Φυσικά, κι υπάρχουν εξωγήινοι. Απόγονοί μας είναι. Ταξίδι στο παρελθόν κάνουν. Απλά, μας αποφεύγουν, όσο γίνεται. Στις ηλεκτρονικές τους βιβλιοθήκες... δε διάβασαν, για εμάς, και τα καλύτερα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 19:56, λευκωσία)

Πάρτε τα παιδιά να δούνε θέατρο, ν' ακούσουν χορωδίες κι ορχηστρικά, να δούνε μπαλέτα, πάρτε τα παιδιά σε βιβλιοπωλεία, σε βιβλιοθήκες, σε μουσεία, σε γκαλερί, σε κινηματογράφο, σε αρχαιολογικούς χώρους, πάρτε τα παιδιά από το χέρι και μυήστε τα στον πολιτισμό, ταΐστε τα Σεφέρη, Καβάφη, Ελύτη, Γκάτσο, Χατζιδάκι, Καζαντζάκη, Μερκούρη, Κακογιάννη, ταΐστε τα Παρθενώνα... ποτίστε τα Κούριο, Δελφούς, Θεοδωράκη, Καββαδία, Γώγου, Μυκήνες, Ολυμπία, Κνωσσό, Πίνδο, Εξάρχεια... κι άλλα... κι άλλα υπέροχα, υγιεινά κι ανθεκτικά... κι άλλα θεόρατα... αλλιώς.... δε χρειάζεστε παιδιά. Δώστε τα... δώστε τα προς υιοθεσία. Ίσως, κάποιος άλλος γονιός... καλύτερα θα τα ταΐζει, καλύτερα θα τα ποτίζει... ν' αψηλώσουν και να δυναμώσουν καλά... μην παραμείνουν καχεκτικά... και κοντοπίθαμα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 21:19, λευκωσία)

Βλέμματα. Βλέμματα. Βλέμματα.
Κι ο έρωτας ν' αναμένει, για να δράσει....
ν' αναμένει να κοπάσει....
η ανούσια αγγαρεία..............
των ματιών μας φλυαρία.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 18:22, λευκωσία)

ΠΟΥΛΗΜέΝΕΣ ΟΙ ΣΗΜΑίΕΣ....

Η πατρίδα προδομένη,
στέκεται απελπισμένη,
δίχα σχέδια και προσχέδια......
με δοτά τα νομοσχέδια,
γύρω της, πια, ναρκοπέδια.

Στων αγγέλων τα μουράγια,
στων ονείρων τα καρνάγια,
πουλημένες οι σημαίες..........
σύγχρονες, αλλά κι αρχαίες,
μυκηναίες κι αθηναίες.

Συλημένες πυραμίδες..........
των ηθών μας οι κοιτίδες,
ο εχθρός... απ' έξω, μέσα.....
αγνοούμενη κι η μπέσα,
αχ, κι η τύχη μας μπαμπέσα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 19:01, λευκωσία)

ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧέΡΙΑ... ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤέΡΙΑ....

Πόσο ποθάω τα δυο σου χείλη........
ένα φιλί σου... ζωής καντήλι.
Η θάλασσά μου κι ο ουρανός μου...
είσαι, ψυχή μου... ο γαλανός μου.

Στα δυο σου χέρια... δυο περιστέρια....
πετούν, ψηλά... μέχρι τ' αστέρια...
πετούν, ψηλά... βυθίζονται......
μες σε βυθούς λικνίζονται...........
κι εσύ... κραυγή μου, μες στ' αφανέρωτα,
που με ρωτά: "Ζει η καρδιά;".
"Ναι..." απαντώ "...αν νιώθει έρωτα!".

Πόση αλήθεια στα δυο σου μάτια....
του Παραδείσου... χρυσά παλάτια.
Άσ' τα γινάτια..... και τρέξε, έλα........
έλα, κοντά μου.... και χαμογέλα.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 16:46, λευκωσία)

Κι εγώ σας λέω πως δε θα νύχτωνε... αν δεν ήμασταν τόσο απόλυτα πεπεισμένοι πως θα συμβεί. Η νύχτα δεν έρχεται. Τη φέρνουμε. Όπως κι άλλα. Άλλα πολλά.... θετικά κι αρνητικά........

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 14:43, λευκωσία)

Κάνουν υπομονή οι άνθρωποι. Κάποιοι... πολλή υπομονή. Μα μην ξεγελιέσαι. Μην ανέβεις κι επάνω τους. Οι άνθρωποι... δεν είναι βουνά. Ενεργά ηφαίστεια είναι. Έξαφνα... εκρήγνυνται!

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 13:17, λευκωσία)

Μισώ σημαίνει ξοδεύω τον χρόνο μου, απερίσκεπτα κι ανώφελα. Σημαίνει απομακρύνομαι από τον Παράδεισο και πλησιάζω στην Κόλαση.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 10:36, λευκωσία)

Για να μπορέσεις ν' αγαπήσεις, πραγματικά, τους άλλους δεν πρέπει να νιώθεις ούτε καν την ανάγκη να τους συγχωρέσεις. Συγχωρώ σημαίνει αναγνωρίζω σφάλμα. Συγχωρώ σημαίνει επιλέγω να είμαι σε θέση ισχύος. Ε αυτό δεν είναι αγάπη... είναι αλαζονεία. Κι όμως... συγχωρώ. Όχι, διότι έχω την ανάγκη... να το πω, εγώ... αλλά να το ακούσει ο άλλος......

