Η αληθινή μοίρα τ' ανθρώπου είναι η Ελευθερία!

κουμΕττος κ.
(28/10/16 - 20:39, λευκωσία)

Τα παιδιά μας δεν είναι για να γίνουν σαν κι εμάς. Ούτε για να μη γίνουν σαν κι εμάς. Τα παιδιά μας δεν τα φέρνουμε στον κόσμο, για να πετύχουν όσα δεν πετύχαμε εμείς ή για να πετύχουν περισσότερα από εμάς. Τα παιδιά μας τα φέρνουμε, απλά, στον κόσμο, όπως τ' αγέρι φέρνει τη δροσιά στο παραθύρι μας, όπως η άνοιξη φέρνει τα χελιδόνια στα μπαλκόνια μας, όπως ο Ήλιος φέρνει το φως και τη ζεστασιά στη ζωή μας. Kι εμείς χαμογελούμε! Μας ζήτησε τίποτα τ' αγέρι; Mας ζήτησε τίποτα η άνοιξη; Mας ζήτησε τίποτα ο Ήλιος; Μόνο, μας δίνουν... χωρίς ανταμοιβή, χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς. Σταμάτα, λοιπόν, να είσαι ο γονιός, που είσαι. Δίνε, απλόχερα, για ένα χαμόγελο! Γίνε αγέρι, γίνε άνοιξη, γίνε Ήλιος...

κουμΕττος κ.
(27/4/17 - 22:21, λευκωσία)

Το ακόντιο,
για να ταξιδέψει ψηλά και μακριά...
χρειάζεται αντίθετο άνεμο.
Κι ο άξιος άνθρωπος το ίδιο!
Απλά, στη θέση τού ανέμου....
είναι οι δυσκολίες........
όπως και κάτι μαλάκες και κάτι αρχίδια........
που νομίζουν πως θα του φράξουνε το δρόμο.

κουμΕττος κ.
(27/4/17 - 18:30, λευκωσία)

- Από ένα απόσπασμα δεν κρίνεις ένα βιβλίο.
Tο ίδιο και με τους ανθρώπους............
- Κι όμως, φιλαράκο μου.............
ο καλός ο μάγειρας...........
με μια κουταλιά..........
κρίνει ολόκληρη κατσαρόλα.

κουμΕττος κ.
(27/4/17 - 18:19, λευκωσία)

ΠΟΥΤάΝΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡίΝΑ

Σαλίγκαροι και κόλακες,
σαν δίδυμοι μάς μοιάζουν.
Παπάδες και πολιτικοί...
χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή,
στα χίλια μάς διχάζουν.

Σε πολιτείες ξεπεσμών...
σερνόμαστε στον πάτο,
με ύφος ματαιόδοξο.
Το μόνο αισιόδοξο;
Δεν έχει παρακάτω!

Των αγορών... οι αριθμοί...
ορίζουν τη ζωή μας,
τα σπίτια μας ρημάξανε,
οι πόλεμοι αλλάξανε,
που γίνονται στη Γη μας.

Το χρήμα: ο Αντίχριστος
―τα τρία του εξάρια.
Κι αχ, την ψυχή μας, τρισαλί...
στων τζογαδόρων το χαλί,
την παίζουμε στα ζάρια.

Με μάσκες και οι φίλοι μας,
μα μέγιστος οχτρός μας;
Ο πούστης, ο υποκριτής,
ο πουλημένος διαιτητής,
ο γλείφτης εαυτός μας!

Με τον σταυρό στο χέρι του...
γυρνάει και δικάζει,
μα στα δικά του σφάλματα,
δεν έκδωσε εντάλματα.....
και λέει: "Δεν πειράζει!".

Το παιδικό μας όνειρο;
Πουτάνα στη βιτρίνα.
Ο εαυτός μας; Ψεύτης μας!
Κι η όψη στον καθρέφτη μας...
σε πάλκο θεατρίνα.

Ρωτούν και οι παππούδες μας,
η μάνα μας κι ο κύρης:
"Ποιον διάολο συνάντησες;
Στο ήθος πώς κατάντησες,
παιδάκι μου, μπατίρης;".

κουμΕττος κ.
(27/4/17 - 00:55, λευκωσία)

στους γονείς μου (†,†)

Κι όταν έφυγε ο κύρης μου....
η μάνα μου.............
του έκλεισε τα πράσινά του μάτια.
Άλλην άνοιξη,
μέχρι που έφυγε κι αυτή...............
δεν αντάμωσε..........

κουμΕττος κ.
(28/4/17 - 00:29, λευκωσία)

Τζι' αντάμωσα στην όψην σου
τα κρόσσια τής ψυσσής μου...
τζιαι, Τζιύπρος μου, σ' αγάπησα.....
τζι' απάνου σου ζωγράφισα
τα χνάρκα τής ζωής μου............

κουμΕττος κ.
(27/4/16 - 21:57, λευκωσία)