Όταν γράφω... τις λιώνω τις λέξεις. Αμάσητες, να μπορούν να τις γεύονται, όλοι. Κι οι γέροι και τα βρέφη. Διότι ποίηση... πρώτιστα, σημαίνει... δικαιοσύνη.
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 23:44, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 23:44, λευκωσία)
Τρίτη 1 Αυγούστου 2017
Ας εξηγήσει, επιτέλους, κάποιος στα παιδιά πως δεν είναι το κύμα, που τους ρίχνει τα κάστρα τους στην άμμο, αλλά ο άνεμος, που το δημιουργεί. Να μάθουν ν' αναζητούν την αιτία πίσω από την αιτία. Τον λόγο, που έφτιαξε τον λόγο, για να υπάρχει... τ' ανύπαρκτο...
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 21:54, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 21:54, λευκωσία)
Η μάνα μου δε μιλούσε κι ούτε δεχόταν να μιλάμε, μπροστά της, για κάποια πράγματα, που την πλήγωναν. Βλέπετε... ο κάθε Παράδεισος... έχει και τους απαγορευμένους καρπούς του. Υπήρχαν, λοιπόν, κόκκινες γραμμές στις κουβέντες μας. Και τις σεβόμουνα. Διότι, πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι αντέχουν πολλά, μα όχι κι όλα. Διότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να επιλέγει να μιλά ή να μη μιλά... αλλά και να μην ακούει, για ό,τι τον πονά... κι όχι μόνον.
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 18:53, λευκωσία)
(1/8/17 - 18:53, λευκωσία)
Μιας και ξεκίνησα να σας λέω μικρές ιστορίες, θα σας πως ακόμη μια μικρή, που είχε γίνει όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο στον κατεχόμενο Κορμακίτη, όταν ήμουν E' τάξη, το 1986, με πρωταγωνιστές εμένα και τον δάσκαλό μου, τον αγαπητό κ. Ηλία Κασάπη. Μια μέρα, λοιπόν, που μας έβαλε ανάγνωση, για το σπίτι, μας ζήτησε να τη μάθουμε "σαν το νερόν". Κι εγώ, αφού πήρα τον λόγο, του είπα: " Όπως της βρύσης μας, κύριε, που είναι άκοπο, θα εννοείτε... διότι στο σπίτι μάς το κόβουν, συνέχεια, οι Τούρκοι!". Θυμάμαι πως είχε εντυπωσιαστεί τόσο από την απάντησή μου, τότε, που είπε στον πατέρα μου, όταν τον είδε: "Το παιδί σου και να το θυμάσαι... είναι σοφό!". Πού να ήξερε πως θα γινόμουν, κυρίως, χουμισσιάρης*... χα!χα!......
* αυτός που περιαυτολογεί (στην κυπριακή διάλεκτο)
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 16:33, λευκωσία)
(1/8/17 - 16:33, λευκωσία)
στον αδελφό μου Πέτρο († - 8/2/15)
Όταν έρχονται κάποιοι, καλοπροαίρετα -δεν έχω κάτι μαζί τους-
και μου υπενθυμίζουν τ' αστεία τού αδελφού μου.... και πόσο όμορφη κι ευχάριστη ήταν η παρέα του, αγνοούν πως εμένα.... κι αν χαμογελώ... με πληγώνει, κιόλας, αυτό. Αγνοούν πως εμένα... δε μου υπενθυμίζουν, μόνο, κάποια κομμάτια του... αλλά μου τον υπενθυμίζουν ολόκληρο. Βλέπετε, εγώ... δεν έχασα κάποιες ψηφίδες. Έχασα κι αναζητώ.... ολόκληρο το ψηφιδωτό.............
και μου υπενθυμίζουν τ' αστεία τού αδελφού μου.... και πόσο όμορφη κι ευχάριστη ήταν η παρέα του, αγνοούν πως εμένα.... κι αν χαμογελώ... με πληγώνει, κιόλας, αυτό. Αγνοούν πως εμένα... δε μου υπενθυμίζουν, μόνο, κάποια κομμάτια του... αλλά μου τον υπενθυμίζουν ολόκληρο. Βλέπετε, εγώ... δεν έχασα κάποιες ψηφίδες. Έχασα κι αναζητώ.... ολόκληρο το ψηφιδωτό.............
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 13:49, λευκωσία)
(1/8/17 - 13:49, λευκωσία)
Τι φωνάζεις, κυρία μου, στο παιδάκι σου μες στην καφετέρια; Τώρα, είναι η ώρα να το συμβουλέψεις; Εδώ, θα το "διορθώσεις"; Και πώς θα το "διορθώσεις"; Προσβάλλοντάς το και μειώνοντάς του την αυτοεικόνα του; Τώρα, θυμήθηκες να του θέσεις τα όριά του; Το παιδάκι είναι, ήδη, έξι με επτά ετών. Λοιπόν, με αφόρμηση το πιο πάνω περιστατικό... θέλω να πω, καταρχήν... πως δεν είμαι αρνητικός στις συμβουλές των άλλων, φτάνει να γίνονται με τον σωστό τρόπο κι ύφος, αλλά να γίνονται, κυρίως, και την κατάλληλη ώρα. Θυμήθηκα και μια προσωπική μου ιστορία, τώρα, όταν ήμουν μικρός, δέκα περίπου ετών, ένα απόγευμα... στην αυλή ενός καφενείου στον κατεχόμενο Κορμακίτη. Είχα καθήσει -ανάποδα- στην καρέκλα, κάτι που είχα δει κάποιοι άλλοι να το κάνουν και το μιμήθηκα. Κάποιος ηλικιωμένος και πολύ στενά συνδεδεμένος με την οικογένειά μου, αμέσως, μου έκανε έντονη παρατήρηση μέσα στον κόσμο. Θυμάμαι πόσο πολύ με πλήγωσε αυτό. Σηκώθηκα. Ίσιωσα την καρέκλα. Τον κοίταξα με μάτια βουρκωμένα... και του είπα: "Αν πραγματικά με αγαπούσες... δε θα μου το έλεγες αυτό, τώρα, μπροστά σε όλους!". Κι έφυγα........
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 12:36, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 12:36, λευκωσία)
Δεν αγαπούν περισσότερο τις κόρες τους από τα αγόρια τους οι πατεράδες. Ούτε κι οι μανάδες τούς γιους τους. Τώρα, τι το μαγικό γίνεται, μεταξύ τους, και δε φαίνεται αυτό..... είναι άλλο θέμα. Εκτός κι αν αυτό το μαγικό....... γίνεται στα μάτια μας........ εκτός κι αν το αρσενικό με το θηλυκό..... πιότερο, ταιριάζουν. Εικασίες κάνω.... κι ας με συγχωρήσουν οι ομοφυλόφιλοι......
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 10:08, λευκωσία)
κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 10:08, λευκωσία)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)