Σε συγχωρώ, για όσα κάνεις. Σε συγχωρώ, για όσα έκανες. Σε συγχωρώ και για όσα θα κάνεις. Όσοι αγαπούν... δεν έχουν άλλην επιλογή.

κουμΕττος κ.
(31/8/16 - 14:14, λευκωσία)

Είμαστε αθεράπευτα θνητοί, Υακίνθη. Μ' ένα φύσημα τού λίβα ερχόμαστε κι όσο πάμε κι εξασθενούμε. Στην απόλυτη άπνοια... σκύβουμε, ολότελα... και γλείφουμε το χώμα. Τι απομένει; Λίγο εγκόσμιο χάδι κι ένα φιλί. Το αποχαιρετιστήριο, Υακίνθη! Το αποχαιρετιστήριο..........

κουμΕττος κ.
(31/8/17 - 11:47, λευκωσία)

Είχαμε φτάσει στ' απροχώρητο. Πνιγόμουνα. Φεύγω, σου είπα. Κράτα τα ρέστα... βιάζομαι...

κουμΕττος κ.
(31/8/13 - 12:12, λευκωσία)

Και κοίτα να 'σαι... αυτός, που τον μιμούνται. Εσύ, ο Άνθρωπος... κι αυτοί... οι πίθηκοι...

κουμΕττος κ.
(31/8/15 - 16:34, λευκωσία)

Ερωτεύτηκε πολλές, μα ελάχιστες φαντάστηκε... μάνες των παιδιών του....

κουμΕττος κ.
(31/8/16 - 22:29, λευκωσία)

Απόψε, θα έχει μιαν όμορφη πανσέληνο. Σαν κι αυτήν, που κάναμε -πρώτη φορά- έρωτα κ' η νύχτα... μονόφθαλμη... μας έπαιρνε μάτι.

κουμΕττος κ.
(31/8/15 - 18:59, λευκωσία)

Το ότι συμφωνώ, τώρα, μαζί σου... δε σημαίνει πως συμφωνούσα και χθες... κι ούτε σημαίνει πως θα συμφωνώ κι αύριο.

κουμΕττος κ.
(30/8/16 - 11:05, λευκωσία)

Αρέσει στις γυναίκες να τις κυνηγούν, μα να μην ξεχνούν! Στους κυνηγούς... αρέσει να σκοτώνουν.

κουμΕττος κ.
(30/8/17 - 18:39, λευκωσία)

Τα κοπλιμέντα είναι ωραία, απ' όπου κι αν προέρχονται, αλλά πιστέψτε με... είναι πιο ωραία, αν προέρχονται από εκεί, που θες να προέρχονται.

κουμΕττος κ.
(31/8/16 - 10:09, λευκωσία)

Να μεγαλώνεις, εσύ... χωρίς, όμως, να μικραίνει ο κόσμος σου!

κουμΕττος κ.
(30/8/17 - 11:42, λευκωσία)

Σε ανέμενα κι εγώ, Γκοντό. Το κέρατό σου! Γιατί δεν ήρθες;

κουμΕττος κ.
(30/8/15 - 11:19, λευκωσία)

Φτάνει, πια, βλέμματα. Είναι καιρός ν' αναγραμματίσουμε την έλξη.......

κουμΕττος κ.
(30/8/16 - 22:41, λευκωσία)

ΜάΝΑ... ΔΕΝ ΛΟΓΙέΣΑΙ

Έλειψε το γάλα, άδεια τα μαστάρια...
πώς θα μεγαλώσεις, πες μου, παλικάρια;
Στέρφα τα χωράφια, ξέραναν τ' αμπέλια,
στέρεψαν τα μέλια,
φάντασμα το κρέας πάνω στα τσιγκέλια.

Μάνα... δεν λογιέσαι, φεύγουν τα παιδιά σου...
ψάχνουνε μητριά μες στην ξενιτιά,
να 'χουνε τροφή, πια, να μην πεινούνε....
και τα πρόσωπά τους να χαμογελούνε.

Νύχτωσαν οι μέρες κι ούτε καλημέρες...........
έχεις να τους δώσεις, ούτε και με δόσεις.
Χαμηλά το βλέμμα στρέφεις ντροπιασμένη,
σαν φυλακισμένη,
απ' τον εαυτό σου καταδικασμένη.

Μάνα... δεν λογιέσαι, φεύγουν τα παιδιά σου...
ψάχνουνε μητριά μες στην ξενιτιά,
μοιάζουνε πουλιά, που αποδημούνε
σ' άλλη αγκαλιά... ζεστασιά να βρούνε.

κουμΕττος κ.
(30/8/17 - 09:30, λευκωσία)

[...] Ενοχές νιώθουν... όσοι δεν είχαν αγνές προθέσεις. Τέλος συζήτησης!

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 21:19, λευκωσία)

Δε ζηλεύω τους προηγούμενούς σου έρωτες, Υακίνθη. Απεναντίας, τους ευχαριστώ... που σ' έφεραν σ' εμένα.

κουμέττος κ.
(29/8/17 - 12:29, λευκωσία)

ΕΠΙΠόΛΑΙΕΣ ΙΣΟΠΕΔώΣΕΙΣ

Όλοι, το ίδιο είναι, ακούς να λένε, απογοητευμένοι... πολλοί. Κι όμως... ποτέ, μα ποτέ... ο ένας δε θα είναι όλοι. Αυτά τα εύκολα κι ηλίθια συμπεράσματα, αυτές οι άτοπες κι αναπόδεικτες γενικεύσεις, αυτές οι άστοχες κι επιπόλαιες ισοπεδώσεις... αυτές οι μαζικές, απερίσκεπτες κι ανηλεείς καρατομήσεις.... καλό θα είναι... ν' αποφεύγονται. Η κάθε δίκη κι η κάθε καταδίκη... αφορά, μονάχα, τον εκάστοτε... κατηγορούμενο. Αλλιώς τι; Ενισχύουμε και διασφαλίζουμε... την ανέλπιδη μιζέρια μας!

κουμέττος κ.
(29/8/17 - 12:18, λευκωσία)

Λίγο ή πολύ, αλλά πολλές φορές... να μοιράζεσαι! Να μην ξεχάσεις αυτήν την υπέροχη συνήθεια να νιώθεις... για να είσαι άνθρωπος........

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 10:47, λευκωσία)

Στην Αγάπη δεν κρατάς... ούτε δόρυ... ούτε κι ασπίδα...

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 10:06, λευκωσία)

Να ξέρατε τι ζυγίσματα προηγούνται, για να βάλουν οι Ποιητές... στη σωστή τους θέση τις λέξεις. Να ξέρατε.........

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 09:53, λευκωσία)

ΣΥΜΒΟΥΛή ΠΑΙΔΙΟύ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕίΣ

Κι αν με δείτε στο πάτωμα... σας παρακαλώ, μην τρέξετε, αμέσως, να με σηκώσετε. Περιμένετέ με... λίγο! Δώστε μου λίγο χρόνο... να σηκωθώ από μόνος μου. Μη μου στερείτε την ευκαιρία... να δυναμώσω.........

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 09:29, λευκωσία)

Όσο ζούσαν οι γονείς της... πήγαινε, παντού, με πατερίτσες. Αν τες άφηνε, για λίγο... είτε από συνήθεια... είτε από ανάγκη... επέστρεφε σ' αυτές. Μα... έξαφνα, μες σε λίγα χρόνια... οι γονείς της απέθαναν. Κι απέμεινε, δίχα πατερίτσες. Και το χειρότερο; Με δυο ατροφικά κι αδύνατα να τη στηρίξουν... πόδια.

