Μην ταλαιπωρείσαι, άδικα! Για κάθε βίδα... υπάρχει το σωστό περικόχλιο και για κάθε περικόχλιο... η σωστή βίδα. Έτσι, και με τους ανθρώπους!

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 14:42, κορμακίτης)

Φτάνει με τις δεύτερες ευκαιρίες. Λιγοστεύει κι ο χρόνος μας.
Μικρή η ζωή.
Μεγάλη η ανθρωπότητα.
Ουρές αναμένουν.

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 10:39, κορμακίτης)

Το μικρό κορίτσι μεγάλωσε.
Κι οι άντρες... βαπόρια αρόδο.
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα κόψει τ' άλικο ρόδο;

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 07:54, κορμακίτης)

Δροσερές πηγές... και νεραϊδένια ξέφωτα. Χορεύεις... και με τ' άστρα παρέα. Σ' εσένα μιλάω... ομορφοδουλεμένο μεταξένιο μαλλί, όπου φωλιάζουνε τα σπουργίτια τ' αυγουστιάτικα βράδια. Κι ο έρωτας πρωινά/μεσημέρια... πεθαίνει/γεννιέται, καθώς σ' ανεμίζει τ' αγέρι. Κι η παλάμη μου, λίγο πιο πέρα... στου δειλινού την απόγιομη κλίνη... σου γνέθει... του πόθου μου τ' αραχνοΰφαντο χάδι. Κι εσύ, ντροπαλά... στο φως μού χρυσίζεις.

Κουμέττος Κ.
20/8/2013 - 11:24 μ.μ

Λοξοδρόμησα, για να σου μιλήσω. Τελικά, δε λοξοδρόμησα. Πριν ήμουν σε λάθος δρόμο.

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 13:55, λευκωσία)

Των Κυριακών τα ξημερώματα......
μοσχοβολούν φιλιών αρώματα
κι εσύ σκορπάς χίλια καμώματα.
Των Κυριακών τα ξημερώματα
τριων Παραδείσων έχουν χρώματα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 06:14, λευκωσία)

Μόνο, ό,τι σου δίνει χαρά μπορεί να σου δώσει λύπη... κι αντίστροφα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 07:19, λευκωσία)

ΓΛΥΚό ΜΟΥ ΤΖΙΒΑέΡΙ

Σου 'χω φυλάξει μια καρδιά...
και δυο αιώνες καλοκαίρι.....
και δυο φεγγάρια λαμπερά,
γλυκό μου τζιβαέρι.

Σε καρτερώ, για να φανείς.......
όπως τον Ήλιο στη ζωή μου,
μες στην αγκάλη μου να μπεις....
να γίνεις χαραυγή μου.

Τριανταφυλλιές σ' αναζητούν
κι ο Αύγουστος, επίσης......
κι όλο κοιτούν... ξανακοιτούν.......
για έλα, μην αργήσεις.

Μες σε τεμένη κι εκκλησιές....
ρωτάω τους προφήτες,
αν γράφουν κάτι οι γραφές......
τα ζώδια κι οι πλανήτες.

Άγρυπνος μένω τις νυχτιές...
δρόμους, γιοφύρια φτιάχνω,
σ' οροσειρές κι ακρογιαλιές.....
μες σ' όνειρα σε ψάχνω.

κoυμέττος κ.
(19/8/17 - 22:09, λευκωσία)

Η ομορφιά της Σελήνης είναι η Γη!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 17:57, λευκωσία)

Στη Λευκωσία... σε ρετιρέ επέλεξα να μένω. Κι ο λόγος είναι... για να βγαίνω στη βεράντα του και πατώντας επάνω στις μύτες των ποδιών μου... να βλέπω όσο πιο βορειοδυτικά γίνεται. Κι ας μη βλέπω τον Κορμακίτη μου... είμαι όσο μπορώ..... όσο πιο κοντά του γίνεται.

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:47, λευκωσία)

Θα σου δείχνω και θα μετράμε, κάθε βράδυ, τ' αστέρια. Ανάμεσά τους, θα είναι κι η μάνα μου. Κοίτα... να είσαι τρυφερή, μαζί μου!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:32, λευκωσία)

Έλα, κι απ' τον χωματόδρομο, αλλά αγάπα με!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:28, λευκωσία)

Και το χώμα στην Κερύνεια, στη Μόρφου, στο Βαρώσι... όσο πάει και κοκκινίζει... όσο πάει και κοκκινίζει. Από πληγή... ή ντροπή... ή και τα δύο... δεν ξέρω..............

