Η ΧΙΟΝΑΤΗ

Βρέχει-βρέχει στον Ευφράτη,
μια ομπρέλα δεν αρκεί,
νάτη-νάτη η Χιονάτη
να 'μουνα κι εγώ, εκεί.
Γύρω της, επτά οι νάνοι,
με φροντίδα, θαλπωρή............
κι ο Ιωάννης στον Ιορδάνη
τον Ιησού του καρτερεί.

Η βασίλισσα ρωτάει
τον καθρέφτη να της πει,
λάμπει μες στα δυο της μάτια
αγωνία περισσή:
"Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες μου -τώρα-
πες μου ποια 'ν' η πιο ωραία,
μες σ' ολόκληρη τη χώρα;"

Σαν της λέει: "Η Χιονάτη!",
δεν αντέχει την ποινή,
ψάχνει για να θανατώσει
την πιο όμορφη γυνή.
Με σενάριο παραπλήσιο
Παραδείσου τής προσφέρει (...)˙
πίστεψε αυτής το τέλος
πως το μήλο είχε φέρει.

"Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες μου -τώρα-
πες μου ποια 'ν' η πιο ωραία,
μες σ' ολόκληρη τη χώρα;"

Μα ο πρίγκιπας αφίχθη
με την ξακουστή του φήμη........
κι ο επίλογος θ’ αφήσει
κουταλιού γλυκό στη μνήμη.

Καθρεφτάκι μου, καθρέφτη,
μην αργείς, για πες της -τώρα-
πάντα, θα 'ναι η Χιονάτη.........
η πιο όμορφη στη χώρα!

Κουμέττος Κατσιολούδης
(9-3-2012, Λευκωσία)

ΚΕΡύΝΕΙΑ ΜΟΥ... ΕΛΓίΝΕΙΑ ΜΟΥ!

Κλαίγ' η Σμύρνη, μα κι η Πόλη,
των προσφύγων φεύγαν' στόλοι,
ψάχνοντας γι' αραξοβόλι,
στον Περαία, στ' Αργοστόλι,
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Μες σ' εμφύλια διχόνοια...
μαύρα περιβραχιόνια,
"Αίμα στ' άσπρα μας σεντόνια...",
ψάλλουνε, αχ, τ' αηδόνια......
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Στις αυλές σου... στο λιμάνι...
μισοφέγγαρο δρεπάνι.....
ανεμίζουνε Σουλτάνοι,
με τουρμπάνι... Μουσουλμάνοι....
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Συλημένος ο οντάς σου,
Λάπηθος κι ο Καραβάς σου...
τεθλιμμένος... ο χαβάς σου,
Μπελαπάις κι ο Αββάς σου.....
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Πενταδάχτυλε, για πες μας...
πώς μαράθηκε το χθες μας
κι οι ολάνθιστες αυγές μας.......
πια, ευχές και προσευχές μας;
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Των ονείρων μας ξενύχτες.......
(τα ρολόγια, δίχα δείχτες),
μες στα σπίτια μας... διαρρήχτες...
μπαίνουμε, κρυφά, τις νύχτες...
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Στις πλατείες σου... τουρίστες,
τυχοδιώκτες κι αριβίστες,
λες χορεύουνε σε πίστες,
των μπουρδέλων, σαν αρτίστες....
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Η ψυχή μας σκλαβωμένη...
η ζωή μας μοιρασμένη!
Ποιον το Δίκιο περιμένει;
Γι' άλλο πόσο θ' αναμένει;
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Ποιος τη μοίρα θα ξεμπλέξει;
Λευτεριά τη λέν' τη λέξη.
Πότε άραγε θα φέξει;
Καθαρμών νερό να βρέξει;
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

Πράξανδρέ μας, έλα, πάλι...
δεν υπάρχει λύση άλλη,
πάρε μας... μες στην αγκάλη...
στης καρδιάς μας τ' ακρογιάλι....
Κερύνεια μου... Ελγίνεια μου!

κουμΕττος κ.
(26/11/2017 - 18:12, λευκωσία)

Δεν σ' το ξαναείπα.
Εκείνην τη μέρα,
που βούτηξα και σ' έσωσα........
έμαθα... να κολυμπώ.

κουμΕττος κ.
(7/8/16 - 10:11, λευκωσία)

Ν' ακούς τι λες!
Να 'σαι κι ακροατής σου.
Και να διαφωνάς,
αν λες μαλακίες........

κουμΕττος κ.
(19/11/16 - 15:24, λευκωσία)

Ας μην τα ρίχνουμε, όλα, στο φθινόπωρο, ας αφήσουμε τις αοριστολογίες και τις γενικολογίες κι ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ―φταις εσύ, εσύ κι εσύ, που έφυγαν τα χελιδόνια.

κουμΕττος κ.
(19/11/14 - 20:11, λευκωσία)

Απόψε, θα σου κρατήσω, μοναχά... τα χέρια σου μες στα χέρια μου ―έτσι,
κάνουν έρωτα... οι ετοιμοθάνατοι, αγάπη μου.......

κουμΕττος κ.
(19/11/14 - 20:19, λευκωσία)

Μίλα μου, σιγανά...
για τα χελιδόνια, που δεν έφυγαν...
γι' αυτά, που έχεις -κρυμμένα-
στον κόρφο σου......

κουμΕττος κ.
(19/11/14 - 7:17, λευκωσία)

Ξύνω το δέρμα μου˙ να ξανάβρω το χάδι σου.