κουμΕττος κ.
(29/8/14 - 17:01, λευκωσία)

Σ' αγαπώ σημαίνει παραμένω στο πλάι σου. Πού να πάω άλλωστε; Και να θέλω... δεν το θέλω. Όσες φορές τα χέρια μου πήγανε να βγάλουνε φτερά... τα πόδια μου, διαμιάς... έβγαζαν ρίζες.

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 09:12, λευκωσία)

Άδικα... με αναμένεις, Υακίνθη. Σε λάθος τραίνο μπήκα. Το σωστό, πια... γράφεται με έψιλον.

κουμΕττος κ.
(29/8/17 - 08:44, λευκωσία)

Είχαμε ραντεβού, ψες. Ξέχασες; Εγώ και το φεγγάρι ήμασταν, εκεί. Εσύ; Εσύ, πού ήσουνα, Κερύνεια μου;

κουμΕττος κ.
(28/8/17 - 22:48, λευκωσία)

- Στο τέλος ποιος νικά, γιαγιούλα μου;
- Αυτός που αντέχει περισσότερο, κοριτσάκι μου!

κουμΕττος κ.
(28/8/17 - 15:06, λευκωσία)

Κι όταν έχασε τον κύρη της......
ήταν λες κι έσπασε.........
ο ομορφότερος καθρέφτης της!

κουμΕττος κ.
(28/8/16 - 12:56, λευκωσία)

Κι όταν με περικυκλώσανε και με ρώτησαν ποιος είμαι, τους απάντησα ο κανένας. Όχι, δεν ήταν από φόβο. Ήταν που είχα το σχέδιο μου. Ήταν που κανένας δεν μπορούσε να με αντικόψει. Ήταν που στην Ιθάκη μου, εγώ... ακόμη κι ανύπαρκτος... θα έφτανα.

κουμΕττος κ.
(28/8/15 - 11:28, λευκωσία)

Θυμάσαι, τον ρώτησε... που μου χτύπαγες την πόρτα; Μέσα ήμουν, αλλά δε σου άνοιγα. Απλά, περίμενα. Περίμενα, αντί να φύγεις... να τη σπάσεις...........

κουμΕττος κ.
(28/8/16 - 17:44, λευκωσία)

Όσο κι αν μεγαλώνουμε..... το μικρό παιδί, μέσα μας... πάντοτε, θα μας σώζει!

κουμΕττος κ.
(28/8/17 - 08:59, λευκωσία)

Κι αν πήραμε λιγότερα απ' όσα αξίζουμε... είναι που είχαμε υποτιμήσει τον εαυτό μας! Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υποτιμήσεις κι υπερεκτιμήσεις, πάντα, θα γίνονται. Η ουσία είναι αλλού. Είναι στην αγάπη! Φαντάζομαι τις ανθρώπινες σχέσεις, σαν συγκοινωνούντα δοχεία σε σχήμα καρδιών, που η αγάπη τα ενώνει κι εξισορροπεί τις στάθμες. Που είτε ανεβαίνει, είτε κατεβαίνει η μια ή η άλλη πλευρά....... πάντα, η κοινή, πλέον, στάθμη... θα είναι στο ίδιο σημείο. Διότι όπου υπάρχει αγάπη... υπάρχει και δικαιοσύνη....... υπάρχει κι ισότητα.......

κουμΕττος κ.
(28/8/17 - 08:59, λευκωσία)

Αυτός που αγαπά... αγαπιέται!

κουμΕττος κ.
(28/8/17 - 08:03, λευκωσία)

Το ότι υπάρχουν πολλές πανέμορφες θάλασσες με πανάσχημο βυθό, δεν προεξοφλά πως δεν υπάρχουν και πανέμορφες θάλασσες με πανέμορφο βυθό. Μην τρελαθούμε, κιόλας!

κουμΕττος κ.
(29/8/16 - 12:14, λευκωσία)

Μην απελπίζεσαι, καρδούλα μου! Φαντάσου τον πρώτο άνθρωπο, που είδε τον Ήλιο να φεύγει κι αντίκρισε την πρώτη νύχτα. Κι όμως! Πάντα, θα υπάρχει η επόμενη μέρα. Ακόμη κι αν εσύ... δε θα υπάρχεις!

κουμΕττος κ.
(27/8/17 - 22:37, λευκωσία)

Ψιχαλίζει ευνουχισμένα χρυσάνθεμα. Μια μελαγχολία με πνίγει. Το χώμα... έντρομο, νίβεται θλίψη. Το κερί λιώνει, ολότελα. Η γάτα νιαουρίζει μνημόσυνα. Το σπουργίτι τα θυμιατίζει με λήθη. Στ' απέναντι όρη ροκανίζεται -αναίμακτα- ο χρόνος. Ο άντρας από την Κεριώθ ξαναγεννιέτα σ' όλες τις πόλεις. "Αξίζω μια δεύτερη ευκαιρία", κραυγάζει. Ο Εφιάλτης δεν την ζητά. Αποδέχθηκε -ταπεινά- τη μοίρα του.

κουμΕττος κ.
(27/8/17 - 21:54, λευκωσία)

Ήρθαν πολλοί να μου πουν ποιος είμαι. Ήρθαν πολλοί πανηλίθιοι... να με ξεναγήσουν μες στο σπίτι μου.

κουμΕττος κ.
(27/8/16 - 22:37, λευκωσία)

Αύγουστος! Κι όπου να 'στε θα φύγει κι αυτός. Φεύγουν οι μήνες και ξανάρχονται. Κάθε χρόνο ξανάρχονται. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Λες και το κάνουν εσκεμμένα. Λες και παίζουν με τον πόνο μας... που εμείς... μόνο, φεύγουμε.......

κουμΕττος κ.
(27/8/17 - 17:42, λευκωσία)

Επιλέγω τ' όνειρο κι ας βγαίνει, πάντα... εφιάλτης!

κουμΕττος κ.
(27/8/16 - 14:59, λευκωσία)

- Και με τους φίλους, παππού μου;
- Με τους καλύτερούς σου να γίνεσαι καλύτερος και τους χειρότερούς σου να τους κάνεις καλύτερους, παιδί μου!

κουμΕττος κ.
(27/8/16 - 14:49, λευκωσία)

Mε τόσην απογοήτευση από τους ανθρώπους... διερωτάστε, ακόμη, γιατί τόσοι πολλοί οι φιλόζωοι!

κουμΕττος κ.
(26/8/16 - 18:36, λευκωσία)

Μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι ομαδικό παιχνίδι, αλλά ο Μέσι... κάνει και μόνος του όργια.

κουμΕττος κ.
(27/8/17 - 10:03, λευκωσία)

Με κούρασαν οι μεταφορές κι οι προσωποποιήσεις. Πιο σύγχρονη ποίηση, χωρίς πήγαιν' έλα και καρναβάλια γίνεται;

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 22:27, λευκωσία)

Άιντε στο καλό, τώρα. Μπορεί να με είδες από πολλές οπτικές γωνίες, αλλά δε μ' ένιωσες από καμία.

κουμΕττος κ.
(27/8/15 - 13:13, λευκωσία)

Πάει κι αυτό το καλοκαίρι.
Οι εποχές αλλάζουν.
Καμία σχέση με τους ανθρώπους.

κουμέττος κ.
(26/8/16 - 08:43, λευκωσία)

ΦύΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛώΝ

στους ζώντες εγκλωβισμένους μας και μη (†)

Αχ, για τον Κορματζίτην σας,
υψώσατε τ' ανάστημαν.................
ψηλά, μέχρι το διάστημαν......
τζιαι μείνατε στο σπίτιν σας,
σαν τα πουλιά στην τζοίτην σας.

Φύλακες των Θερμοπυλών,
ταγμένοι ως τον θάνατον,
ριζώσατε μες στο χωρκόν.................
ρίζες με δίχα τον καρπόν,
δίχα κλαδκιά, δίχα κορμόν!