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:25, λευκωσία)

Φτάσαμε στη γόπα, Ζωή. Το απόλαυσες, όμως. Στο καλό!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 18:22, λευκωσία)

Κάτι έρωτες, που τελείωσαν και δεν το πήραμε χαμπάρι. Λες και περάσαμε τον τερματισμό κι ακόμη τρέχουμε. Λες κι άδειασαν οι κερκίδες κι ακόμη τρέχουμε. Λες κι έσβησαν τα φώτα κι ακόμη τρέχουμε. Τόσο ηλίθιοι!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 10:22, λευκωσία)

στον Στάθη Αλωνεύτη

Έπρεπε να το ξέρουν οι Τσέχοι, πριν πατήσουν πόδι στο νησί μας... πως οι πανέμορφες καμάρες είναι βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής μας παράδοσης. Δεν πειράζει, όμως! Το έμαθαν καλά... λίγο πριν φύγουν........

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 09:24, λευκωσία)

Άσε τα έξω μου! Τι νόημα έχει αν φαίνομαι όμορφος ή άσχημος. Οι άνθρωποι είναι όπως τα δώρα. Η ουσία βρίσκεται μέσα τους κι όχι στο σελοφάν, γύρω τους. Έλα, σχίσε το γαμημένο το περιτύλιγμα.........

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 08:34, λευκωσία)

Να σε κοιτώ... και να μην είμαι, πια, μαζί σου. Λες και κλειδώθηκα... έξω από το σπίτι μου.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 20:43, λευκωσία)

Μην περιμένεις πολλά από εμένα, της είπε. Ούτε θαύματα κάνω, ούτε ταχυδακτυλουργός είμαι. Ποιητής είμαι! Δεν μπορώ να σου αλλάξω τον κόσμο. Τον τρόπο, που τον βλέπεις, όμως... ναι, αυτόν μπορώ να σ' τον αλλάξω. Ευκολάκι!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 08:14, λευκωσία)

- Τι είναι το πιο επώδυνο στον κόσμο, παππού μου;
- Nα πονά... αυτός, που αγαπάς, παιδί μου. Nα πονά... αυτός, που αγαπάς. Κι εσύ... ούτε για μια στιγμή, να μην μπορείς να πάρεις τη θέση του. Κι εσύ... ούτε για μια στιγμή, να μην μπορείς να τον ξαποστάσεις.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 18:04, λευκωσία)

ΕίΝΑΙ ΚΑΙ ΚάΠΟΙΟΙ άΝΘΡΩΠΟΙ

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που σου προσφέρουν δύναμη,
στοργή, φροντίδα, θάρρος...
κι ας διάλεξε για στέκι του...
το σπίτι τους ο Χάρος.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που κουβαλούν αμέτρητες..........
πληγές στο ριζικό τους,
μα σε ακούν και σου κρατούν.......
το χέρι στο δικό τους.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που στέκονται περήφανοι...........
χωρίς να έχουν πόδια,
μα μ' ένα σάλτο η ψυχή.......
υπερπηδά εμπόδια.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 16:42, λευκωσία)

Φτιάχνω κόσμους στα μέτρα μου. Με μια... απέραντη ελαστικότητα, εννοείται. Με ξέρω καλά, εμένα!

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 13:34, λευκωσία)

Είναι που η καρδιά μας δειλιάζει; Δεν το νομίζω. Η καρδιά είναι ξεκάθαρη! Το τοπίο θολώνει, όταν το μυαλό παρεμβαίνει και σπέρνει, μόνο, τον αδικαιολόγητο και μίζερο φόβο. Τονίζω: τον αδικαιολόγητο και μίζερο φόβο. "Κι αν έχει δίκιο;" διερωτόμαστε. Και μες σ' αυτήν την αμφιβολία πνιγόμαστε... σώοι κι αβλαβείς.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 09:59, λευκωσία)

Πλέον, δεν επιμένω. Απλά, προσμένω. Όπως το χώμα τη βροχή. Όπως η θάλασσα το ποτάμι. Όπως η άνοιξη τα χελιδόνια.

κουμΕττος κ.
(17/8/16 - 17:22, λευκωσία)

Μόνο, μεγάλους έρωτες επιλέγω. Τους άλλους τους απεχθάνομαι. Οι έρωτες πρέπει να είναι μεγάλοι. Να μη χωρούν στα σεντούκια. Κι όμως... στο τέλος... χωρούν και στα σπιρτόκουτα. Πάλι, όμως, μεγάλους επιλέγω... διότι σημασία έχει πώς ξεκινούν κι όχι πώς καταλήγουν.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 21:52, λευκωσία)

Μην της ζητάς εξηγήσεις. Η ομορφιά τής γυναίκας... είναι τ' ανεξήγητο.