κουμΕττος κ.
(19/11/13 - 16:45, λευκωσία)

Οι μεγάλοι έρωτες γαντζώνονται, βαθιά. Αν πιαστούν, μόνο, στο δέρμα... θα τους πάρει το πρώτο αγεράκι.....

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 07:49, λευκωσία)

Στην ηθική τής συνείδησης δεν χρειάζεσαι άλλον κανέναν. Κι από μόνος σου...... πλειοψηφία.

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 08:04, λευκωσία)

Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει μπορώ κι από μόνος μου να τον αγκαλιάζω. Κι αν έρθουν κι από άλλους αγκαλιές... καλώς να ορίσουν. Αλλά μη σου είναι κι απαραίτητες. Οι εξαρτήσεις... χτίζουν φυλακές. Πολλοί, τις παρεξηγούν. Πολλοί, τις ονομάζουν... αγάπη!

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 08:39, λευκωσία)

Σεβασμός σημαίνει... και μόνος σου να είσαι.... να στέκεσαι γραμμή.

κουμΕττος κ.
(19/7/17 - 09:31, λευκωσία)

Κι οι γ ροι μας όσ πάνε και ξ χνά ε. Γρ μματα λείπο ν, λέξεις ξεθ ριάζουν. Εμείς, όμως, θυμόμαστε! Και σ' αγαπώ σημαίνει... κρατώ αντίτυπά σου. Και σ' αγαπώ σημαίνει... συμπληρώνω -σιωπηλά- με υπομονή και τρυφερότητα... τη σβησμένη σου μνήμη.

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 18:21, λευκωσία)

Τον έρωτα... τον χτίζω......
τον άλλον σαν γνωρίζω,
σκαλί-σκαλί, στιγμή-στιγμή,
καρδιά μαθαίνω και ψυχή,
να ξέρω πού βαδίζω!

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 20:49, λευκωσία)

Άσε! Δεν ξέρεις... πόσο τρυφερά μπορεί να σε ξεσχίσει η Ποίηση.

κουμΕττος κ.
(20/11/16 - 19:58, λευκωσία)

Είναι παρήγορο, που νυχτώνει. Είναι παρήγορο, που τα έξω μας... γίνουνται ίδια..... με τα μέσα μας.........

κουμΕττος κ.
(20/11/16 - 14:56, λευκωσία)

Με πρόφαση τον έρωτα, πολλοί θα θελήσουν... ν' αντιμετωπίσουν το κρύο. Χειμώνας έρχεται. Να προσέχετε!

Υ.Γ.
Κ' οι άλλοι... από εσάς.

κουμΕττος κ.
(20/11/17 - 06:35, λευκωσία)

Ο ΠΕΝΤΑΔάΧΤΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡόΣ....

Μια χειμωνιά, ατέλειωτη...
αχ, κι άφαντος ο ήλιος,
η νύχτα, δίχα χάραμα,
στ' αθάνατο... το μάραμα...
το ίδιο, κι ο εμφύλιος.

Οι δρόμοι μας αδιέξοδοι,
δεν βγάζουν στην Κερύνεια,
τριγύρω, οδοφράγματα.....
μες στις καρδιές εμφράγματα....
κι ο τόπος μας στη φτήνια.

Ο Πενταδάχτυλος σταυρός....
κι εμείς σβηστά καντήλια,
μια θάλασσα στο δάκρυσμα,
σαν η ζωή μας άθροισμα........
από πληγών κειμήλια.

Τα όνειρά μας πνίγηκαν.......
στο λιόγερμα των στόχων,
χωρίς λαλιά τα χείλη μας,
σαν οι εχθροί μας φίλοι μας...
σ' εξίσωση ενόχων.

Κι ο μάγειρας -ξενόφερτος-
ταξίμι μαγειρεύει...
τουρίστες, πια, στα σπίτια μας,
θλιμμένα, τα σπουργίτια μας...
κι η άνοιξη κωφεύει.

κουμΕττος κ.
(19/11/17 - 06:34, λευκωσία)

Κάναμε πολλά όνειρα, όταν ήμασταν παιδιά. Και το σώμα μας μεγάλωνε... κι όλο μεγάλωνε, για να τα χωρέσει.

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 21:38, λευκωσία)

Ο Ποιητής... οφείλει να πολτοποιεί -καλά- τις λέξεις. Να τρέφονται από νήπια, μέχρι και γεροντάκια. Η Ποίηση... δεν επιλέγει ποιον θα ταΐσει. Η Ποίηση...... δεν επιλέγει ποιον θα σώσει!

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 16:37, λευκωσία)

ΟΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜέΝΟΙ ΓΟΝΕίΣ ΜΟΥ

Οι γονείς μου... έζησαν κι απέθαναν, εγκλωβισμένοι, στον Κορμακίτη τους. Επέλεξαν να μείνουν, εκεί, μετά το 1974. Αυτό, φυσικά, είχε και τις συνέπειες του. Αμέσως, μόλις έκαναν την επιλογή τους... έχασαν τα πόδια τους, μιας και δεν τους χρειάζονταν, πλέον, να πάνε, πουθενά. Ακολούθως, έχασαν το στόμα τους, μιας κι εκεί που ζούσαν... δεν μπορούσαν να πουν αυτά που ήθελαν, αυτά που ένιωθαν. Στη συνέχεια, έχασαν και τα μάτια τους κι ύστερα και τ' αυτιά τους και τη μύτη τους. Βλέπετε... ούτε έβλεπαν, ούτε άκουαν... κι ούτε μπορούσαν να μυριστούν τι γινόταν στον υπόλοιπο κόσμο. Κι εντέλει... έχασαν και το κεφάλι τους, αφού τίποτα δεν είχε, πλέον, επάνω... αλλά κι ούτε και να σκεφτούν τους επέτρεπαν. Έτσι, λοιπόν, πήγαινα και τους έθαβα..... ακέφαλους και με χωρίς πόδια..... με μόνο χέρια. Και σ' αυτά... περασμένες χειροπέδες. Οι γονείς μου... έζησαν μαρτυρικά... έζησαν ηρωικά.... και θάφτηκαν στον τόπο τους. Ξέρω! Θα μου πείτε: "Αφού πόδια δεν είχανε... κι αλλού δεν μπορούσανε... να πάνε". Κι έχετε...... δίκιο. Εσείς... πάντα, έχετε δίκιο. Εγώ, όμως....... το αναζητώ, ακόμη.....