Ατάραχοι στον τόπον σας,
στον τόπον των προγόνων σας,
θερίζετε τον κόπον σας,
ποτίζοντας το χώμαν σας...........
διαρκώς, με τον ιδρώταν σας.

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 17:56, λευκωσία)

Κι όταν θα δεις... εκείνο το τυφλό γατάκι στο δρόμο... μην το προσπεράσεις, μην του γυρίσεις την πλάτη, αλλά πάρ' το και φρόντισέ το. Κι αυτό σιγά-σιγά... θα σε ανταμείψει. Κι αυτό σιγά-σιγά... θα σε μάθει να βλέπεις!

κουμΕττος κ.
(26/8/15 - 06:29, λευκωσία)

Κι αν ενδιαφέρεσαι να πάρεις... για εσένα ή το παιδί σου... κατοικίδιο...
μη διαλέξεις το πιο όμορφο, το πιο ευπαρουσίαστο, αλλά το πιο άσχημο,
το πιο ταλαιπωρημένο. Διότι φροντίζοντάς το... την καρδιά σου φροντίζεις. Κι όσο θα ομορφαίνει αυτό... θα ομορφαίνεις κι εσύ!

κουμΕττος κ.
(26/8/15 - 07:54, λευκωσία)

Γυναίκα, χωρίς χαμόγελο... λουλούδι, χωρίς την ευωδιά του!

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 14:04, λευκωσία)

Θα σου έλεγα, τότε, για εμάς τους δυο...... αλλά η καρδιά μου απεργούσε!

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 15:22, λευκωσία)

Προσβλέπω σε μιαν ανθρωπότητα, που θ' αγαπά, χωρίς διακρίσεις. Που θ' αγαπά.... μ' αχρωματοψία........

κουμΕττος κ.
(26/8/16 - 12:39, λευκωσία)

Γείρε την κούζαν... σσιώνωσ' το,
σσιώνωσ' το ούλλον το νερόν,
έτσι, για να 'σσεις αφορμήν,
τζι' έλα στη βρύσην να σε δω,
το δείλις θα σε καρτερώ........
μ' έναν τριαντάφυλλον στ' αυτίν.

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 09:26, λευκωσία)

ΟΙ ΦίΛΕΣ ΦΕύΓΟΥΝΕ, ΜΑΖί........

στην Αργύρα Ζωνιά και Ιωσηφίνα Φραγκίσκου (†† - 25/8/2017)

Έζησαν στον εγκλωβισμό,
ήττα κι η νίκη τους..................
κι είχαν τον ίδιο καημό......
θάνατο πένθιμο κι αργό,
μες στ' άδειο σπίτι τους.

Μάνες κι αυτές, χωρίς παιδιά...
κι ας είχανε γεννήσει.
"Άσπλαχνη είσαι, Κατοχή;
Tη μάνα από το παιδί,
γιατί έχεις χωρίσει;".

Χρόνια πολλά, χρόνια πικρά....
χρόνια δυστυχισμένα.
Χρόνια, χωρίς αναπνοή.
Χωρίς φωνή. Μες στη σιωπή.
Και μες στον πόνο... βουτηγμένα.

Στο χρόνο... αποκούμπι της.......
η μια την άλλην είχε.
Στην άλλην... Πάνω Γειτονιά....
πήγανε, τώρα, αγκαλιά......
μη μου δακρύζεις, στίχε!

Οι φίλες φεύγουνε, μαζί........
για το ταξίδι τους!
Μα πού να πάν' αλλού να ζήσουν,
κι αχ, πού να πάν' και πού ν' αφήσουν.......
τον Κορμακίτη τους;

κουμΕττος κ.
(26/8/17 - 08:24, λευκωσία)

Έναν χαττήριν σου ζητώ
(μαράζιν το 'χω τζιαι καμόν)
Άη μου Γιώρκη, τάνα μου........
να έρτουν, νάκκον, να τους δω.....
ο τζιύρης μου τζι' η μάνα μου!

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 22:44, λευκωσία)

Όπως τ' αστέρια, που πέφτουν... που έπεσαν, δηλαδή, χρόνια πριν και νομίζουμε πως πέφτουν, τώρα. Έτσι, κι οι τελειωμένοι έρωτες! Περνάει κάποιος καιρός, για ν' αντιληφθούμε... το τέλος τους.

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 17:51, λευκωσία)

Βεβαίως...................
κι υπάρχουν φυλές
ανώτερες και κατώτερες.
Η ανώτερη........
είναι ο άνθρωπος.
Κι η κατώτερη..............
ο απάνθρωπος.

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 00:01, λευκωσία)

Σε καταδιψασμένα πρόσωπα συγγενών αγνοουμένων........
πώς να σταθείς -αντίκρυ τους- και να τους πεις πως... μάλλον..... δε θα βρέξει...........

κουμΕττος κ.
(25/8/13 - 06:06, λευκωσία)

Κι αν φοράμε μαύρα στο πένθος μας, είναι για ν' απορροφάμε περισσότερο ήλιο. Για να φτάνει το φως, βαθιά, μέσα μας. Βλέπετε, οι απώλειες... βαθαίνουν τα σκοτάδια.

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 08:45, λευκωσία)

ΓέΛΙΟ, ΤΡΑΓΟύΔΙ ΚΑΙ ΧΟΡόΣ...

μάθε τ' απ' έξω και καλά...
τα μυστικά τής χαραυγής
κι άλλα στη θέση τους μυαλά...
βάλε σ' αυτά τής κεφαλής...

γέλιο, τραγούδι και χορός...
τα ελιξίρια τής ζωής,
αλλιώς θα ζεις, ωσάν νεκρός...
θύμα ψυχρής συναλλαγής...

άκου, μονάχα... την καρδιά,
ψέμα δε λένε οι παλμοί...
και με υπογραφή φαρδιά,
ζήσε την κάθε σου στιγμή...

κουμέττος κ.
(25/8/14 - 12:04, λευκωσία)

- Μ' αγαπάς;
Φοβάμαι! Θα με προσέχεις;
- Φοβάμαι κι εγώ...
μα θα σε προσέχω.
Δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς....
είμαι, ήμουν και θα είμαι......
ο μεγάλος σου αδελφός!

κουμΕττος κ.
(25/8/15 - 12:51, λευκωσία)

Mες στην παιδική μου αφέλεια... αθωώνομαι... και σας κατουρώ τον κόσμο σας.

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 08:36, λευκωσία)

- Πώς θα καταλάβω τον πραγματικό χαρακτήρα των αντρών, γιαγιά μου;
- Στην αρχή, κοριτσάκι μου... όλοι, θα σου δείχνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Μη βιαστείς, όμως, για συμπεράσματα! Φορώντας, συνέχεια, όμορφες γραβάτες και φανταχτερά κοστούμια... λίγο και λίγοι... μπορούν ν' αντέξουν.......

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 08:31, λευκωσία)

Όσοι μισούν τους άλλους... είναι η εκδίκησή τους, που δεν μπόρεσαν ν' αγαπήσουν τον εαυτό σου!

κουμΕττος κ.
(25/8/17 - 08:21, λευκωσία)

Καλύτερα μόνος,
παρά των πολλών...........
τραχύς κι ακατέργαστος κλώνος!

κουμΕττος κ.
(25/8/15 - 09:29, λευκωσία)

Tα μάτια σου
―φινιστρίνια τής ψυχής μου.

κουμΕττος κ.
(25/8/15 - 20:28, λευκωσία)

Εσύ, που αναζητάς την αλήθεια... πώς θα την αναγνωρίσεις, αφού δεν την ξανάδες;

κουμΕττος κ.
(25/8/15 - 10:13, λευκωσία)

- Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν!
- Μα, Κύριε... μισώ τον εαυτόν μου............