κουμΕττος κ.
(16/8/15 - 11:12, λευκωσία)

Όταν λες.........
"Θα σ' αγαπώ, για πάντα!",
δεν είναι παίξε-γέλασε.
Όρκο ψυχής δίνεις. Όχι ζωής.

κουμΕττος κ.
(16/8/15 - 15:52, λευκωσία)

- Θέλω να φτάσω ψηλά, παππού......
- Βαθιά, παιδί μου... βαθιά. Όχι, ψηλά! Βαθιά........

κουμΕττος κ.
(16/8/16 - 18:04, λευκωσία)

Η εντιμότητα δεν έχει τιμή. Προέχει να σέβεσαι τον εαυτό σου, για να σε σέβονται οι άλλοι.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 14:51, λευκωσία)

Ν' αγαπάς... μα πρώτα, τον εαυτό σου. Να είσαι ένας ιστός... με την καρδιά σου σημαία. Κι ας είναι, και κάποτε... κι ας είναι, και πάντα... μεσίστια........

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 14:18, λευκωσία)

Μαϊμούδες. Φθηνές απομίμησεις τ' Αυξεντίου.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 13:51, λευκωσία)

ΠΕΡί ΕΥΤΥΧίΑΣ ΚΙ έΡΩΤΑ

Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με χώρο ή με χρόνο, αλλά με άνθρωπο κι ανθρώπους. Πρώτιστα, με τον εαυτό μας κι ακολούθως με άλλους. Μια καλή παρέα δημιουργεί κέφι και ραντίζει αληθινά χαμόγελα. Μια καλή παρέα εμπεριέχει ασφάλεια, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση κι εμπιστοσύνη, αλλά κι έρωτα. Η απόλυτη φιλία είναι ο πιο αγνός έρωτας. Αλλά κι ο άλλος δεν είναι μιασμένος. Αλλοίμονο! Ο άλλος είναι η υπέρτατη ευλογία. Φτάνει να κροταλίζουν οι καρδιές τον αμάραντο πόθο, φτάνει να απλώνεις τα χέρια σου και ν' αγκαλιάζεις την αιωνιότητα, να κρατάς ένα χέρι και να διερωτάσαι πόσο λιλιπούτειο είναι το σύμπαν, να κοιτάζεις δυο μάτια και να παρατάς το φεγγάρι και τον Ήλιο, φτάνει να ξυπνάς μες στ' όνειρό σου, φτάνει να νιώθεις απέραντος, να νιώθεις υπέρτατος, ημίθεος, θεάνθρωπος... να νιώθεις τα πάντα, αλλά και το τίποτα... διότι στον απόλυτο έρωτα η απόλυτη στιγμή διαχέεται από την απόλυτη καταστροφή του "εγώ" εώς και τον απόλυτο θρίαμβό του, μιας και καταφέρνει να υπάρχει μες στην ανυπαρξία του, διότι καταφέρνει να υπάρχει μες στο "συνυπάρχει", διότι μεταποιείται και μετεξελίσσεται από οδοστρωτήρα ολέθρου... σε άσπιλη κι άχραντη, διάφανη και διαπερατή άνοιξη φωτός κι αέναη κι εύοσμη ανθοφορία ψυχικού εξευγενισμού κι υπαρξιακής ταυτότητας.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 10:03, λευκωσία)

Έρωτας. Η πιο γλυκιά απερισκεψία.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:32, λευκωσία)

Όσο ζεις... ποτέ, δεν είναι αργά!

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:29, λευκωσία)

Ζήσε! Καλύτερο επερχόμενο άλλοθι από τον βέβαιο θάνατο δε βρίσκεις. "Αθώος", θα πουν όλοι.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:17, λευκωσία)

Παλιά, ανταλλάζαμε κι ερωτικές επιστολές. Επιστολές χειρόγραφες. Έβλεπε κι ένιωθε ο ένας τη γρ/αφή του άλλου.

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:34, λευκωσία)

Γυμνάζουμε το σώμα μας. Το στολίζουμε το σώμα μας. Το περιποιούμαστε, προσεκτικά. Δεν είναι κακό! Κακό είναι να βάφεις το αμάξι σου και να λάμπει απ' έξω και μέσα τα καθίσματα κι οι ταπετσαρίες να είναι ξεσχισμένα και του μαύρου χαμού. Διότι θα έρθει κι η ώρα, που κάποιος θα θελήσει να μπει και μέσα ή θα τον προσκαλέσεις, για να τον πάρεις μια βόλτα, ρε παιδί μου... μια βολτίτσα, μάλλον..........

