
Μέσα στις ειρκτές μου, στέκω...
σπαταλώ τα χρόνια μου....
σαν οι αντοχές μου, φεύγουν...
λιώνουν σαν τα χιόνια μου.

Τρίζουνε οι τοίχοι, σκάνε...
πέφτουν οι σουβάδες μου......
κι η καλή μου τύχη, πλέον...
άψαροι ψαράδες μου.
Άστεγες μου δόλιες λύπες...
ήρθαν και με βρήκανε....
από χίλιες τρύπες, μέσα....
στ' όνειρό μου μπήκανε.

Στάζουν οι πληγές μου αίμα...
σ' άχρωμα κυκλάμινα,
να 'χα τις χαρές μου, στέμα....
αχ, και τι δε θα 'δινα!
Στέρφες οι πηγές μου, τώρα...
ξεραμένα χείλη μου...
ψάχνω διαφυγές μου, ψάχνω....
το λευκό μαντήλι μου.

Ξένος στον καθρέφτη, δείτε.....
στον δικό μου φαίνομαι,
μοιάζω μ' έναν κλέφτη, ψεύτη.......
με κοιτάζω... ντρέπομαι!
Θάλασσες μου μαύρες, πίσσα...
με κατράμι ντύθηκαν,
στην ψυχή μου σαύρες, γύρω....
γύρω της, τυλίχτηκαν.

Σίγησε η πόλη, κλαίει....
άδειες οι πλατείες της,
λες και πήγαν, μπήκαν, όλοι.......
μες στις εκκλησίες της.
Μπάζουν οι ρωγμές μου δάκρυ.....
πνίγομαι στα ξέβαθα,
ίδιες, οι κραυγές μου, κρίμα......
τίποτα, δεν έμαθα!

κουμΕττος κ.
(8/7/17 - 22:47, λευκωσία)

Η ΧΙΟΝΑΤΗ

Βρέχει-βρέχει στον Ευφράτη,
μια ομπρέλα δεν αρκεί,
νάτη-νάτη η Χιονάτη
να 'μουνα κι εγώ, εκεί.
Γύρω της, επτά οι νάνοι,
με φροντίδα, θαλπωρή............
κι ο Ιωάννης στον Ιορδάνη
τον Ιησού του καρτερεί.

Η βασίλισσα ρωτάει
τον καθρέφτη να της πει,
λάμπει μες στα δυο της μάτια
αγωνία περισσή:
"Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες μου -τώρα-
πες μου ποια 'ν' η πιο ωραία,
μες σ' ολόκληρη τη χώρα;"

Σαν της λέει: "Η Χιονάτη!",
δεν αντέχει την ποινή,
ψάχνει για να θανατώσει
την πιο όμορφη γυνή.
Με σενάριο παραπλήσιο
Παραδείσου τής προσφέρει (...)˙
πίστεψε αυτής το τέλος
πως το μήλο είχε φέρει.

"Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες μου -τώρα-
πες μου ποια 'ν' η πιο ωραία,
μες σ' ολόκληρη τη χώρα;"

Μα ο πρίγκιπας αφίχθη
με την ξακουστή του φήμη........
κι ο επίλογος θ’ αφήσει
κουταλιού γλυκό στη μνήμη.

Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες της -τώρα-
πάντα, θα 'ναι η Χιονάτη.........
η πιο όμορφη στη χώρα!

Κουμέττος Κατσιολούδης
(9-3-2012, Λευκωσία)