κουμΕττος κ.
(25/8/15 - 09:14, λευκωσία)

Κάποτε, φεύγαμε γι' αλλού.
Τώρα, τ' αλλού έχει εκλείψει.
Όπου κι αν πας, αλλιώς δεν είναι.......
ίδιο, το φεύγα με το μείνε!

κουμΕττος κ.
(25/8/16 - 16:27, λευκωσία)

Αρκετά φλυαρήσαμε με τα βλέμματα......

κουμΕττος κ.
(25/8/16 - 21:21, λευκωσία)

Κλείδωσε τζιαι ρουμάνισε......
αχ, τζι' έλα, μεν ξαρκάς στιγμήν,
τζι' όσες, που πόξω καρτερούσιν.....
έστω για λλίον να με δούσιν,
άδικα, στέκουνται γραμμήν!

κουμέττος κ.
(25/8/17 - 07:52, λευκωσία)

Γυρεύκω νά βρω μαλαήν,
π' αφήνεις ταπισών σου......
τζι' όπου τζι' αν είσαι να σε βρω,
τζιαι που τα σσιείλη σου να πιω....
το νέκταρ των φιλιών σου!

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 23:46, λευκωσία)

Ρέσσω που το καντούνιν σου......
μπας σε καρτζιελετίσω
τζιαι μ' έναν δειν, μελένια μου,
γλυτζιά τριανταφυλλένια μου..............
να σε καληνυχτίσω!

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 23:25, λευκωσία)

Ό,τι είναι υπέροχο στη ζωή τους... οι βλάκες το εκτιμούν στην απουσία του!

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 17:32, λευκωσία)

Δεν έχει και τόση σημασία τι και πόσο σημαίνουμε, για τους άλλους, αλλά τι και πόσο σημαίνουμε, για τον εαυτό μας. Φτάνει να μη σημαίνουμε περισσότερο ή λιγότερο απ' όσο -πραγματικά- σημαίνουμε, διότι στην υποτίμηση θα πνιγούμε... και στην υπερτίμηση θα γκρεμοτσακιστούμε!

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 17:41, λευκωσία)

ΓΛΥΚΙά, ΣΑΝ ΖΑΧΑΡΟύΛΑ!

στην αδελφότεκνή μου, Αντωνία Σιμκάσση

Ο Αύγουστος σταμάτησε,
τραβώντας τα ηνία,
κοστέσσερις σε δέχτηκε......
ο κόσμος, Αντωνία.

Σε γέννησε η μάνα σου,
σ' αγκάλιασε ο κύρης.............
στις τρικυμίες, δίπλα σου....
δεινός καραβοκύρης.

Στο μάγουλο σε φίλησαν...
σου έδειξαν τ' αστέρια,
τις νύχτες σε νανούριζαν........
στα τρυφερά τους χέρια.

Στην άμμο σε ταξίδευαν.........
μωράκι ήσουν, τότε....
να βγαίνει μεροκάματο,
να έχετε να τρώτε.

Θυμάμαι, σαν σ' αντίκριζα......
την κάθε σου γκριμάτσα,
στο αίμα μας... στις φλέβες μας,
κυλά... η ίδια ράτσα.

Στα μάτια σου, από παιδί......
λαμπύριζαν φεγγάρια,
από μυαλό φαινόσουνα....
κουβάλαγες καντάρια!

Αλλά κι από εμφάνιση....
γλυκιά, σαν ζαχαρούλα.............
και τώρα, που μεγάλωσες......
και πριν, που 'σουν μικρούλα.

Οι συγγενείς σου, σήμερα.....
κι οι φίλοι σου, επίσης......
απ' την καρδιά σού εύχονται....
να ζήσεις κι ευτυχήσεις!

Κι από εμένα η ευχή....
η ίδια -πάλι- είναι......................
σε αγαπάω, μην ξεχνάς:
"Aυτή, που είσαι... μείνε!".

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 09:13, λευκωσία)

Στα μάθκια σου, αγάπη μου,
στα μάθκια σου το φως μου........
είσαι η θάλασσα, εσού,
ο Ήλιος του μεσομερκού,
η γη τζι' ο ουρανός μου!

κουμΕττος κ.
(24/8/16 - 19:54, λευκωσία)

Αγάπα τον άνθρωπο... απ' όπου κι αν έρχεται. Μην το ξεχνάς! Εσύ, κρίνεσαι... όχι, αυτός.

κουμΕττος κ.
(23/8/15 - 10:18, λευκωσία)

Είναι καλύτερα... να έχεις αρτιμελή καρδιά, παρά αρτιμελές σώμα!

κουμΕττος κ.
(23/8/15 - 09:49, λευκωσία)

Μας αρέσει να είμαστε νικητές ή να ταυτιζόμαστε με τους νικητές.
Αλλά κι οι ηττημένοι έχουν ένα παντοδύναμο όπλο. Να σε αναγκάζουν να τους λυπάσαι! Ιδιαίτερα, αν ξέρουν να παίζουν και καλά το παιχνίδι... αυτοί να δείτε τι μεγαλειώδεις νίκες, που κάνουν.........................

κουμΕττος κ.
(24/8/17 - 08:16, λευκωσία)

Δεν ξέρω εάν τ' αντίθετα ή τα όμοια έλκονται, αλλά οι τρελοί ελκόμαστε, σίγουρα!

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 20:07, λευκωσία)

Προς τι αναζητάς τον Θεό; Απόλαυσε τον πανέμορφο κήπο. Πάψε ν' αναζητάς τον κηπουρό.

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 16:03, λευκωσία)

Οι προσωπικές μάχες του καθενός μας... είναι στα παρασκήνια. Εκεί, μακριά... απ' το πλατό... μακριά, από θεατές και χειροκροτήματα. Εκεί, όπου απεκδυόμαστε τα ρούχα των ρόλων μας... και φοράμε τα δικά μας ρούχα. Άλλοι μπαλωμένα, άλλοι ξεσχισμένα κι άλλοι... αιματοβαμμένα ρούχα. Τα δικά μας ρούχα...

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 12:43, λευκωσία)

- Σε τι να προσδοκώ, παππού μου;
- Σ' αυτά, που... πραγματικά, χρειάζεσαι, παιδί μου. Βλέπεις και στο τάβλι, που παίζουμε... δεν είναι, πάντα, χρήσιμες οι εξάρες. Πολλές φορές, είναι πιο χρήσιμος ο ικκίπιρος.

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 11:55, λευκωσία)

Φιλοσοφάς. Διαβάζεις λογοτεχνία. Πας κι εκκλησιές. Διαβάζεις για την αγάπη. Για την ισότητα. Για την ψυχική υγεία. Μέχρι που... εμφανίζεται Ο ΚΩΛΟΣ! Τέλος... όλα! Φτου και ξανάπαρχης....

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 09:57, λευκωσία)

Οι φίλοι... δεν είναι όσοι έρχονται στο πάρτυ σου κι αφού φάνε, πιουν και χορέψουν... φεύγουν. Οι φίλοι... είναι αυτοί, που μένουν και μετά, για να σε βοηθήσουν να καθαρίσεις. Τώρα, όμως, και με τις οικιακές βοηθούς... πώς να τους ξεχωρίσεις!

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 09:45, λευκωσία)

Τους πλείστους ανθρώπους τους σκυλοβαριέμαι. Κάτι μπούρδες και σαχλότητες... και τα ίδια και τα ίδια. Πας να τους μιλήσεις, για κάτι άλλο... και μιλάς σε τοίχο. Τους μιλάς... κι αναμένουν ή σε διακόπτουν, για να σου πουν τα δικά τους. Είναι παγίδα μεγάλη να μη γίνεις ο ίδιος μ' αυτούς. Απομακρύνθου! Δε σώζονται! Η τρικυμία είναι μεγάλη. Θα γαντζωθούνε, επάνω σου... και θα σε πάρουν, μαζί τους, στον πάτο.