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 07:55, λευκωσία)

Το θέμα δεν είναι, μόνο, το βάθος μας, αλλά κι η διαύγεια των νερών μας. Διότι οι ομορφότερες ψυχές κατοικούν στα μεγαλύτερα βάθη, αλλά τις βλέπεις κι από την επιφάνεια.....

κουμΕττος κ.
(18/11/17 - 07:09, λευκωσία)

Η κλ-οπή... χρειάζεται και μια οπή, για να μπει ο κλέφτης.

κουμΕττος κ.
(18/11/13 - 08:02, λευκωσία)

Οι πλείστοι, ξυπνούν το πρωί και συνεχίζουν τον ύπνο τους με ορθάνοιχτα μάτια........

κουμΕττος κ.
(18/11/14 - 05:35, λευκωσία)

- Ποια είναι η θρησκεία σου; Σε τι πιστεύεις;
- Στο γέλιο των παιδιών...........

κουμΕττος κ.
(18/11/15 - 17:43, λευκωσία)

Αλλάξαμε -αυθαίρετα-
τις κοίτες των δακρύων μας
στα μάγουλά μας.
Μα τα δάκρυα μας.....
άλλο δεν γνωρίζουν,
άλλο δεν λαξεύουν μνημονικό.
Την ίδι' απαράλλαχτη ρότα 'κολουθούν, στα χνάρια των προγόνων τους..........

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 01:51, λευκωσία)

- Τι ανθρώπους ν' αναζητώ, παππού μου;
- Ευγενικούς, παιδί μου. Από αυτούς, που κι αν βρουν ανοιχτή την πόρτα σου... δεν μπαίνουν, αλλά χτυπούν κι αναμένουν.......

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 19:00, λευκωσία)

Kαι συγκρίνεται ο πόνος; Ζυγιάζεται δίκια; Ποιανού πιότερος; Ποιανού ο σταυρός βαρύτερος; Κι όμως άλλο η μάζα κι άλλο το βάρος. Κι άλλες οι αντοχές... κι άλλος ο χρόνος, που κουβαλά ο καθένας μας... τον σταυρό του. Που όσο διαρκεί... τον βαραίνει. Κι από ανάλαφρο... τον κάνει ασήκωτο... και την σταύρωση... λύτρωση....

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 18:16, λευκωσία)

Για το καλό τής Παιδείας, μας λένε. Κι έρχεται ο ένας και σου λέει κάνε έτσι... κι έρχεται, σε λίγο, ο άλλος και σου λέει κάνε "γιουβέτσι".... κι εφάρμοσε το ένα, μετά όχι το ένα, αλλά το άλλο, μετά ξέχασε το άλλο και πάμε στο παράλλο... κι εγώ, πλέον, τι να κάνω; Απλά, τους "κλάνω" και κάνω αυτό, που ξέρω να κάνω... και χασκογελώντας αναμένω το άλλο τού παράλλου, που θα είναι το προηγούμενο κάποιου άλλου και παράλλου... διότι κάποιοι ανόητοι γραφειοκράτες θεωρούν πως σιγά.... με παιδιά έχουμε να κάνουμε... και με τα παιδιά παίζουμε.... και ξεπαίζουμε.......

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 16:32, λευκωσία)

Οι νύχτες είναι σκοτεινές,
μα είναι πιο σκοτεινές,
για όσους γνώρισαν μέρες φωτεινές.

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 16:17, λευκωσία)

Απ' όλους ελευθερωθήκαμε. Από εμάς... αδύνατον.

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 13:56, λευκωσία)

[...]
- Ζωή; Μια φωτογραφία είναι. Να χαίρεσαι αν πρόλαβες να πάρεις... μια καλή πόζα........

κουμΕττος κ.
(17/11/17 - 07:14, λευκωσία)

Ας ήσουν ξέβαθη... να μην πνίγονταν κι αθώοι. Ας ήσουν ξέβαθη να μην εξατμίζεσαι, αδιάκοπα. Να ξεραινόσουν, γρήγορα. Να μη γίνεσαι σύννεφα. Να μη γίνεσαι υδρατμοί από σάλια πνιγμένων παιδιών. Να μην αιωρείσ' επάνω από στεριές και στεριανούς. Να μην ξερνάς τις πίκρες σου. Να μην πνίγεις... κι άλλους αθώους.

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 19:34, λευκωσία)

άNΘΡΩΠΟΙ ΜΙΚΡΟί

Μπάζουν οι ψυχές...
ψέμα κι αδικία,
όπου κι αν κοιτάξεις:
διπλοπροσωπία.
Άνθρωποι μικροί
-έσω μας, τριγύρω-
μέσα στο εγώ, άσκοπα...
πλανιούνται.
Μέλλον, παρελθόν
και παρόν τους˙ στείρο,
oύτε αγαπούν,
ούτε κι αγαπιούνται!
Κλαίνε τα παιδιά
κι η γιαγιά, ακόμη,
άγραφοι, γραπτοί...
δεν υπάρχουν νόμοι.
Άσυλο, παντού˙
κι ούτε μια συγγνώμη,
μπάχαλο οι δρόμοι,
λείπουν τροχονόμοι.