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:19, λευκωσία)

Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να μη χρειάζεσαι κανέναν. Όπως κι η μεγαλύτερη δυστυχία, δηλαδή.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 09:56, κορμακίτης)

Ζω μεσοπέλαγα. Στα λιμάνια πεθαίνω. Κι αν ζω... είναι που αρνήθηκα και μ' αρνήθηκαν... όλες, οι ακτές!

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 16:05, λευκωσία)

Eίναι που το νομίζουμε μικρό κι όσο πάμε γινόμαστε και μικρότεροι, για να χωράμε σ' αυτό το νησί. Κι όσο πάμε γινόμαστε και μικρότεροι... και μικρότατοι....

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 11:21, λευκωσία)

"Νά 'ρχεσαι να με βλέπεις κι όταν θα λείπω!", μού 'λεγες, όταν ήμουνα μικρός, πατέρα. Κι αν, τότε, μ' ακουγόσουνα παράλογος... τώρα, και κάθε φορά, που επισκέπτομαι τον Κορμακίτη μας, σε καταλαβαίνω. Τώρα, σε καταλαβαίνω, πατέρα.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 13:49, κορμακίτης)

στον Σολωμό Σολωμού (1970-14 Αυγούστου 1996)

Ανέβηκες στον ιστό.......
καπνίζοντας.
Κι ας το ήξερες...........
πως το κάπνισμα σκοτώνει........

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 15:51, κορμακίτης)

Πως μ' αγαπούσες έλεγες, μα οι πράξεις σου διαφωνούσαν. Είχε ανυπόφορη λιακάδα τη μέρα, που χωρίσαμε.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 08:28, λευκωσία)

Είναι και κάτι άνθρωποι... τόσο ρηχοί, π' ούτε να μουσκέψεις τις πατούσες σου επαρκούν.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 13:41, κορμακίτης)

Κάτω από τη σκιερή ευωδιά μιας ανάμνησης γιασεμιού... ξανανταμωθήκαμε. Καλοκαίρι... τώρα. Καλοκαίρι... και τότε. Σαράντα τρία χρόνια πριν... ο ουρανός ήταν γιομάτος με ανθρώπους, που πηδούσανε από τα αεροπλάνα κι ανοίγανε τις ομπρέλες τους. Γιατί κρατούν ομπρέλες, πατέρα; Αφού δε βρέχει. Στα ψηλά βρέχει, παιδί μου, μου απάντησε. Στα ψηλά βρέχει... επανέλαβα κι εγώ, μέσα μου... για να το θυμάμαι. Στα ψηλά βρέχει... σιγοψιθύρισα, για εμπέδωση....

κουμΕττος κ.
(14/8/17 - 10:42, λευκωσία)

Όταν γίνεσαι, για λίγο, ο καθρέφτης τού άλλου και σε σιχαίνεται... αγνοεί πως τον εαυτό του... του δείχνεις. Βλέπετε... η βλακεία υπερέχει της κακίας.

κουμΕττος κ.
(13/8/17 - 15:13, λευκωσία)

Λιγοστεύουμε. Σχεδόν, άδεια ποτήρια. Μην κοροϊδευόμαστε! Πλέον... δε μας ξεδιψά... καμιά ανάμνηση........

κουμΕττος κ.
(13/8/17 - 11:25, λευκωσία)

Μεγαλώσαμε... είναι καιρός να ζητάμε αυτόγραφα από τον εαυτό μας.

κουμΕττος κ.
(13/8/13 - 08:45, κορμακίτης)

Μέσα Αυγούστου. Σώματα γυναικών κι αντρών στις παραλίες. Τεράστια ποικιλία. Εγώ, προτιμώ να βλέπω... εκείνα τα "γραφικά ταλαιπωρημένα". Εκείνα, που κουβαλούν κυτταρίτιδα και ραγάδες. Εκείνα, που έχουν τη μικρή ή μεγάλη "σκεμπέ" τους. Που δεν αρνιούνται και το τρίχωμά τους. Εκείνα, που ξεσχίστηκαν, για να φέρουν ζωές στον κόσμο μας. Εκείνα, που στέκονται περήφανα, αδιαφορώντας για το ποιοι τα βλέπουν και τι άποψη έχουν. Εκείνα, που αγαπούν κι αγκαλιάζουν αυτό που είναι κι εκτείθενται "αντρίκια", λες και βροντοφωνάζουν: "Άι στο διάολο, όλοι σας!". Από την άλλη, όμως, ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε τους άλλους; Ο καθένας μας δικαιούται να επιλέγει πώς προτιμά να εμφανίζεται. Τι ρούχα θα φορά και πώς θα κάνει το μαλλί του. Ο καθένας μας δικαιούται να αποφασίζει τι θέλει να αλλάξει, τι θέλει να δείξει και τι θέλει να κρύψει. Ο καθένας μας δικαιούται να επιλέγει τι να θαυμάζει και τι όχι. Δικαιούται ν' αποφασίζει τι είναι ωραίο και τι άσχημο. Αυτό, όμως, που δε δικαιούται είναι να πληγώνει. Αυτό, όμως, που δε δικαιούται είναι να περιγελά και να μειώνει, διότι δεν είμαστε, όλοι, οι άνθρωποι από το ίδιο "μέταλλο"... κι ούτε κουβαλούμε το ίδιο "κεφάλαιο" ανοχής κι αντοχής. Γι' αυτό, λοιπόν, σεβασμός. Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Κι ο καθένας μας μπορεί να διαχειριστεί και τις λέξεις του... και τα βλέμματά του... αλλά και τις χειρονομίες και τις γκριμάτσες του, με τρόπο τέτοιο, που να μη γίνονται "μαχαίρια".