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 09:21, λευκωσία)

Δεν είναι εμφύλιος! Απλά, μας αρέσει να χωριζόμαστε σε νικητές κι ηττημένους. Κι επειδή τον εχθρό... πειστήκαμε... ή και μας έπεισαν... πως δεν μπορούμε να τον νικήσουμε... παίζουμε το παιχνίδι, μεταξύ μας. Έτσι, για την πλάκα, δηλαδή. Έλα, όμως, που το παιχνίδι, πολλές φορές, χοντραίνει. Όπως εκείνα των παιδικών μας, κι όχι μόνον... εποχών. Που ξεκινούν, σαν έν' αστείο... και καταλήγουμε στο νοσοκομείο.

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 09:02, λευκωσία)

Μόλις ξυπνήσω... ανοίγω τα παράθυρα. Κοιτάζω, για λίγο, έξω και τα ξανακλείνω, αμέσως. Είναι επικίνδυνο, σήμερα, ν' ανοίγεις τα παράθυρα, για πολύ. Τα βλέμματα των ανθρώπων είναι, πλέον, σφαίρες. Κι η πλάκα είναι... πως μετά κάνουν πως τρέχουν... κι έρχονται από πάνω σου και με, δήθεν, αγωνία, σε ρωτούν: "Τι έπαθες; Είσαι καλά; Τι έπαθες;". Άι γαμηθείτε, ρε καθίκια......

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 08:39, λευκωσία)

Ξημερώνει στη Λευκωσία. Ο Ήλιος φωτίζει και τα δυο κομμάτια της πόλης. Αυτό κι αν είναι... αναγνώριση του ψευδοκράτους!

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 08:32, λευκωσία)

Όταν σε κοιτάζω δεν υπάρχω... ούτε υπήρξα. Μόνο, θα υπάρχω. Ο έρωτας δεν αφορά παρά μόνο το μέλλον. Ο έρωτας είναι μια ψευδαίσθηση αθανασίας! Ίσως και γι' αυτό... μας αρέσει τόσο.....

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 08:29, λευκωσία)

Οι μνήμες στον τόπο μας... μοιάζουν με σπασμένα κομμάτια καθρέφτη. Όποιο κι αν πας να πιάσεις κόβεσαι... κόβεσαι και ματώνεις. Και το αίμα είναι κόκκινο, πλέον, Γρηγόρη. Λες και τούρκεψε κι αυτό.

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 08:24, λευκωσία)

Ποια Δημοκρατία; Αγελοκρατία. Το θέμα είναι η αγέλη να έχει αρχηγό ή αρχηγούς, που να μπορούν να την πείσουν και να την καθοδηγήσουν. Κι επειδή, όπως είπε κι ο Μόντης, σε αυτόν τον κόσμο: "Μας αρχίζουν με τα παραμύθια στα γόνατα των γιαγιάδων, μας αρχίζουν με τον πιο ακατάλληλο πρόλογο, με την πιο επικίνδυνη εισαγωγή.", δε χρειάζεται και πολλή αλήθεια, για να πείσεις. Αν ικανοποιήσεις, κιόλας... και τα προσωπικά συμφέροντα των "αρνιών" (λίγο "νερό και χόρτο", δηλαδή), τότε... με χαρά θα σε ακολουθήσουν... ακόμη και στον γκρεμό!

κουμΕττος κ.
(23/8/17 - 08:12, λευκωσία)

Κι εσύ, αγέρωχη μάνα... πάντα, θα κουβαλάς... την ανθρωπότητα.

κουμΕττος κ.
(23/8/15 - 06:33, λευκωσία)

Aλήθεια, δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει, πια, πού με βγάζουν οι δρόμοι, που ακολουθώ. Έχω, πλέον, τόσην άγνοια κινδύνου, που εξισορροπώ... το γνωστό με το άγνωστο... το ακατόρθωτο με το θαύμα.

κουμΕττος κ.
(23/8/15 - 17:15, λευκωσία)

Kι εσύ, που είσαι πλασμένος για πανύψηλες βουνοκορφές... προς τι χασομεράς σε λοφάκια;

κουμΕττος κ.
(23/8/16 - 17:08, λευκωσία)

Οι δειλοί προτιμούν την αμφιβολία. Τους βολεύει η αμφιβολία. Διότι φοβούνται την απόρριψη. Ίσως... και την αποδοχή. Κι όλο μαδούν μαργαρίτες. "Μ' αγαπά ή δε μ' αγαπά;". Κι ο χρόνος περνά. Και το ερώτημα παραμένει: "Μ' αγαπά ή δε μ' αγαπά;". Κι όλο μαδούν μαργαρίτες. "Μ' αγαπά ή δε μ' αγαπά;". Κι όταν έρχεται: "Δε μ' αγαπά!"... ψιλοκατσουφιάζουν λίγο, αλλά κι ανακουφίζονται, σχεδόν, αμέσως. Ευτυχώς, λένε από μέσα τους, που δεν εκδηλώθηκα. Ρεζίλι θα γενόμουν. Κι όταν έρχεται: "Μ' αγαπά!"... να δείτε τι χαμόγελα ρίχνουν. Τι ηδονή! Τι χαρά! Το ήξερα, σκέφτονται. Το ήξερα! Βεβαίως και μ' αγαπά. Ας το επιβεβαιώσουμε, όμως. Και ξεκινούν με την επόμενη μαργαρίτα. "Μ' αγαπά ή δε μ' αγαπά;". "Μ' αγαπά ή δε μ' αγαπά;". Και το παιχνίδι συνεχίζεται. Χωρίς ηττημένο... χωρίς νικητή. Και το παιχνίδι συνεχίζεται. Να κλαιγοχαίρονται οι βλάκες, που έμειναν μαλάκες!

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 21:18, λευκωσία)

Ο θρήνος του καθενός μας... έχει άλλη διάρκεια κι άλλο τρόπο έκφρασης. Εγώ, επιλέγω τη σιωπή. Εκείνην την εκκωφαντική. Αλλά... την αθέατη. Αλλά... τη μοναχική. Ο θρήνος, φιλαράκια μου, δεν είναι διαφήμιση. Δεν είναι για να κερδίσεις θαυμαστές. Δεν προσδοκάς σ' ακούσια χειροκροτήματα. Και δεν έχει και κανένα νόημα... να φοράς μαύρα, αν δεν τα φοράει κι η ψυχή σου. Κι αν φοράς μαύρα, δε σημαίνει: "Δείτε με, πενθώ!", αλλά προειδοποίηση είναι, σαν κάτι ταμπέλες, που κρέμονται στις εισόδους αυλών... και γράφουν: "Προσοχή! Ο σκύλος δαγκώνει!".

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 19:29, λευκωσία)

ΜΙΑ ΤΥΧΑίΑ ΣΥΝάΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚώΣΤΑ ΜόΝΤΗ!