κουμΕττος κ.
(16-11-2011, Λευκωσία)

Άσε τα βλέμματα,
ο χρόνος χαραμίζεται....
κι έλα, κοντά μου...
το άγγιγμά μου.........
για σένα, μόνο, γδύνεται!

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 06:59, λευκωσία)

Χαράματα και μου λείπεις. Ξυπνώ. Ζοφερή, έξω, η πόλη. Ο χνώτος τού φεγγαριού ξαπλώνει στο ξεπαγιασμένο τζάμι τής μπαλκονόπορτάς μου. Με το δάκτυλό της... φευγάτη, η νύχτα... μου σχεδιάζει, επάνω του.... το σώμα σου ―παρήγορο δώρο.

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:59, λευκωσία)

Δειλινό˙ περπατάμε δίπλα-δίπλα στην παλιά Λευκωσία, σαν οι σκιές μας, πίσω... πιο ντόμπρες κι ανυπόμονες απ' τα σώματα....... ήδη, φιλιούνται........

κουμΕττος κ.
(16/11/12 - 14:49, λευκωσία)

Τους σιχαίνομαι. Μ' εκνευρίζουν. Με αηδιάζουν. Όχι... οι κακοί, αλλά οι δεκάδες, οι εκατοντάδες χιλιάδες αμέτοχοι ―θεατές στο Κολοσσαίο. Αυτοί που έχουν και την απαίτηση, όταν μάχονται, αυτοί, με τα λιοντάρια στην αρένα...... να κατέβεις και να τους βοηθήσεις...........

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:46, λευκωσία)

[...]
- Πώς επιβιώνω; Υπάρχει ένα σημείο στην παλάμη μου, π' όταν το γλείφω, τρυφερά˙ αναδύει........ την ευωδιά σου!

κουμΕττος κ.
(16/11/16 - 06:29, λευκωσία)

Ο καλός ο φίλος είναι σαν τ' αλεξίπτωτο. Καλού-κακού, όμως, να έχετε κι ένα εφεδρικό. Πολλά, πλέον.... τα ελαττωματικά.......

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:37, λευκωσία)

Η ενοχή προϋποθέτει πρόθεση. Κι ο έρωτας... απουσία.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 20:49, λευκωσία)

Κι έμειναν τα χάδια σου στη μνήμη μου. Σαν κάτι σημάδια 'πό κραγιόν σε γόπες σβησμένων τσιγάρων.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 20:39, λευκωσία)

Τζι' είπα σου... σσίγιες φορές, πρόσεχε. Πρόσεχε, νακκουρίν... τζιαι μεν πηαίννεις να παίζεις μες στα χώματα. Αλλά ακούεις με; Άτε... άτε... φκάλ' τη φανέλαν τζιαι το κοντοπαττέλονον. Έκαμες τα μαύρα τζιαι γέριμα, πάλε. Φκάλ' τα, λαλώ σου. Θέλουν πλύμμαν.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 17:44, λευκωσία)

ΑέΡΙΝΟΙ ΚΑΛΠΑΣΜΟί

στον Γλαύκο Κληρίδη

Στην όψη σου ανθίζουμε,
ωσάν τες παπαρούνες…
της Μαρωνιάς απάγκιο,
λιμάνι στες φουρτούνες.
Ιούλης... μαύρη χαραυγή...
και στραγγισμένα χείλη,
ριπές, πληγές, βομβαρδισμοί
και στην ψυχή καντήλι.

Ελπίδες στέρφες σύναξες,
μετάγγισες κουράγιο,
τον πρόσφυγα οδήγησες...
σ' έν' ασφαλές μουράγιο.
Καραβοκύρη μου σοφέ,
πολιτικέ τού ήθους,
του Μαρωνίτη έλυσες
τους γόρδιούς του γρίφους.

Τον στήριξες, αδιάκοπα,
σαν μάνα και πατέρας,
φεγγοβολούσες τις νυχτιές,
σαν Ήλιος τής ημέρας.
Πυξίδα μας αλάνθαστη
στων φόβων μας το σκάφος,
πιλόταρες το μέλλον μας,
χωρίς ουδένα λάθος.

Ταυτότητα περήφανη
μάς χάραξες στο βλέμμα
και τη ζωή μας διέσωσες,
προτού χαθεί στο τέλμα.
Παράξενα πώς μας κοιτούν
οχτροί μας, μα κ' οι φίλοι,
σαν τ' όνομά σου φυλαχτό,
μας βγαίνει απ' τα χείλη.

Κληρίδη, φίλε μας καλέ,
της Πιτσιλιάς βλαστάρι,
να ξέρεις τέσσερα χωριά,
σε βλέπουν με καμάρι.
Αγια-Μαρίνα, Ασώματος,
Καρπάσια, Κορμακίτης...
σ' ευγνωμονούν από καρδιάς...
κι ο κάθε Μαρωνίτης.

Κουμέττος Κατσιολούδης
17 Μαρτίου 2006

ΣΤΟ ΚΑΛό ΝΑ ΠΑΣ...