κουμΕττος κ.
(12/8/17 - 14:29, κορμακίτης)

"Α μανά!"... τίποτα. "Α παπά!"... τίποτα. Κάθε φορά, που μπαίνω μες στο πατρικό μου, στον κατεχόμενο Κορμακίτη, τους φωνάζω. Μα... απάντηση; Καμία! Σίγουρα, όμως, στην πίσω αυλή θα είναι. Ή στο κοτέτσι να μαζεύουν τα αυγά... ή να ποτίζουν τις λεμονιές ή τις πορτοκαλιές... ή να μαζεύουν ντομάτες, αγγουράκια και πιπέρια... ή να κόβουν φύλλα δάφνης ή δυόσμου... ή να μαζεύουν σύκα ή σταφύλι... ή να πίνουν τον καφέ τους με τους γείτονες ή να ανάβουν τον φούρνο, για να ψήσουμε τα ψωμιά μας... ή... ή... ή. Εμένα, ο νους μου... δεν πάει, τόσο εύκολα, στο κακό. Στο κάτω κάτω... τώρα, που ήρθα στην πίσω πόρτα της κουζίνας κι είμαι πιο κοντά τους... ας ξαναφωνάξω: "Α μανά!"... "Α παπά!".....

κουμΕττος κ.
(12/8/17 - 11:00, λευκωσία)

Είτε στρατιωτάκι, είτε βασιλιάς... το πιόνι είναι πιόνι.

κουμΕττος κ.
(11/8/17 - 16:14, λευκωσία)

Κάθε φορά, που σε κοιτώ... σε ξαναερωτεύομαι από την αρχή. Κάθε φορά, που σε κοιτώ... μηδενίζεται το κοντέρ μου.

κουμΕττος κ.
(11/8/17 - 14:03, λευκωσία)

Συγγνώμη, που άργησα, αγάπη μου. Είχα, όμως, πολλά φεγγάρια ν' αναθρέψω!

κουμΕττος κ.
(11/8/16 - 17:17, κορμακίτης)

Η πιο ευθεία καμπύλη είναι ο ορίζοντας....

κουμΕττος κ.
(10/8/17 - 12:12, λευκωσία)

Ζωή σημαίνει μάχη με τις πι...θ"ΑΝ"ότητες.

κουμΕττος κ.
(8/8/17 - 14:16, λευκωσία)

Στην αγάπη δεν υπάρχεις. Δίνεσαι... ολότελα.

κουμΕττος κ.
(8/8/17 - 14:14, λευκωσία)

Σου έκανα ερωτήσεις, διαρκώς. Όχι πως μ' ενδιέφεραν οι απαντήσεις σου. Για να μη φύγεις το έκανα. Για να βρίσκω την αφορμή να σε κοιτάζω στα μάτια. Για να με ψάχνω μες στο βλέμμα σου... μπας και.

κουμΕττος κ.
(8/8/17 - 13:37, λευκωσία)

Κι άσε τους πληθυντικούς, μανάρι μου. Θέλω να μου μιλάς στον ενικό, να με φέρνεις όλο και πιο κοντά σου. Να μου μιλάς στον όσο πιο ενικό γίνεται. Να νιώθω την ανάσα σου να μου καψαλίζει τις τρίχες στο στέρνο.

