ΜΑΝΟύΛΑ ΜΟΥ, ΘΥΜάΜΑΙ...

στη μανούλα μου (†) και σ' όλες τις μάνες του κόσμου

Να σ' αντικρίσω λαχταρώ
στ' ονείρου τη βεράντα,
ο κόσμος όλος πενιχρός,
για σένα θα 'μαι ο μικρός
κι ας μπήκα στα σαράντα...

Τα φιλντισένια χέρια σου,
αδιάκοπα, θυμάμαι...
σ' αναζητώ στη μνήμη μου
-μανούλα μου, προζύμι μου-
κι αν ξύπνιος... κι αν κοιμάμαι...

Τα μάτια σου στην όψη μου
υφαίναν περιστέρια,
χρυσάνθεμα, τριαντάφυλλα,
ηλιόφιλα πεντάφυλλα
κι ολόφωτα αστέρια...

Κουμέττος Κ.
(22/7/14 - 14:47, Λευκωσία)