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 10:25, λευκωσία)

Κι οι γιαγιούλες μας, πόσο σοφές! Μερόνυχτα, μας είχαν στα πόδια τους και μας έλεγαν παραμύθια. Μερόνυχτα, μας προετοίμαζαν για τις μεγάλες μάχες, που θ' ακολουθούσαν. Ήξεραν -καλά- τι κακοτράχαλα κι επώδυνα αδιέξοδα κρύβει η πραγματικότητα. Ήξεραν -καλά- πως με παραμύθια, μόνο... ξεγελούμε τον πόνο, τον χρόνο...

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 09:52, λευκωσία)

Δεν ήμουν, εγώ, που σου έλειπα. Εγώ, ήμουν το θύμα. Άλλα σού έλειπαν. Σου έλειπαν... χάδια, αγκαλιές και φιλιά. Σου έλειπαν δυο πόδια να ζεσταίνουν τα δικά σου τα βράδια. Σου έλειπε μια καλημέρα και μια καληνύχτα. Σου έλειπε μια έγνοια κάποιου, για σένα. Δεν ήμουν, εγώ, που σου έλειπα. Εγώ, ήμουν το θύμα. Μα το απόλαυσα.........

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 08:35, λευκωσία)

στον ξάδελφό μου Ρογήρο Κουμέττου

Παρεκκλήσι Αγίου Αλεξάνδρου. Κοίταγα. Ξανακοίταγα. 1619 μικρές φωτογραφίες. Σαν Άγιοι σε εικονοστάσι. Κι εγώ... κοίταγα και ξανακοίταγα. Τον έψαχνα, εναγωνίως... μέχρι που, επιτέλους, τον βρήκα. Ο άλλος, όμως........ αχ, ο άλλος..... ακόμη, αγνοείται........

κουμΕττος κ.
(8/11/17 - 19:27, λευκωσία)

ΤΙ ΣΗΜΑίΝΕΙ Η ΑΓάΠΗ;

Δεν το γνώρισα, ακόμη,
τι σημαίνει η αγάπη;
Τι σημαίνει η αγάπη;
Τι σημαίνει η αγάπη;
Όλα, τίποτα ή κάτι;

Δεν το γνώρισα, ακόμη,
τι σημαίνει η αγάπη;
Μα μου είπαν χελιδόνια...........
πως δεν έρχεται αγάπη.....
αν δεν έρθουν, πρώτα, χιόνια.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 07:39, λευκωσία)

Η γυναίκα έχει έναν ακούσιο κι αυθόρμητο μηχανισμό ένδειξης αγάπης. Την αγκαλιά. Κι ο άντρας, το ίδιο. Μόνο, που ο άντρας πιότερο τη χρειάζεται, παρά τη δίνει.

κουμΕττος κ.
(13/11/17 - 07:11, λευκωσία)

Οι γύρω της... τη νόμιζαν τρελή, που χαμογελούσε, πλέον, χωρίς λόγο. Αυτή, όμως, ήξερε καλά... πως όπου υπάρχει λόγος, μπορεί και ν' αναιρεθεί.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 12:09, λευκωσία)

Η εξωτερική ομορφιά ανοίγει, εύκολα, πόρτες. Η εσωτερική, όμως... αυξάνει τις πιθανότητες να είναι του Παραδείσου κι όχι της Κολάσεως.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 12:01, λευκωσία)

Μάιος τού 2003. Κι άνοιξαν τα οδοφράγματα. Μπήκε και το καλοκαίρι κι ο κόσμος, πολύς, πήγαινε να δει τους τόπους του. "Πάμε κι εμείς στην Κερύνεια μας, πατέρα; Πάμε να δούμε το σπίτι μας, τα χωράφια μας, τα περιβόλια μας;", τον ρώτησε ο γιος του. "Να πάμε, γιε μου... να πάμε...", του απάντησε ο κύρης. "Αλλά φόρεσε ένα μακρύ παντελόνι. Φόρεσε και παπούτσια. Όχι, με τη βερμούδα και τα σανδάλια. Μη μας πάρουν οι μεμέτηδες... για τουρίστες".

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 11:22, λευκωσία)

Να λες "Τι όμορφη, που είναι η ζωή!". Να λες "Είμαι ευτυχισμένος, εδώ, που είμαι!". Να λες "Είμαι ευτυχισμένος, με ό,τι έχω!", "Είμαι ευτυχισμένος, όπως είμαι!". Να λες ψέματα στον εαυτό σου και να τα πιστεύεις. Διότι, όλα... ψέματα είναι. Η πίστη, μόνο, τα κάνει αλήθεια.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 08:33, λευκωσία)

Υπάρχουν άνθρωποι όμορφοι κι άνθρωποι άσχημοι. Κι αυτό... φαίνεται, πρώτα, στο πρόσωπο. Κι αυτό... είναι η παγίδα.....