Στον Γιώργο Ηλία Διόλα († - 15/11/2017)

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
ήσουνα σεμνός,
άνθρωπος σωστός,
"Γεια σου!", λεβεντιά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
σ' έχω προσευχή.........
μέσα, στην ψυχή....
κι όνειρ' ανθηρά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
σαν στη γειτονιά,
κλαίν' τα γιασεμιά...
τα λευκάσπιλά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
θάλασσα πλατιά,
μια γλυκολαλιά,
θα 'σαι στην καρδιά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
τέλος, η ζωή...
πλέον, σ' άλλη γη...
φεύγεις... ξάγναντά μου.

Στο καλό να πας...
στο καλό να πας, τατά μου...
δώσε δυο φιλιά...
ένα στη μανά
κι ένα στον μπαμπά μου.

κουμΕττος κ.
(15/11/17 - 11:56, λευκωσία)

Κάτι δρομάκια... στενά στο πουθενά, μόνο! Όχι πως κι αυτοί θα το ήθελαν, αλλά δε θα ήτανε, διάολε... υπεροχότατο... ν' άκουγες... Λεωφόρος Κώστα Μόντη, Λεωφόρος Τηλέμαχου Κάνθου, Λεωφόρος Παντελή Μηχανικού, Λεωφόρος Μάριου Τόκα, Λεωφόρος Βασίλη Μιχαηλίδη, Λεωφόρος Αδαμάντιου Διαμαντή, Λεωφόρος Δημήτρη Λιπέρτη κ.λπ... κ.λπ... κ.λπ....... αλλά, μόνο, λεωφόρους. Σαν κι αυτές, που μας άνοιξαν.

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 09:49, λευκωσία)

Πολλοί άνθρωποι διάβηκαν την καρδιά μας. Ελάχιστοι, όμως, μας άφησαν βαθιά χνάρια. Αυτοί, που πατούσαν... πιο απαλά........

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 07:28, λευκωσία)

Άργησες ―εκπρόθεσμο το φιλί σου.

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 20:38, λευκωσία)

Ε κι αν πάμε στην Κόλαση; Σιγά! Μετά 'πό 'δώ... Παράδεισος θα φαντάζει...

κουμΕττος κ.
(15/11/15 - 09:01, λευκωσία)

Κυρτώνω τη σκέψη μου˙ σ' αγκαλιάζω... μην κρυώνεις!

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 22:42, λευκωσία)

Όταν "αφαιρείτε" από ένα παιδί το πείσμα του, διότι δε σας βολεύει ή σας κουράζει ή διότι βαριέστε να συζητήσετε... μην έχετε παράπονο, που στο μέλλον θα δέχεται -ανέκφραστα- τις ήττες του, μην απορείτε όταν θα πέφτει και δε θα σηκώνεται, όταν θα παραιτείται στη μέση των μαχών του. Μην απορείτε, λοιπόν, και μη διερωτάστε τι και ποιος φταίει. Σταθείτε μπροστά από τον καθρέφτη σας... και θα δείτε τον ένοχο.

κουμΕττος κ.
(14/7/17 - 21:46, λευκωσία)

Να μη δέχεσαι τίποτα λιγότερο, αλλά ούτε και περισσότερο από αυτό, που αξίζεις. Τώρα, πόσο έντιμη αυτοεκτίμηση κάνουμε... είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 19:57, λευκωσία)

Η ζωή δεν είναι μικρή.
Η ζωή δεν είναι ούτε μεγάλη.
Η ζωή δεν είναι μέγεθος.
Είναι γεύση!
Η ζωή είναι γλυκιά/αλμυρή/ξινή
ή πικρή.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 18:56, λευκωσία)

Μες στ' αχόρταγό μου -για σένανε- βλέμμα˙ δες, γιαγιούλες ασπρίζουνε σουσάμια κι ανθίζουνε στα ρυτιδωμένα τους πανεύοσμα πρόσωπα... θαλασσινά, μωβ κυκλάμινα. Σαν κι αυτά στων παιδικών μας ακρογιαλιών τ' ανήμερα βράχια. Σαν κι αυτά, π' αφού τα ραντίσει τ' αυγινό τ' αγιάζι, σ' τα μαζεύω ένα-ένα... αγάπη μου.

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 18:41, λευκωσία)

Τις νύχτες μετράω αστέρια.
Τις μέρες απουσίες.
Κι η ζωή; Ποτήρι, χωρίς νερό.
Απλά, το κρατάς...
με ξεραμένα χείλη.........

κουμΕττος κ.
(14/11/17 - 06:37, λευκωσία)

Θυμάσαι; Έφηβοι ήμασταν. Άλλη... δεν είχα ξαναφιλήσει. Σκονάκι δεν είχα. Όταν σε φίλαγα....... αντέγραφα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 22:49, λευκωσία)

Φυσικά, κι υπάρχουν εξωγήινοι. Απόγονοί μας είναι. Ταξίδι στο παρελθόν κάνουν. Απλά, μας αποφεύγουν, όσο γίνεται. Στις ηλεκτρονικές τους βιβλιοθήκες... δε διάβασαν, για εμάς, και τα καλύτερα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 19:56, λευκωσία)