κουμΕττος κ.
(8/8/15 - 21:34, λευκωσία)

Ο ΜΑΓΙΚόΣ ΚΟΡΜΑΚίΤΗΣ

Ο Κορμακίτης, για μένα, έχει κάτι το μαγικό! Μπορεί να τον στερήθηκα από τα δώδεκά μου χρόνια, μπορεί να έζησα την πιο δύσκολη εποχή του, από το 1975 μέχρι και το 1987, αλλά είχα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Ήμουν παιδί! Και τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από κατοχές και τέτοια. Τα παιδιά χρόνο για παιχνίδι θέλουν. Κι από αυτόν... είχα απεριόριστο. Το άλλο σημαντικό είναι πως φεύγοντας στα δώδεκά μου χρόνια... ήταν λες κι έκλεισα και σφράγισα, πίσω μου, την παιδική μου ηλικία, να παραμένει, εκεί, ανεπηρέαστη από την υπόλοιπή μου εξέλιξη. Και κάθε φορά που πηγαίνω στον Κορμακίτη... γίνεται κάτι μαγικό! Ξαναγίνομαι παιδί. Αφού, πρώτιστα, πάω και προσευχηθώ στον τάφο των γονιών μου, μεταμορφώνομαι κι ανανεώνομαι... λες και κάνω επανεκκίνηση ύπαρξης. Κι αλήθεια... αυτό γίνεται! Στον Κορμακίτη ξαναπιάνω τα πράγματα από την αρχή. Ο Κορμακίτης ξέρει να με συγχωρεί και να με αγκαλιάζει. Ξέρει να με ακούει και να διαβάζει και τη σιωπή μου. Ο Κορμακίτης είναι το κέντρο όλων μου των συμπάντων, το κέντρο όλων μου των ομόκεντρων κύκλων. Είναι το δέντρο μου. Είμαι ο καρπός κι είναι οι ρίζες μου. Κι αν αφαιρέσω από τη ζωή μου τον Κορμακίτη είναι λες κι αφαιρώ την καρδιά μου από το σώμα μου. Είναι λες κι είμαι ένα ρετιρέ πολυκατοικίας... που, έξαφνα, αιωρείται στο κενό... και σε λίγο ένας εκκωφαντικός ήχος... και τέλος! Η αλήθεια είναι πως η απουσία των γονιών μου, και ιδιαίτερα του πατέρα μου, όταν πάω, εκεί, με πληγώνει. Και λέω του πατέρα μου, πιότερο, όχι πως τον αγαπώ περισσότερο από τη μάνα μου, αλλά διότι οι περιπέτειες της παιδικής μου ηλικίας... είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μαζί του. Και κάποιες συνδέσεις, όταν κοπούν... κόβεσαι κι εσύ μαζί τους... και καμιά γάζα και κανένα τσιρότο στον κόσμο... δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν την αιμορραγία. Κι όμως... από το αίμα μου... γεμίζω το ποτήρι μου και πίνω και μεθάω... και χαμογελάω, διότι μπορεί οι άνθρωποι να πεθαίνουν, αλλά όταν σου αφήνουν τόσο υπέροχες εγκόσμιες αναμνήσεις, παραμένουν, για σένα, αθάνατοι... κι αυτό, εντέλει, έχει τη μεγαλύτερη αξία! Τι θα αφήσουμε, πίσω μας. Εύοσμες ή δύσοσμες αναμνήσεις; Μυρωδιά γιασεμιού ή κοπριάς; 

κουμΕττος κ.
(8/8/17 - 08:44, λευκωσία)

Εδώ, που το σώμα μικραίνει....
εδώ, που η ψυχή γιγαντώνεται..........

κουμέττος κ.
(8/8/16 - 18:09, κορμακίτης)

Η καρδιά είναι μονό κρεβάτι. Ίσα που να χωράνε δυο, αλλά αγκαλιασμένοι σφιχτά. Μόνο, έτσι, βλέπουν και το ίδιο όνειρο. Αλλιώς... τι νόημα έχει!

κουμΕττος κ.
(8/8/17 - 07:49, λευκωσία)

Απρόσκλητη έρχεται η Πανσέληνος. Όπως κι ο Έρωτας. Μόνο, που αυτός, απόψε... δεν ήρθε!

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 23:28, λευκωσία)

Θυμάσαι, που μου χαμογέλασες, κλείνοντάς μου το μάτι; Ομορφότερη έκλειψη, δεν ξαναντίκρισα!

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 21:12, λευκωσία)

Δεν ήταν, τυχαία, Μέγας. Ο Αλέξανδρος ήξερε τι είχε μεγαλύτερη σημΑΣίΑ.

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 19:02, λευκωσία)

Δε γεννιόμαστε ούτε καλοί, ούτε κακοί. Γεννιόμαστε "λευκοί τοίχοι", που ο κάθε μαλάκας έρχεται και γράφει τη μαλακία του. Λοιπόν, σε κάποια φάση επιβάλλεται να τα σβήσουμε, όλα. Και να χρωματίσουμε στον τοίχο μας μια θάλασσα έναστρη... κι έναν ουρανό γιομάτο κοχύλια. Αυτό κι αν θα είναι ανατροπή ε!

