ΤΩΝ ΚΑΡΔΙώΝ ΟΙ ΕΠΙΒάΤΕΣ...

Του έρωτα οι μέρες του,
δίχα ρολόι κι ώρες.........
είναι στιγμές απλήρωτες,
δεν είναι μισθοφόρες.

Των καρδιών οι επιβάτες......
πάντοτε, λαθρεπιβάτες....
δεν περνούν απ' τα ταμεία,
μες στην τσέπη ούτε μία.

Τον έρωτα, τον έρωτα....
όποιος τον αγοράζει.......
βάζει στο σπίτι του θεριό.....
και τον κατασπαράζει.

κουμΕττος κ.
(10/7/17 - 15:39, λευκωσία)

Στην ποίηση...............
δεν υπάρχει έξοδος.
Ούτε είσοδος υπήρξε.
Μέσα της γεννιούνται οι ποιητές.
Μέσα της θ' αποθάνουν....
χωρίς να ζήσουν.

κουμΕττος κ.
(10/7/17 - 12:37, λευκωσία)

Θα εκπλαγείς πόσα κοινά έχεις με τον εχθρό σου. Καταρχήν... μισείτε ο ένας τον άλλον. Δεν είναι υπέροχο!

κουμΕττος κ.
(10/7/17 - 12:08, λευκωσία)

Νυστά... ζουμε.......

κουμΕττος κ.
(10/7/17 - 11:54, λευκωσία)

Παλιές μας παιδικές φωτογραφίες.
Στιγμές μαρμαρωμένες.
Κάθε μια και μια Πόλη.
Να την αναπολούμε................
και ν' αναμένουμε το θαύμα.
Πιο εύκολο στις φωτογραφίες;
Δεν ξέρω!

κουμΕττος κ.
(10/7/17 - 08:54, λευκωσία)

Ο λίβας φταίει.
Που σ' έχει γωνιασμένο, νησί μου.
Πόσος λίβας!
Πουλημένος κι ο Αίολος..........

κουμΕττος κ.
(10/7/14 - 07:47, λευκωσία)

Και το είπανε σώμα.
Εύκολα, να γίνεται... χώμα...

κουμΕττος κ.
(10/7/14 - 00:01, λευκωσία)

Αυγή, αυγούλα τής ζωής,
κατάσπαρτη με νιότη,
στο κάλεσμα κάθε πληγής,
για κάνε με στρατιώτη...

να πολεμώ για τον φτωχό
και τον αδικημένο,
να δίνω κι ας ψυχομαχώ,
χωρίς να περιμένω...

κουμΕττος κ.
(10/7/14 - 08:32, λευκωσία)

στον πατέρα μου († - 29/12/1995)

Ανακάλυψαν, πολλοί...............
τον Λιθράτη μας, πατέρα.
Πάει τ' ομορφότερο μυστικό μας.
Εγώ, πάντως.... δε μίλησα..........
πατέρα, εσύ;
...
Πατέρα, γιατί δε μιλάς;

κουμΕττος κ.
(10/7/16 - 09:46, λευκωσία)

Μην ακούτε!
Κι αν κάποτε.......
ήμασταν ευτυχισμένοι,
όταν μας έφερναν μικρά πράγματα....
ήταν που είχαμε μικρότερα....

κουμΕττος κ.
(9/7/17 - 10:09, λευκωσία)

Μεγάλωσε την απόσταση.......
απ' ό,τι σε πικραίνει.
Τουλάχιστον, θα φαίνεται μικρότερο.
Κι αυτό... δεν είναι λίγο.......

κουμΕττος κ.
(9/7/17 - 09:22, λευκωσία)

ΑΝΕΠίΔΕΚΤΟΣ ΠΑΘήΣΕΩΣ

Σ' άφεγγές μου νύχτες........
συνεργοί τα χέρια μου,
μ' άπληστους διαρρήχτες...
κλέψαμε τ' αστέρια μου.

Παίζουνε τραγούδια
στα παλιά γραμμόφωνα...
κι άοσμα λουλούδια
με πενθούν... ομόφωνα.

Σέρνομαι στην πλάνη,
λείπει το γινάτι μου....
κι οι επτά μου νάνοι,
γδύνουν τη Χιονάτη μου.

Μέσα στις ειρκτές μου,
σπαταλώ τα χρόνια μου....
σαν οι αντοχές μου,
λιώνουν σαν τα χιόνια μου.

Τρίζουνε οι τοίχοι,
πέφτουν οι σουβάδες μου......
κι η καλή μου τύχη...
άψαροι ψαράδες μου.

Άστεγες μου λύπες,
ήρθαν και με βρήκανε....
από χίλιες τρύπες....
στ' όνειρό μου μπήκανε.

Στάζουν οι πληγές μου...
άχρωμα κυκλάμινα,
να 'χα τις χαρές μου....
αχ, και τι δε θα 'δινα!

Στέρφες οι πηγές μου...
ξεραμένα χείλη μου...
ψάχνω διαφυγές μου,
το λευκό μαντήλι μου.

Ξένος στον καθρέφτη.....
τον δικό μου φαίνομαι,
μοιάζω μ' έναν κλέφτη.......
με κοιτάζω... ντρέπομαι!

Θάλασσες μου μαύρες...
με κατράμι ντύθηκαν,
στην ψυχή μου σαύρες....
γύρω της, τυλίχτηκαν.

Σίγησε η πόλη....
άδειες οι πλατείες της,
λες και πήγαν, όλοι.......
μες στις εκκλησίες της.

Μπάζουν οι ρωγμές μου.....
πνίγομαι στα ξέβαθα,
ίδιες, οι κραυγές μου......
τίποτα, δεν έμαθα!

κουμΕττος κ.
(8/7/17 - 22:47, λευκωσία)