Πάρτε τα παιδιά να δούνε θέατρο, ν' ακούσουν χορωδίες κι ορχηστρικά, να δούνε μπαλέτα, πάρτε τα παιδιά σε βιβλιοπωλεία, σε βιβλιοθήκες, σε μουσεία, σε γκαλερί, σε κινηματογράφο, σε αρχαιολογικούς χώρους, πάρτε τα παιδιά από το χέρι και μυήστε τα στον πολιτισμό, ταΐστε τα Σεφέρη, Καβάφη, Ελύτη, Γκάτσο, Χατζιδάκι, Καζαντζάκη, Μερκούρη, Κακογιάννη, ταΐστε τα Παρθενώνα... ποτίστε τα Κούριο, Δελφούς, Θεοδωράκη, Καββαδία, Γώγου, Μυκήνες, Ολυμπία, Κνωσσό, Πίνδο, Εξάρχεια... κι άλλα... κι άλλα υπέροχα, υγιεινά κι ανθεκτικά... κι άλλα θεόρατα... αλλιώς.... δε χρειάζεστε παιδιά. Δώστε τα... δώστε τα προς υιοθεσία. Ίσως, κάποιος άλλος γονιός... καλύτερα θα τα ταΐζει, καλύτερα θα τα ποτίζει... ν' αψηλώσουν και να δυναμώσουν καλά... μην παραμείνουν καχεκτικά... και κοντοπίθαμα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 21:19, λευκωσία)

Βλέμματα. Βλέμματα. Βλέμματα.
Κι ο έρωτας ν' αναμένει, για να δράσει....
ν' αναμένει να κοπάσει....
η ανούσια αγγαρεία..............
των ματιών μας φλυαρία.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 18:22, λευκωσία)

ΠΟΥΛΗΜέΝΕΣ ΟΙ ΣΗΜΑίΕΣ....

Η πατρίδα προδομένη,
στέκεται απελπισμένη,
δίχα σχέδια και προσχέδια......
με δοτά τα νομοσχέδια,
γύρω της, πια, ναρκοπέδια.

Στων αγγέλων τα μουράγια,
στων ονείρων τα καρνάγια,
πουλημένες οι σημαίες..........
σύγχρονες, αλλά κι αρχαίες,
μυκηναίες κι αθηναίες.

Συλημένες πυραμίδες..........
των ηθών μας οι κοιτίδες,
ο εχθρός... απ' έξω, μέσα.....
αγνοούμενη κι η μπέσα,
αχ, κι η τύχη μας μπαμπέσα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 19:01, λευκωσία)

ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧέΡΙΑ... ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤέΡΙΑ....

Πόσο ποθάω τα δυο σου χείλη........
ένα φιλί σου... ζωής καντήλι.
Η θάλασσά μου κι ο ουρανός μου...
είσαι, ψυχή μου... ο γαλανός μου.

Στα δυο σου χέρια... δυο περιστέρια....
πετούν, ψηλά... μέχρι τ' αστέρια...
πετούν, ψηλά... βυθίζονται......
μες σε βυθούς λικνίζονται...........
κι εσύ... κραυγή μου, μες στ' αφανέρωτα,
που με ρωτά: "Ζει η καρδιά;".
"Ναι..." απαντώ "...αν νιώθει έρωτα!".

Πόση αλήθεια στα δυο σου μάτια....
του Παραδείσου... χρυσά παλάτια.
Άσ' τα γινάτια..... και τρέξε, έλα........
έλα, κοντά μου.... και χαμογέλα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 16:46, λευκωσία)

Κι εγώ σας λέω πως δε θα νύχτωνε... αν δεν ήμασταν τόσο απόλυτα πεπεισμένοι πως θα συμβεί. Η νύχτα δεν έρχεται. Τη φέρνουμε. Όπως κι άλλα. Άλλα πολλά.... θετικά κι αρνητικά........

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 14:43, λευκωσία)

Κάνουν υπομονή οι άνθρωποι. Κάποιοι... πολλή υπομονή. Μα μην ξεγελιέσαι. Μην ανέβεις κι επάνω τους. Οι άνθρωποι... δεν είναι βουνά. Ενεργά ηφαίστεια είναι. Έξαφνα... εκρήγνυνται!

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 13:17, λευκωσία)

Μισώ σημαίνει ξοδεύω τον χρόνο μου, απερίσκεπτα κι ανώφελα. Σημαίνει απομακρύνομαι από τον Παράδεισο και πλησιάζω στην Κόλαση.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 10:36, λευκωσία)

Για να μπορέσεις ν' αγαπήσεις, πραγματικά, τους άλλους δεν πρέπει να νιώθεις ούτε καν την ανάγκη να τους συγχωρέσεις. Συγχωρώ σημαίνει αναγνωρίζω σφάλμα. Συγχωρώ σημαίνει επιλέγω να είμαι σε θέση ισχύος. Ε αυτό δεν είναι αγάπη... είναι αλαζονεία. Κι όμως... συγχωρώ. Όχι, διότι έχω την ανάγκη... να το πω, εγώ... αλλά να το ακούσει ο άλλος......

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 10:25, λευκωσία)

Κι οι γιαγιούλες μας, πόσο σοφές! Μερόνυχτα, μας είχαν στα πόδια τους και μας έλεγαν παραμύθια. Μερόνυχτα, μας προετοίμαζαν για τις μεγάλες μάχες, που θ' ακολουθούσαν. Ήξεραν -καλά- τι κακοτράχαλα κι επώδυνα αδιέξοδα κρύβει η πραγματικότητα. Ήξεραν -καλά- πως με παραμύθια, μόνο... ξεγελούμε τον πόνο, τον χρόνο...

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 09:52, λευκωσία)

Δεν ήμουν, εγώ, που σου έλειπα. Εγώ, ήμουν το θύμα. Άλλα σού έλειπαν. Σου έλειπαν... χάδια, αγκαλιές και φιλιά. Σου έλειπαν δυο πόδια να ζεσταίνουν τα δικά σου τα βράδια. Σου έλειπε μια καλημέρα και μια καληνύχτα. Σου έλειπε μια έγνοια κάποιου, για σένα. Δεν ήμουν, εγώ, που σου έλειπα. Εγώ, ήμουν το θύμα. Μα το απόλαυσα.........