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 14:52, λευκωσία)

Μη βιάζεστε να δώσετε απάντηση. Το συναίσθημα είναι ο λαγός κι η λογική η χελώνα. Σας τον διάβασαν και τον διαβάσατε, εκατοντάδες φορές, τον μύθο. Ξέρετε καλά, νομίζω, ποιος νικά στο τέλος.........

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 14:26, λευκωσία)

Χαρές, πάντα, έρχονται και σου χτυπούν την πόρτα. Εσύ, όμως, είσαι έτοιμος να τους ανοίξεις και να τις δεχθείς με τέτοια φιλοξενία, που να μη θέλουν να φύγουν, ποτέ; Χαρές, πάντα, έρχονται και σου χτυπούν την πόρτα. Εσύ, καταρχήν... είσαι σπίτι;

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 12:35, λευκωσία)

Τα παιδιά δε θέλουν ήρωες. Θέλουν, μόνο, τον πατέρα τους. Εξάλλου δεν υπάρχει και πιο ηρωική πράξη... από το να είσαι πατέρας. Καλός πατέρας, όμως, ε!

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 09:14, λευκωσία)

Με χαμόγελα να ποτίζουμε τη Γη μας. Να φυτρώνουν ανθισμένες γενιές. Και να είμαστε περήφανοι πρόγονοι.

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 09:01, λευκωσία)

Ας αφήσουμε τις υπερβολές. Η ευτυχία θέλει απλές σκέψεις κι απλές πράξεις. Μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι. Κι όχι, πολλά... αλλά συχνά!

κουμΕττος κ.
(7/8/16 - 13:29, λευκωσία)

Οι πλείστοι άνθρωποι μοιάζουν
κατα... πληκτικά...

κουμΕττος κ.
(7/8/15 - 4:37, λευκωσία)

Κι όμως υπάρχει μια πανέμορφη γραφικότητα στην ασχήμια, που καμιά επιτηδευμένη τελειότητα, δεν μπορεί να τη φτάσει.

κουμΕττος κ.
(7/8/17 - 08:34, λευκωσία)

Πολλές φορές, τον βρίσκεις ή είσαι με τον άνθρωπό σου, αλλά δεν το παίρνεις χαμπάρι. 'Οπως ξημερώνει... ενώ, εσύ... ακόμη, κοιμάσαι. Η μέρα, βλέπετε, για τον καθένα μας... δεν αρχίζει, όταν βγαίνει ο Ήλιος, αλλά όταν ανοίγουμε τα μάτια μας.

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 13:12, λευκωσία)

Δεν είναι η νίκη, που αναδεικνύει τον νικητή, αλλά η συμπεριφορά του, όταν την πετύχει!

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 08:14, λευκωσία)

Μη βιάζεστε με τους έρωτες! Με χένα, αρχικά... το tattoo......

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 09:44, λευκωσία)

Με τη λογική δενικιέται το παράλογο.....

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 10:28, λευκωσία)

Δεν είναι η πτώση το πρόβλημα. Αλλά το έδαφος, που παρεμβάλλεται.

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 11:18, λευκωσία)

ΠΡΟΣ άΝΤΡΕΣ (κι όχι μόνον)

Λίγο προσοχή, όταν πάτε να γνωρίσετε μια γυναίκα. Χλιδάτο κοστούμι προϋποθέτει και χλιδάτο σώβρακο.

κουμΕττος κ.
(6/8/17 - 12:56, λευκωσία)

Έχω παίξει κι εγώ εκείνο το βλακώδες παιχνίδι τού έρωτα. Εκείνο λέω, ρε... που κάνεις πως φεύγεις κι όλο κοιτάς, πίσω σου... για να δεις αν θα τρέξει, ο άλλος, να σε προλάβει; Kαι μόλις τον δεις να τρέχει......... επιβραδύνεις, για να σε φτάσει; Την πρώτη φορά, λοιπόν... έτρεξε, αμέσως. Να δείτε χαρά, που είχα κάνει. Μα τη δεύτερη... άργησε, λίγο, να τρέξει. Αλλά έτρεξε. Είχα φοβηθεί, κάπως... αλλά ευτυχώς... όλα καλά. Τρίτη φορά, δεν το δοκίμασα. Δεν πρόλαβα! Είχε φύγει, αυτή..... για πάντα.....