Το πρωί, σε μια καφετέρια της Λευκωσίας... είχα μια απρόσμενη κι ευχάριστη συνάντηση με τον Κώστα Μόντη. Τον είχα ξανασυναντήσει, κάποιες φορές, στο παρελθόν, αλλά χωρίς να τύχει να μιλήσουμε. Φατσικώς, από το φατσοβιβλίο ανταλλάζαμε κάποια "likes" κι ως εκεί. Η τύχη μού τον έφερε, σήμερα, να κάτσει, δίπλα μου... κι αφού του εξήγησα ποιος είμαι και με κατάλαβε (ψιλοκόρδωσα και λίγο... δεν είναι και λίγο πράγμα να σε ξέρει ένας Κώστας Μόντης)... τον προσκάλεσα κι ήρθε και καθήσαμε στο ίδιο τραπέζι. Κι αφού είπαμε τα τυπικά, μέρος της προσχεδιασμένης, ήδη, παγίδας μου κι αυτά... η συζήτηση έφτασε πού αλλού; Στον ίδιο τον Κώστα... τον Κώστα Μόντη. Τον παππού, εννοείται! 😊Τον τρισαγαπημένο μας Κώστα Μόντη... τον ολόδικό μας Κώστα Μόντη. Οι ερωτήσεις μου διαδέχονταν η μια την άλλην και με το βλέμμα μου και τ' αυτιά μου "κολλημένα" στον εγγονό... απομνημόνευα την κάθε λέξη του, την κάθε έκφρασή του, την κάθε χειρονομία του... το κάθε βούρκωμα των ματιών του. Κι από μέσα μου... οι επεξεργασίες χιλιάδες... κι από μέσα μου... επιβεβαίωνα, κιόλας, αδιάκοπα... πως το πιο υπέροχο γονίδιο, που εμπεριέχει η Ποίηση του παππού... μεταφέρθηκε και στον εγγονό... κι αναφέρομαι, φυσικά, στη λακωνική απλότητα τής σκέψης. Κι επειδή... έχω υπόψην μου και διάφορες συνεντεύξεις του παππού... που τις άκουσα και τον άκουσα, δεκάδες φορές... το πιο συγκινητικό απ' όλα στη συζήτησή μας, δεν ήταν όσα "υπέροχα" μοιράστηκε, μαζί μου, για τον παππού... αλλά ο ρυθμός της ομιλίας του... αυτός ο σταθερά ήρεμος, αυτός ο μελωδικός, ταπεινός κι ευκρινής και... παραδόξως... κάπως, συλλαβιστός, αλλά συνεχής λόγος... που όσο τον άκουα... τόσο με κέρδιζε και μου επιβεβαίωνε, πέραν πάσης αμφιβολίας... πως τα γονίδια βρίσκουν, πάντα, τον τρόπο να διαιωνίζονται... να επιβιώνουν, ανέπαφα, μες στο χρόνο... να μεταγγίζονται -θριαμβευτικά- στις επόμενες γενιές... είτε ως λόγος ποιητικός... είτε ως ένας υπέροχος εγγονός! Χάρηκα για τη γνωριμία, Κώστα μου... Κώστα Μόντη!

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 15:35, λευκωσία)

Δειλίνιασε, για τα καλά. Στερεύει η μέρα. Και ποιος θα προλάβει να ξεδιψάσει με τόσο λίγο φως; Σκοτωμός γίνεται!

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 16:48, λευκωσία)

Όταν ήμουν μικρός στον Κορμακίτη μου... ο μακαρισμένος μου πατέρας, ένα πρωινό, με έβγαλε -έξω- στην αυλή. Με γύρισε πλάτη στον Ήλιο. Δες τη σκιά σου, μου είπε. Τι παρατηρείς; Eίναι τεράστια, πατέρα, του είπα.. και κρυφοχαμογέλασα. Και τράβηξε, μ' ένα κλαδί, μια γραμμή από τις μύτες των ποδιών μου... μέχρι -εκεί- που τελείωνε η σκιά μου. Πέσε, τώρα, μπρούμυτα... πάνω της, με προέτρεψε.Τι παρατηρείς;  Μικραίνει, πατέρα, του έλεγα... καθώς έπεφτα στο έδαφος. Κι όταν έπεσα, εντελώς... έγινε όση κι εγώ, πατέρα. Θα τα πούμε το μεσημέρι, μου είπε. Κι αφού με φίλησε στο μάγουλο, έφυγε για τα χωράφια του. Το μεσημέρι, που επέστρεψε κι αφού γευματίσαμε, με ξαναπήρε στο ίδιο σημείο και ξανάγινε το ίδιο. Η σκιά, όμως, ήταν πολύ μικρότερη, τώρα... μα σαν έπεσα πάνω της, μπρούμυτα και πάλι... μεγάλωσε κι έγινε όση κι εγώ. Το απόγευμα... όπως το πρωί. Ήταν μεγαλύτερη και μετά... όση κι εγώ. Τι κατάλαβες, με ρώτησε... καθώς το λιόγερμα χάιδευε τον ορίζοντα τής θάλασσας τού Λιθράτη μας, στο βάθος. Πως άλλο είναι το πόσος φαίνομαι κι άλλο το πόσος είμαι, πατέρα! Αυτό, να το θυμάσαι, πάντα, γιε μου, μου είπε. Για τους άλλους, αλλά και για σένα, πολλές φορές... θα φαίνεσαι μεγαλύτερος ή μικρότερος απ' όσος είσαι. Το φαίνομαι αλλάζει... το είμαι, όμως, όχι! Μην παίρνουν, λοιπόν, τα μυαλά σου αέρα, όταν μεγαλώνει η σκιά σου, στα όποια πρωινά και δειλινά... κι ούτε να σε παίρνει από κάτω, όταν μικραίνει, στα όποια μεσημέρια. Να ξαπλώνεις, πάντα... μπρούμυτα, πάνω της, στο χώμα... και ν' αγγίζεις το απόλυτο μεγαλείο τής ανθρώπινής σου ταπεινότητας. Εκεί... θα είσαι, πάντα, όσος είσαι! Κι αυτός, πάντα, να είσαι, γιε μου! Ταπεινός... κι όσος είσαι! Και... αν δεν είμαι, μαζί σου, μια μέρα... μην ξεχνάς...... να το φιλάς και λίγο το χώμα... να σε νιώθω... και να χαμογελάω...

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 08:59, λευκωσία)

Αναπόσπαστο κομμάτι τού πρωινού... ήταν το τηλεφώνημά σου, μάνα. Τώρα... που έφυγες... γιατί ξημερώνει;

κουμΕττος κ.
(22/8/17 - 08:16, λευκωσία)

Βεβαίως, και τ' αντίθετα έλκονται. Αλλά για να συγκρουστούν. Όχι, για ν' αγαπηθούν.

κουμΕττος κ.
(21/8/17 - 21:33, λευκωσία)

Είχαν μόλις ερωτευθεί. Κι αυτή τον κοίταξε... με μάτια χαρούμενα, αλλά και βουρκωμένα. "Αγκάλιασέ με!", του είπε... "Το αντίδοτό μου, σε όλα... θα είναι η αγκαλιά σου!".

κουμΕττος κ.
(21/8/17 - 16:55, λευκωσία)

Τραγική ειρωνεία! Προσπαθούμε να φτιάξουμε ρομπότ, όπως τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος... έγινε, ήδη, ρομπότ.

κουμΕττος κ.
(21/8/17 - 10:06, λευκωσία)

Έφτασα στο σημείο να με κοιτώ στον καθρέφτη μου, τόσο ψυχρά... λες κι είμαι κάποιος άλλος... κι όχι εγώ. Κι είμαι! Πλέον, αυτός ο απειρελάχιστος χρόνος της αντανάκλασής μου από τον καθρέφτη στα μάτια μου... είναι επαρκής, για ν' αλλάξω άρδην. Οι μεταμορφώσεις μου ανανεώνονται, ανά χιλιοστό του δευτερολέπτου. Ποτέ, δεν είμαι. Πάντα, ήμουν. Ποτέ, δεν υπάρχω. Πάντα, υπήρξα. Ποτέ, δε ζω. Πάντα, πεθαίνω. Κι αν είναι το φιλί σου... τόσο... μα τόσο γλυκό, Υακίνθη... είναι που έχει έναν πιο ανθεκτικό ενεστώτα... μια ψευδαίσθηση αναλλοίωτου χρόνου... έν' ακλόνητα εύοσμο μαρμάρωμα στιγμών... μια πεισματική διάρκεια... ανεπιτυχών θανάτων.