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 08:35, λευκωσία)

στον ξάδελφό μου Ρογήρο Κουμέττου

Παρεκκλήσι Αγίου Αλεξάνδρου. Κοίταγα. Ξανακοίταγα. 1619 μικρές φωτογραφίες. Σαν Άγιοι σε εικονοστάσι. Κι εγώ... κοίταγα και ξανακοίταγα. Τον έψαχνα, εναγωνίως... μέχρι που, επιτέλους, τον βρήκα. Ο άλλος, όμως........ αχ, ο άλλος..... ακόμη, αγνοείται........

κουμΕττος κ.
(8/11/17 - 19:27, λευκωσία)

ΤΙ ΣΗΜΑίΝΕΙ Η ΑΓάΠΗ;

Δεν το γνώρισα, ακόμη,
τι σημαίνει η αγάπη;
Τι σημαίνει η αγάπη;
Τι σημαίνει η αγάπη;
Όλα, τίποτα ή κάτι;

Δεν το γνώρισα, ακόμη,
τι σημαίνει η αγάπη;
Μα μου είπαν χελιδόνια...........
πως δεν έρχεται αγάπη.....
αν δεν έρθουν, πρώτα, χιόνια.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 07:39, λευκωσία)

Η γυναίκα έχει έναν ακούσιο κι αυθόρμητο μηχανισμό ένδειξης αγάπης. Την αγκαλιά. Κι ο άντρας, το ίδιο. Μόνο, που ο άντρας πιότερο τη χρειάζεται, παρά τη δίνει.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 07:11, λευκωσία)

Οι γύρω της... τη νόμιζαν τρελή, που χαμογελούσε, πλέον, χωρίς λόγο. Αυτή, όμως, ήξερε καλά... πως όπου υπάρχει λόγος, μπορεί και ν' αναιρεθεί.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 12:09, λευκωσία)

Η εξωτερική ομορφιά ανοίγει, εύκολα, πόρτες. Η εσωτερική, όμως... αυξάνει τις πιθανότητες να είναι του Παραδείσου κι όχι της Κολάσεως.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 12:01, λευκωσία)

Μάιος τού 2003. Κι άνοιξαν τα οδοφράγματα. Μπήκε και το καλοκαίρι κι ο κόσμος, πολύς, πήγαινε να δει τους τόπους του. "Πάμε κι εμείς στην Κερύνεια μας, πατέρα; Πάμε να δούμε το σπίτι μας, τα χωράφια μας, τα περιβόλια μας;", τον ρώτησε ο γιος του. "Να πάμε, γιε μου... να πάμε...", του απάντησε ο κύρης. "Αλλά φόρεσε ένα μακρύ παντελόνι. Φόρεσε και παπούτσια. Όχι, με τη βερμούδα και τα σανδάλια. Μη μας πάρουν οι μεμέτηδες... για τουρίστες".

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 11:22, λευκωσία)

Να λες "Τι όμορφη, που είναι η ζωή!". Να λες "Είμαι ευτυχισμένος, εδώ, που είμαι!". Να λες "Είμαι ευτυχισμένος, με ό,τι έχω!", "Είμαι ευτυχισμένος, όπως είμαι!". Να λες ψέματα στον εαυτό σου και να τα πιστεύεις. Διότι, όλα... ψέματα είναι. Η πίστη, μόνο, τα κάνει αλήθεια.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 08:33, λευκωσία)

Υπάρχουν άνθρωποι όμορφοι κι άνθρωποι άσχημοι. Κι αυτό... φαίνεται, πρώτα, στο πρόσωπο. Κι αυτό... είναι η παγίδα.....

κουμΕττος κ.
(12/11/16 - 19:57, λευκωσία)

Πρόσεχε λίγο με τους κόλακες. Γλείφουν πολύ! Μη μου ξεθωριάσεις.

κουμΕττος κ.
(12/11/16 - 19:44, λευκωσία)

Θάνατος. Υπάρχουν πολλοί. Αναγνωρίζουμε, μόνο, έναν. Τον πιο ευδιάκριτο.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 07:33, λευκωσία)

[...]
- Τι σημαίνει προσφυγιά; Να σου πω τι σημαίνει προσφυγιά! Προσφυγιά σημαίνει να ξυπνάς και να κοιμάσαι, καθημερινά, σε έναν τόπο, που δεν ανήκεις. Προσφυγιά σημαίνει, κάθε στιγμή, να διερωτάσαι: "Τι στον διάολο γυρεύω, εγώ... εδώ;".

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 22:11, λευκωσία)

Σε κοίταξα. Με κοίταξες. Τι κι αν πεθάνω; Τα έζησα, όλα.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 19:24, λευκωσία)

Άδικα, προσπαθείς να με καταβρέξεις. Βυθισμένος είμαι... μες στον ωκεανό μου. Καμιά επιφάνεια δε με γοήτευσε. Ούτε κι η δικιά μου.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 17:03, λευκωσία)

Πού να ήξερα πως ξεκινούσες και σταματούσες τις ιστορίες σου, όπως σε σύμφερε. Πού να ήξερα πως παρέλειπες και παραποιούσες -ολάκερα- κεφάλαια. Πού να ήξερα πως ενώ ήμουν, μαζί σου, θα έπρεπε να ήμουν με τον εχθρό σου. Πού να ήξερα! Πού να ήξερα......

