άΝΤΕ, ΚΟΡΜΑΤΖΙήΤΗ!

Άντε, παλλικάρκα...
της Μαρωνιάς βλαστάρκα,
άντε τζιαι τη νίκην
δώστε στον Κορματζιήτην.

Γίνετε λιοντάρκα...
τζιαι δώστε την ψυσσήν σας,
δώστε, βρε λεβέντες,
την κάθε αντοχήν σας.

Παίξετε με πάθος,
αχ, για τον Κορματζιήτην,
δώστε περηφάνειαν
στον κάθε Μαρωνίτην.

Άντε, παλλικάρκα...
τζι' εμείς με τη φωνήν μας
θα σας τραουδούμεν
στη γλώσσαν τη δικήν μας.

Exen, xnayn, tlaxe, xottullon xost l-pape,
 (Έναν, δύο, τρία, βάλτε τους μες στην πόρτα)
arpca, xampse, sitte, sapca u enne fitte,
 (τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά και είναι λίγα)
xmenye, tisca, caşra, jorullon oxr-exen
 (οχτώ, εννιά, δέκα, τραβάτε τους ακόμη ένα)
pşan ta la teaxrop macapun şivexen.
 (για να μη φύγει παραπονεμένος κανένας)
Άντε, Κορματζιήτη, άντε, για τη νίκην,
είσαι ομαδάρα, που άλλον πλανήτην,
είσαι ομαδάρα, που άλλον πλανήτην,
άντε, Κορματζιήτη, άντε, για τη νίκην.

Άντε, παλλικάρκα...
τιμάτε το χωρκόν σας
τζιαι ο Άης Γιώρκης
σύμμαχος στο πλευρόν σας.

Δίπλα σας, η Κούρκα...
ο Κόρνος τζι' ο Λεθράτης,
Vata, Cayn Βikka,
αλλά τζι' ο Camberatis.

Λίβανον στην καρκιάν...
ο κέδρος αθυμίζει
τζιαι μες στην προσφυγιάν
η μνήμη μας ελπίζει:

Αχ, να πάμεν, πίσω...
στο όμορφον χωρκόν μας
τζιαι να τραουδούμεν...
για σας στο γήπεδόν μας.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(11/5/2010, Κορμακίτης)

ΤΟΥ ΛΙΒάΝΟΥ ΜΟΥ ΣΗΜΑίΑ

Με τον κέδρο σου στη μέση,
του Λιβάνου μου σημαία,
στον ιστό ψηλ’ ανεμίζεις
μαρωνίτικα, γενναία.

Τους προγόνους μου θυμίζεις,
που ’ρθαν, κάποτε, απ΄ εκεί,
την καρδούλα μου γεμίζεις...
νοσταλγία και στοργή.

Τον Άγιο Σιάρπελ, τη Χαρίσα
και το Τζούνι πεθυμώ,
κάθε χρόνο, σας το λέω...
θα πηγαίνω να τα δω.

κουμΕττος κ.
(22/11/2006, λευκωσία)

ΛίΒΑΝέ ΜΟΥ, όΜΟΡΦΕ!

Λίβανέ μου, όμορφε,
της Μαρωνιάς πυξίδα,
χώρα ομορφότερη,
στα μάτια μου δεν είδα.

Δάση κεδροφύτευτα,
τοπία όλο χάρη,
Λίβανε μου, όμορφε,
σε βλέπω με καμάρι.

Χώρα των προγόνων μου,
μητέρα και πατέρα,
σαν σήμερα ανεξάρτητος
έγινες μια μέρα.

Σου εύχομαι από καρδιάς
ελεύθερος να μείνεις
και ομορφιές, απλόχερα...
σε όλους μας να δίνεις.

κουμΕττος κ.
(22/11/2006, λευκωσία)