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 17:22, λευκωσία)

Tι αντίφαση κι αυτή!
Οι πλείστοι..................
ανθρωπόμορφοι... αλλά πανάσχημοι!

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 15:26, λευκωσία)

Μπαινόβγαινε, ασταμάτητα, μέσα της. Νόμιζε πως έτσι... της έκανε έρωτα. Πού να ήξερε, ο καημένος... πως έρωτας, για τις γυναίκες... σημαίνει να μπαίνεις, μια φορά και με την πρώτη... και να μένεις, για πάντα, μέσα τους. Πού να ήξερε...........

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 14:59, λευκωσία)

Πολλά που πόθησα, μόλις τα γεύθηκα τα ξέρασα. Από απόσταση... το αλάτι κι η ζάχαρη δεν ξεχωρίσουν. Μη σου πω... κι από κοντά, ακόμη......

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 14:34, λευκωσία)

- Τι θα ήταν ο κόσμος, χωρίς τις γυναίκες, παππού μου;
- Κήπος, χωρίς τα λουλούδια του, παιδί μου.

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 14:22, λευκωσία)

Σ' αγαπώ σημαίνει......
στην αγκαλιά σου ξεκουράζομαι.
Ξεκουράζομαι............
απ' όλους κι απ' όλα.
Ξεκουράζομαι, ακόμη... 
κι από εμένα.
Όχι, όμως, ξεκουράζομαι, λίγο ή πολύ...
αλλά ξεκουράζομαι, εντελώς.
Ακούς; Eντελώς!

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 14:07, λευκωσία)

Δεν έχω, δεν κατέχω. Μονάχα, είμαι. Ούτε λειψός, ούτε περισσεύω. Μονάχα, είμαι. Ακριβώς, αυτός, που είμαι.

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 13:52, λευκωσία)

Ο έρωτας γράφεται με έξι γράμματα. Η αγάπη με πέντε. Ο έρωτας είναι πιο s6.

κουμΕττος κ.
(5/8/17 - 11:06, λευκωσία)

Κι οι χαρές, η μια μετά την άλλη, σε προσπερνάνε. Κι εσύ... σκυφτή, προχωράς. Ούτε μια προσπάθεια κάνεις... για auto-stop.

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 20:57, λευκωσία)

Λαθρεπιβάτης μες στο κατακαλόκαιρο... ο χειμώνας......

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 14:46, λευκωσία)

Ν' απολαμβάνετε τη ζωή σας, με μέτρο. Τι καπνό φουμάρει η ψυχή σας να προσέχετε, πιότερο!

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 12:04, λευκωσία)

Να επιλέγετε μια ταχύτητα ζωής, που να μπορείτε ν' αντιλαμβάνεστε, μ' ευκρίνεια, τι βλέπετε! Αλλιώς ποιο το νόημα; Μίζερο θα είναι το ταξίδι σας. Εκτός κι αν είναι τόσο απαίσιο το τοπίο..........

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 11:38, λευκωσία)

Έρωτας σημαίνει... θέλω, διαρκώς, να σ' αγγίζω. Έρωτας σημαίνει μ' αναζητώ, μέσα σου. Έρωτας σημαίνει ανασκ... αφή.

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 10:19, λευκωσία)

Είναι να μη χάσεις τους γονείς σου. Είναι να μη χάσεις τους κυματοθραύστες σου.

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 10:14, λευκωσία)

Κι οι καρδιές μας, όπως τα δόντια μας είναι. Με τα χρόνια γεμίζουν σφραγίσματα κι απονευρώσεις. Χαμογελάτε! Τα παράσημά σας είναι....

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 09:41, λευκωσία)

Κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια ξαναδιαβάζω τα βιβλία μου. Τα βιβλία μου δεν αλλάζουν... αλλάζω, όμως, εγώ!

κουμΕττος κ.
(4/8/17 - 08:19, λευκωσία)

Στον θάνατο εγκαταλείπει η ψυχή το σώμα. Στην προσφυγιά... το αντίθετο!

κουμΕττος κ.
(3/8/17 - 22:07, λευκωσία)

Νύχτωσε.
Η όποια προσπάθεια μας να μην...
και πάλι απέτυχε!
Ακόμη δεν κατάλαβα.............
τι στο διάολο πάει.......
κάθε φορά, στραβά........

κουμΕττος κ.
(3/8/17 - 19:26, λευκωσία)

Δεν υπάρχει λογική στον έρωτα.
Και δεν είναι επιλογή μου, που σε σκέφτομαι.
Έγινε πραξικόπημα.
Η Χούντα της Καρδιάς... βλέπεις.

κουμΕττος κ.
(3/8/17 - 17:56, λευκωσία)