κουμΕττος κ.
(21/8/17 - 10:44, λευκωσία)

Να μου τα συλλαβίζεις τα φι-λιά. Να διαρκούν περισσότερο.

κουμΕττος κ.
(21/8/17 - 08:20, λευκωσία)

Μετά από τόσα χρόνια και τόσους κοντινούς μου βαρυσήμαντους θανάτους... έπαψα, πια, να δακρύζω. Πάω σε κηδείες, δικών μου και γνωστών μου... και στέκομαι αγέρωχος. Ούτε και σε στιγμές χαράς... χαίρομαι, ιδιαίτερα... μην πω καθόλου. Η ζυγαριά μου, πλέον... βρήκε την απόλυτη ισορροπία της. Κι από τις δύο μεριές... άδεια!

κουμΕττος κ.
(20/8/17 - 21:43, λευκωσία)

Μην ταλαιπωρείσαι, άδικα! Για κάθε βίδα... υπάρχει το σωστό περικόχλιο και για κάθε περικόχλιο... η σωστή βίδα. Έτσι, και με τους ανθρώπους!

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 14:42, κορμακίτης)

Φτάνει με τις δεύτερες ευκαιρίες. Λιγοστεύει κι ο χρόνος μας.
Μικρή η ζωή.
Μεγάλη η ανθρωπότητα.
Ουρές αναμένουν.

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 10:39, κορμακίτης)

Το μικρό κορίτσι μεγάλωσε.
Κι οι άντρες... βαπόρια αρόδο.
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα 'ν' ο πρώτος;
Ποιος θα κόψει τ' άλικο ρόδο;

κουμΕττος κ.
(20/8/15 - 07:54, κορμακίτης)

Δροσερές πηγές... και νεραϊδένια ξέφωτα. Χορεύεις... και με τ' άστρα παρέα. Σ' εσένα μιλάω... ομορφοδουλεμένο μεταξένιο μαλλί, όπου φωλιάζουνε τα σπουργίτια τ' αυγουστιάτικα βράδια. Κι ο έρωτας πρωινά/μεσημέρια... πεθαίνει/γεννιέται, καθώς σ' ανεμίζει τ' αγέρι. Κι η παλάμη μου, λίγο πιο πέρα... στου δειλινού την απόγιομη κλίνη... σου γνέθει... του πόθου μου τ' αραχνοΰφαντο χάδι. Κι εσύ, ντροπαλά... στο φως μού χρυσίζεις.

Κουμέττος Κ.
20/8/2013 - 11:24 μ.μ

Λοξοδρόμησα, για να σου μιλήσω. Τελικά, δε λοξοδρόμησα. Πριν ήμουν σε λάθος δρόμο.

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 13:55, λευκωσία)

Των Κυριακών τα ξημερώματα......
μοσχοβολούν φιλιών αρώματα
κι εσύ σκορπάς χίλια καμώματα.
Των Κυριακών τα ξημερώματα
τριων Παραδείσων έχουν χρώματα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 06:14, λευκωσία)

Μόνο, ό,τι σου δίνει χαρά μπορεί να σου δώσει λύπη... κι αντίστροφα!

κoυμέττος κ.
(20/8/17 - 07:19, λευκωσία)

ΓΛΥΚό ΜΟΥ ΤΖΙΒΑέΡΙ

Σου 'χω φυλάξει μια καρδιά...
και δυο αιώνες καλοκαίρι.....
και δυο φεγγάρια λαμπερά,
γλυκό μου τζιβαέρι.

Σε καρτερώ, για να φανείς.......
όπως τον Ήλιο στη ζωή μου,
μες στην αγκάλη μου να μπεις....
να γίνεις χαραυγή μου.

Τριανταφυλλιές σ' αναζητούν
κι ο Αύγουστος, επίσης......
κι όλο κοιτούν... ξανακοιτούν.......
για έλα, μην αργήσεις.

Μες σε τεμένη κι εκκλησιές....
ρωτάω τους προφήτες,
αν γράφουν κάτι οι γραφές......
τα ζώδια κι οι πλανήτες.

Άγρυπνος μένω τις νυχτιές...
δρόμους, γιοφύρια φτιάχνω,
σ' οροσειρές κι ακρογιαλιές.....
μες σ' όνειρα σε ψάχνω.

κoυμέττος κ.
(19/8/17 - 22:09, λευκωσία)

Η ομορφιά της Σελήνης είναι η Γη!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 17:57, λευκωσία)

Στη Λευκωσία... σε ρετιρέ επέλεξα να μένω. Κι ο λόγος είναι... για να βγαίνω στη βεράντα του και πατώντας επάνω στις μύτες των ποδιών μου... να βλέπω όσο πιο βορειοδυτικά γίνεται. Κι ας μη βλέπω τον Κορμακίτη μου... είμαι όσο μπορώ..... όσο πιο κοντά του γίνεται.

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:47, λευκωσία)

Θα σου δείχνω και θα μετράμε, κάθε βράδυ, τ' αστέρια. Ανάμεσά τους, θα είναι κι η μάνα μου. Κοίτα... να είσαι τρυφερή, μαζί μου!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:32, λευκωσία)

Έλα, κι απ' τον χωματόδρομο, αλλά αγάπα με!

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:28, λευκωσία)

Και το χώμα στην Κερύνεια, στη Μόρφου, στο Βαρώσι... όσο πάει και κοκκινίζει... όσο πάει και κοκκινίζει. Από πληγή... ή ντροπή... ή και τα δύο... δεν ξέρω..............

κουμΕττος κ.
(19/8/17 - 16:25, λευκωσία)

Φτάσαμε στη γόπα, Ζωή. Το απόλαυσες, όμως. Στο καλό!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 18:22, λευκωσία)

Κάτι έρωτες, που τελείωσαν και δεν το πήραμε χαμπάρι. Λες και περάσαμε τον τερματισμό κι ακόμη τρέχουμε. Λες κι άδειασαν οι κερκίδες κι ακόμη τρέχουμε. Λες κι έσβησαν τα φώτα κι ακόμη τρέχουμε. Τόσο ηλίθιοι!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 10:22, λευκωσία)

στον Στάθη Αλωνεύτη

Έπρεπε να το ξέρουν οι Τσέχοι, πριν πατήσουν πόδι στο νησί μας... πως οι πανέμορφες καμάρες είναι βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής μας παράδοσης. Δεν πειράζει, όμως! Το έμαθαν καλά... λίγο πριν φύγουν........

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 09:24, λευκωσία)

Άσε τα έξω μου! Τι νόημα έχει αν φαίνομαι όμορφος ή άσχημος. Οι άνθρωποι είναι όπως τα δώρα. Η ουσία βρίσκεται μέσα τους κι όχι στο σελοφάν, γύρω τους. Έλα, σχίσε το γαμημένο το περιτύλιγμα.........

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 08:34, λευκωσία)

Να σε κοιτώ... και να μην είμαι, πια, μαζί σου. Λες και κλειδώθηκα... έξω από το σπίτι μου.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 20:43, λευκωσία)

Μην περιμένεις πολλά από εμένα, της είπε. Ούτε θαύματα κάνω, ούτε ταχυδακτυλουργός είμαι. Ποιητής είμαι! Δεν μπορώ να σου αλλάξω τον κόσμο. Τον τρόπο, που τον βλέπεις, όμως... ναι, αυτόν μπορώ να σ' τον αλλάξω. Ευκολάκι!