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 15:33, λευκωσία)

στον Μάριο Γιαλλούρη

Νοέμβριος ήταν. Κι έφυγες, νωρίς. Έφυγες, νωρίς, διάολε. Μα... έτσι, φεύγουν οι μάγκες. Έτσι, φεύγουν οι γίγαντες. Τη ρουφάνε τη γαμημένη τη ζωή. Τη ρουφάνε, γρήγορα. Με μια τζούρα... γόπα. Με μια τζούρα... θάνατος.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:39, λευκωσία)

Κι εγώ καπνίζω. Αλλά και να μην κάπνιζα... δε θα με ενοχλούσε και τόσο, που οι άλλοι καπνίζουν. Ο τρόπος, όμως, ναι. Αυτός, πολλές φορές..... μου είναι ανυπόφορος.........

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:14, λευκωσία)

Ο έξυπνος δε σπαταλά εξυπνάδα, όταν διαλέγεται με βλάκες.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:03, λευκωσία)

Πιστεύουμε σε ανθρώπους. Όχι, την αλήθεια τους. Εκείνους! Τον τρόπο τους... να μας λένε τόσο όμορφα... παραμύθια.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 10:17, λευκωσία)

Ξέρεις τι σημαίνει να ζεις με λάθος άνθρωπο; Σημαίνει να πηγαίνεις σε εξέταση αδιάβαστος ή να ατυχήσεις στα θέματα... και να γράφεις, για να γράφεις... να γράφεις, μπας και πετύχεις και γράψεις και κάτι σωστό... να γράφεις, ενώ ξέρεις, ουσιαστικά, πως είσαι... εκτός θέματος!

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:44, λευκωσία)

Όταν δεν αλλάζει ο άλλος... αλλάζουμε εμείς. Κι όχι... δεν είναι, πάντα, συμβιβασμός, ούτε ήττα. Είναι νίκη! Η πιο δύσκολη νίκη, αν ο άλλος έχει δίκιο.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:14, λευκωσία)

Oι πιο όμορφες μέρες... αρχίζουν, πλέον, ν' αποκτούν μια ιδιαίτερη ανεξαρτησία κι αξιοπιστία πληρότητας. Παλιά, ήταν συσχετισμένες με ανθρώπους. Πλέον, μπορούν κι από μόνες τους.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:01, λευκωσία)

Τα χειρότερα δεν πέρασαν. Κι ούτε θα έρθουν. Τα χειρότερα... είμαστε.

κουμΕττος κ.
(10/11/17 - 20:50, λευκωσία)

Πάντα, θα σου λείπει η άνοιξη. Ακόμη κι όταν... θα έρθει. Διότι η πραγματική άνοιξη, ποτέ, δεν έρχεται... εμείς, τη φέρνουμε....

κουμΕττος κ.
(10/11/17 - 20:19, λευκωσία)

Έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τα σφάλματά μας. Ακόμη, και τα εγκλήματα. Βλέπετε... το πιο δύσκολο, δεν είναι να μας συγχωρούν οι άλλοι, αλλά εμείς... τον εαυτό μας.....

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:59, λευκωσία)

Δεν έχεις προορισμό. Μη σε ξεγελούν οι σταθμοί. Κατέβηκες... τέλος. Άλλο τρένο... δε θα έρθει.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:39, λευκωσία)

Μη μου πεις. Ξέρω! Καλύτερα να μην ήξερα, φυσικά. Διότι κάθε γνώση... στοιχίζει, πάντα.... κι έναν Παράδεισο.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:07, λευκωσία)

Τι κι αν μεγάλωσε! Κουβαλάει, μέσα του, κι ένα μικρό παιδί. Σαν κάτι παπούτσια μας.... που, μες στο φθινόπωρο, κουβαλάνε, ακόμη, και λίγη άμμο... των καλοκαιρινών μας διακοπών......

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 05:54, λευκωσία)

Τόσο άγνωστοι ξανασυναντηθήκαμε, που δεν ήταν διόλου απίθανο... να ξαναερωτευτούμε από το μηδέν.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 18:56, λευκωσία)

Γεννηθήκαμε θνητοί. Κι οφείλουμε να ζήσουμε ως θνητοί. Χωρίς ψευδαισθήσεις.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 16:02, λευκωσία)

Έκπτωτος Νοέμβρης. Επαίτης χαδιών... νυσταγμένος. Χωρίς λεζάντες. Το κάδρο άδειο. Γυμνό. Απόδημα σχήματα. Κι ζωή σου... περίμετρος, χωρίς εμβαδό. Λείπεις. Η πόρτα ανοιχτή. Μα η εξώπορτα... κατάκλειστη.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:52, λευκωσία)

Κάθε Νοέμβριο αλλάζω ρότα. Δεν είμαι, πλέον, τόσο συμπάθητικός και καλός με τους πολλούς. Κι όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα... γίνομαι όλο και πιο ειλικρινής. Περισσότερο άνθρωπος. Λιγότερο Θεός.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:35, λευκωσία)

Δεν ξέρουμε πόσο όμορφη είναι η μέρα. Μέχρι που έρχεται η νύχτα. Αλλά κι η νύχτα με τ' άστρα της και το φεγγάρι της... πανέμορφη μάς φαίνεται. Και κάπως έτσι... ξεχνάμε το άπλετο φως. Και κάπως έτσι... συμβιβαζόμαστε στο σχεδόν σκοτάδι. Συμβιβαζόμαστε στο λίγο. Στην απώλεια. Στον πόνο. Στον χρόνο. Στον θάνατο.

κουμΕττος κ.
(8/11/17 - 21:46, λευκωσία)

Θα έρθει, άραγε, η άνοιξη; Θα μας συγχωρέσει και πάλι; Ποιος ξέρει!

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 22:11, λευκωσία)