Μετά από τόσα χρόνια και τόσους κοντινούς μου βαρυσήμαντους θανάτους... έπαψα, πια, να δακρύζω. Πάω σε κηδείες, δικών μου και γνωστών μου... και στέκομαι αγέρωχος. Ούτε και σε στιγμές χαράς... χαίρομαι, ιδιαίτερα... μην πω καθόλου. Η ζυγαριά μου, πλέον... βρήκε την απόλυτη ισορροπία της. Κι από τις δύο μεριές... άδεια!

κουμΕττος κ.
(20/8/17 - 21:43, λευκωσία)

Μην ταλαιπωρείσαι, άδικα! Για κάθε βίδα... υπάρχει το σωστό περικόχλιο και για κάθε περικόχλιο... η σωστή βίδα. Έτσι, και με τους ανθρώπους!

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 14:42, κορμακίτης)

Φτάνει με τις δεύτερες ευκαιρίες. Λιγοστεύει κι ο χρόνος μας.
Μικρή η ζωή.
Μεγάλη η ανθρωπότητα.
Ουρές αναμένουν.

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 10:39, κορμακίτης)

Το μικρό κορίτσι μεγάλωσε.
Κι οι άντρες... βαπόρια αρόδο.
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα κόψει τ' άλικο ρόδο;

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 07:54, κορμακίτης)

Δροσερές πηγές... και νεραϊδένια ξέφωτα. Χορεύεις... και με τ' άστρα παρέα. Σ' εσένα μιλάω... ομορφοδουλεμένο μεταξένιο μαλλί, όπου φωλιάζουνε τα σπουργίτια τ' αυγουστιάτικα βράδια. Κι ο έρωτας πρωινά/μεσημέρια... πεθαίνει/γεννιέται, καθώς σ' ανεμίζει τ' αγέρι. Κι η παλάμη μου, λίγο πιο πέρα... στου δειλινού την απόγιομη κλίνη... σου γνέθει... του πόθου μου τ' αραχνοΰφαντο χάδι. Κι εσύ, ντροπαλά... στο φως μού χρυσίζεις.

Κουμέττος Κ.
20/8/2013 - 11:24 μ.μ

Λοξοδρόμησα, για να σου μιλήσω. Τελικά, δε λοξοδρόμησα. Πριν ήμουν σε λάθος δρόμο.

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 13:55, λευκωσία)

Των Κυριακών τα ξημερώματα......
μοσχοβολούν φιλιών αρώματα
κι εσύ σκορπάς χίλια καμώματα.
Των Κυριακών τα ξημερώματα
τριων Παραδείσων έχουν χρώματα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 06:14, λευκωσία)

Μόνο, ό,τι σου δίνει χαρά μπορεί να σου δώσει λύπη... κι αντίστροφα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 07:19, λευκωσία)