κουμΕττος κ.
(18/8/17 - 08:14, λευκωσία)

- Τι είναι το πιο επώδυνο στον κόσμο, παππού μου;
- Nα πονά... αυτός, που αγαπάς, παιδί μου. Nα πονά... αυτός, που αγαπάς. Κι εσύ... ούτε για μια στιγμή, να μην μπορείς να πάρεις τη θέση του. Κι εσύ... ούτε για μια στιγμή, να μην μπορείς να τον ξαποστάσεις.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 18:04, λευκωσία)

ΕίΝΑΙ ΚΑΙ ΚάΠΟΙΟΙ άΝΘΡΩΠΟΙ

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που σου προσφέρουν δύναμη,
στοργή, φροντίδα, θάρρος...
κι ας διάλεξε για στέκι του...
το σπίτι τους ο Χάρος.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που κουβαλούν αμέτρητες..........
πληγές στο ριζικό τους,
μα σε ακούν και σου κρατούν.......
το χέρι στο δικό τους.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι,
που στέκονται περήφανοι...........
χωρίς να έχουν πόδια,
μα μ' ένα σάλτο η ψυχή.......
υπερπηδά εμπόδια.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 16:42, λευκωσία)

Φτιάχνω κόσμους στα μέτρα μου. Με μια... απέραντη ελαστικότητα, εννοείται. Με ξέρω καλά, εμένα!

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 13:34, λευκωσία)

Είναι που η καρδιά μας δειλιάζει; Δεν το νομίζω. Η καρδιά είναι ξεκάθαρη! Το τοπίο θολώνει, όταν το μυαλό παρεμβαίνει και σπέρνει, μόνο, τον αδικαιολόγητο και μίζερο φόβο. Τονίζω: τον αδικαιολόγητο και μίζερο φόβο. "Κι αν έχει δίκιο;" διερωτόμαστε. Και μες σ' αυτήν την αμφιβολία πνιγόμαστε... σώοι κι αβλαβείς.

κουμΕττος κ.
(17/8/17 - 09:59, λευκωσία)

Πλέον, δεν επιμένω. Απλά, προσμένω. Όπως το χώμα τη βροχή. Όπως η θάλασσα το ποτάμι. Όπως η άνοιξη τα χελιδόνια.

κουμΕττος κ.
(17/8/16 - 17:22, λευκωσία)

Μόνο, μεγάλους έρωτες επιλέγω. Τους άλλους τους απεχθάνομαι. Οι έρωτες πρέπει να είναι μεγάλοι. Να μη χωρούν στα σεντούκια. Κι όμως... στο τέλος... χωρούν και στα σπιρτόκουτα. Πάλι, όμως, μεγάλους επιλέγω... διότι σημασία έχει πώς ξεκινούν κι όχι πώς καταλήγουν.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 21:52, λευκωσία)

Μην της ζητάς εξηγήσεις. Η ομορφιά τής γυναίκας... είναι τ' ανεξήγητο.

κουμΕττος κ.
(16/8/15 - 11:12, λευκωσία)

Όταν λες.........
"Θα σ' αγαπώ, για πάντα!",
δεν είναι παίξε-γέλασε.
Όρκο ψυχής δίνεις. Όχι ζωής.

κουμΕττος κ.
(16/8/15 - 15:52, λευκωσία)

- Θέλω να φτάσω ψηλά, παππού......
- Βαθιά, παιδί μου... βαθιά. Όχι, ψηλά! Βαθιά........

κουμΕττος κ.
(16/8/16 - 18:04, λευκωσία)

Η εντιμότητα δεν έχει τιμή. Προέχει να σέβεσαι τον εαυτό σου, για να σε σέβονται οι άλλοι.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 14:51, λευκωσία)

Ν' αγαπάς... μα πρώτα, τον εαυτό σου. Να είσαι ένας ιστός... με την καρδιά σου σημαία. Κι ας είναι, και κάποτε... κι ας είναι, και πάντα... μεσίστια........

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 14:18, λευκωσία)

Μαϊμούδες. Φθηνές απομίμησεις τ' Αυξεντίου.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 13:51, λευκωσία)

ΠΕΡί ΕΥΤΥΧίΑΣ ΚΙ έΡΩΤΑ

Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με χώρο ή με χρόνο, αλλά με άνθρωπο κι ανθρώπους. Πρώτιστα, με τον εαυτό μας κι ακολούθως με άλλους. Μια καλή παρέα δημιουργεί κέφι και ραντίζει αληθινά χαμόγελα. Μια καλή παρέα εμπεριέχει ασφάλεια, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση κι εμπιστοσύνη, αλλά κι έρωτα. Η απόλυτη φιλία είναι ο πιο αγνός έρωτας. Αλλά κι ο άλλος δεν είναι μιασμένος. Αλλοίμονο! Ο άλλος είναι η υπέρτατη ευλογία. Φτάνει να κροταλίζουν οι καρδιές τον αμάραντο πόθο, φτάνει να απλώνεις τα χέρια σου και ν' αγκαλιάζεις την αιωνιότητα, να κρατάς ένα χέρι και να διερωτάσαι πόσο λιλιπούτειο είναι το σύμπαν, να κοιτάζεις δυο μάτια και να παρατάς το φεγγάρι και τον Ήλιο, φτάνει να ξυπνάς μες στ' όνειρό σου, φτάνει να νιώθεις απέραντος, να νιώθεις υπέρτατος, ημίθεος, θεάνθρωπος... να νιώθεις τα πάντα, αλλά και το τίποτα... διότι στον απόλυτο έρωτα η απόλυτη στιγμή διαχέεται από την απόλυτη καταστροφή του "εγώ" εώς και τον απόλυτο θρίαμβό του, μιας και καταφέρνει να υπάρχει μες στην ανυπαρξία του, διότι καταφέρνει να υπάρχει μες στο "συνυπάρχει", διότι μεταποιείται και μετεξελίσσεται από οδοστρωτήρα ολέθρου... σε άσπιλη κι άχραντη, διάφανη και διαπερατή άνοιξη φωτός κι αέναη κι εύοσμη ανθοφορία ψυχικού εξευγενισμού κι υπαρξιακής ταυτότητας.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 10:03, λευκωσία)

Έρωτας. Η πιο γλυκιά απερισκεψία.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:32, λευκωσία)

Όσο ζεις... ποτέ, δεν είναι αργά!

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:29, λευκωσία)

Ζήσε! Καλύτερο επερχόμενο άλλοθι από τον βέβαιο θάνατο δε βρίσκεις. "Αθώος", θα πουν όλοι.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 09:17, λευκωσία)

Παλιά, ανταλλάζαμε κι ερωτικές επιστολές. Επιστολές χειρόγραφες. Έβλεπε κι ένιωθε ο ένας τη γρ/αφή του άλλου.

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:34, λευκωσία)

Γυμνάζουμε το σώμα μας. Το στολίζουμε το σώμα μας. Το περιποιούμαστε, προσεκτικά. Δεν είναι κακό! Κακό είναι να βάφεις το αμάξι σου και να λάμπει απ' έξω και μέσα τα καθίσματα κι οι ταπετσαρίες να είναι ξεσχισμένα και του μαύρου χαμού. Διότι θα έρθει κι η ώρα, που κάποιος θα θελήσει να μπει και μέσα ή θα τον προσκαλέσεις, για να τον πάρεις μια βόλτα, ρε παιδί μου... μια βολτίτσα, μάλλον..........

κουμΕττος κ.
(15/8/17 - 18:19, λευκωσία)

Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να μη χρειάζεσαι κανέναν. Όπως κι η μεγαλύτερη δυστυχία, δηλαδή.

κουμΕττος κ.
(14/8/16 - 09:56, κορμακίτης)