Πώς ν' αντέξω......
σε μια σοβαρή σχέση!
Δίχα γέλιο.....

κουμΕττος κ.
(30/12/15 - 08:41, λευκωσία)

- Τι είναι ζωή, παππού;
- Να βιώνεις τ' ανεπανάληπτο,
παιδί μου....

κουμΕττος κ.
(29/11/15 - 10:51, λευκωσία)

Κ' η αγάπη μας;
Εξουθενωμένο σκυλί...
με τη γλώσσα του....... έξω...

κουμΕττος κ.
(10/11/14 - 19:01, λευκωσία)

Όταν τον παντρεύτηκε....
δεν πρόσεξε.....
πως μέσα στη στοργή του.....
κρυβόταν....... η οργή του...

κουμΕττος κ.
(7/11/14 - 7:14, λευκωσία)

Ήρθες σ' αυτόν τον κόσμο, για να ζήσεις μεγάλες στιγμές, μεγάλα πάθη, μεγάλα λάθη, μεγάλες αλήθειες, μεγάλα ψέματα, μεγάλους έρωτες, μεγάλες κάβλες, μεγάλα γλέντια, μεγάλες λύπες, μεγάλες πίκρες, μεγάλες απογοητεύσεις, μεγάλες χαρές, μεγάλες ανησυχίες, μεγάλες αγωνίες. Ήρθες, για να ξεσχίσεις τα όρια σου, να γλείψεις τον πάτο σου, να δαγκώσεις τον ουρανό σου. Αλλιώς προς τι; Για μι' αποχαυνωμένη, μονόχνωτη... επαναλαμβανόμενη μέρα; Πέθανε, τότε... πέθανε να τελειώνουμε!

κουμΕττος κ.

(23/9/15 - 15:39, λευκωσία)

[...]
- Τι στο διάολο ευτυχία είναι αυτή,
που μαραίνει την ψυχή σου!

κουμΕττος κ.
(20/9/15 - 08:26, λευκωσία)

Χωρίσαμε!
Καταμετρώ τις απώλειες......
λείπω!

κουμΕττος κ.
(16/9/15 - 15:48, λευκωσία)

Πρόσεχε με την ελπίδα!
Στον αναγραμματισμό της......
πετσοκόβει!

κουμΕττος κ.
(14/9/15 - 16:14, λευκωσία)

ΤΗΣ ΑΛήΘΕΙΑΣ ΤΑ ΦΤΕΡά

Σαν θα ξεφύγω μια βραδιά...
απ' του κοσμάκη την ψευτιά,
θα βρέχει, γύρω, ξαστεριά 
κι εγώ παιδί στη γειτονιά.

Με τα χεράκια μου τα δυο,
θ' αγκαλιαστώ, θ' αγαπηθώ...
και της καρδιάς μου τη φωνή
πάλι/ξανά θα θυμηθώ!

Τότε, θα έρθουνε καιροί...
αλλοτινοί κι αλαργινοί,
τις ευωδιές των λουλουδιών
δε θα τις δένουν με σχοινί.

Και της Αλήθειας τα φτερά,
που τόσα χρόνια καρτερά,
θα κινηθούνε, ηχηρά...
κι όπου χρειαστεί και κοφτερά.

Στο δρόμο, μέσα, τον παλιό...
όσα χαθήκανε θα βρω,
με τον παππού και τη γιαγιά
θα ξαναβγούμε στο χορό.

Θ' αναζητήσουμε στο χθες
της ίασής μας τις χαρές...
κι όταν ιατρέψουμε πληγές
και των ψυχών μας εκδορές...

...με φίλους, μα κι εθελοντές,
φορώντας σθένους λεοντές,
μες σ' αστραπές, μες σε βροντές,
θα πέφτουν και νεροποντές...

θ' αλλάξουμε την τύχη μας,
θα το λαλούν κ' οι στίχοι μας,
πως ρίξαμε τα τείχη μας...
με το μικρό το νύχι μας!

Κουμέττος Κ.
(22/9/2012, Λευκωσία)

Κι αυτοί............................
π' όταν ήταν παιδιά,
σκλήρυνε -απότομα- το κέλυφός τους,
γι' αυτοπροστασία ήταν.
Κάτω απ' το κέλυφος έχουν........
την πιο τρυφερή,
την πιο ευαίσθητη καρδιά.
Κι όσο κι αν μεγαλώνουν...
θα παραμένουν παιδιά...
άδολα, μικρά ενήλικα παιδιά............

κουμΕττος κ.
(28/4/17 - 17:01, λευκωσία)

Φεγγάρια είμαστε!
Κάποτε, φαινόμαστε ολόγιομοι,
κάποτε, μισοί......
και κάποτε κι ανύπαρκτοι.
Αλλά, πάντα, ολόκληροι.
Άλλο το φαίνεσθαι...
κι άλλο το είναι! Ή μήπως όχι;

κουμΕττος κ.
(28/4/17 - 15:01, λευκωσία)