κουμΕττος κ.
(12/11/16 - 19:57, λευκωσία)

Πρόσεχε λίγο με τους κόλακες. Γλείφουν πολύ! Μη μου ξεθωριάσεις.

κουμΕττος κ.
(12/11/16 - 19:44, λευκωσία)

Θάνατος. Υπάρχουν πολλοί. Αναγνωρίζουμε, μόνο, έναν. Τον πιο ευδιάκριτο.

κουμΕττος κ.
(12/11/17 - 07:33, λευκωσία)

[...]
- Τι σημαίνει προσφυγιά; Να σου πω τι σημαίνει προσφυγιά! Προσφυγιά σημαίνει να ξυπνάς και να κοιμάσαι, καθημερινά, σε έναν τόπο, που δεν ανήκεις. Προσφυγιά σημαίνει, κάθε στιγμή, να διερωτάσαι: "Τι στον διάολο γυρεύω, εγώ... εδώ;".

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 22:11, λευκωσία)

Σε κοίταξα. Με κοίταξες. Τι κι αν πεθάνω; Τα έζησα, όλα.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 19:24, λευκωσία)

Άδικα, προσπαθείς να με καταβρέξεις. Βυθισμένος είμαι... μες στον ωκεανό μου. Καμιά επιφάνεια δε με γοήτευσε. Ούτε κι η δικιά μου.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 17:03, λευκωσία)

Πού να ήξερα πως ξεκινούσες και σταματούσες τις ιστορίες σου, όπως σε σύμφερε. Πού να ήξερα πως παρέλειπες και παραποιούσες -ολάκερα- κεφάλαια. Πού να ήξερα πως ενώ ήμουν, μαζί σου, θα έπρεπε να ήμουν με τον εχθρό σου. Πού να ήξερα! Πού να ήξερα......

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 15:33, λευκωσία)

στον Μάριο Γιαλλούρη

Νοέμβριος ήταν. Κι έφυγες, νωρίς. Έφυγες, νωρίς, διάολε. Μα... έτσι, φεύγουν οι μάγκες. Έτσι, φεύγουν οι γίγαντες. Τη ρουφάνε τη γαμημένη τη ζωή. Τη ρουφάνε, γρήγορα. Με μια τζούρα... γόπα. Με μια τζούρα... θάνατος.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:39, λευκωσία)

Κι εγώ καπνίζω. Αλλά και να μην κάπνιζα... δε θα με ενοχλούσε και τόσο, που οι άλλοι καπνίζουν. Ο τρόπος, όμως, ναι. Αυτός, πολλές φορές..... μου είναι ανυπόφορος.........

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:14, λευκωσία)

Ο έξυπνος δε σπαταλά εξυπνάδα, όταν διαλέγεται με βλάκες.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 12:03, λευκωσία)

Πιστεύουμε σε ανθρώπους. Όχι, την αλήθεια τους. Εκείνους! Τον τρόπο τους... να μας λένε τόσο όμορφα... παραμύθια.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 10:17, λευκωσία)

Ξέρεις τι σημαίνει να ζεις με λάθος άνθρωπο; Σημαίνει να πηγαίνεις σε εξέταση αδιάβαστος ή να ατυχήσεις στα θέματα... και να γράφεις, για να γράφεις... να γράφεις, μπας και πετύχεις και γράψεις και κάτι σωστό... να γράφεις, ενώ ξέρεις, ουσιαστικά, πως είσαι... εκτός θέματος!

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:44, λευκωσία)

Όταν δεν αλλάζει ο άλλος... αλλάζουμε εμείς. Κι όχι... δεν είναι, πάντα, συμβιβασμός, ούτε ήττα. Είναι νίκη! Η πιο δύσκολη νίκη, αν ο άλλος έχει δίκιο.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:14, λευκωσία)

Oι πιο όμορφες μέρες... αρχίζουν, πλέον, ν' αποκτούν μια ιδιαίτερη ανεξαρτησία κι αξιοπιστία πληρότητας. Παλιά, ήταν συσχετισμένες με ανθρώπους. Πλέον, μπορούν κι από μόνες τους.

κουμΕττος κ.
(11/11/17 - 08:01, λευκωσία)

Τα χειρότερα δεν πέρασαν. Κι ούτε θα έρθουν. Τα χειρότερα... είμαστε.

κουμΕττος κ.
(10/11/17 - 20:50, λευκωσία)

Πάντα, θα σου λείπει η άνοιξη. Ακόμη κι όταν... θα έρθει. Διότι η πραγματική άνοιξη, ποτέ, δεν έρχεται... εμείς, τη φέρνουμε....

κουμΕττος κ.
(10/11/17 - 20:19, λευκωσία)

Έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τα σφάλματά μας. Ακόμη, και τα εγκλήματα. Βλέπετε... το πιο δύσκολο, δεν είναι να μας συγχωρούν οι άλλοι, αλλά εμείς... τον εαυτό μας.....

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:59, λευκωσία)

Δεν έχεις προορισμό. Μη σε ξεγελούν οι σταθμοί. Κατέβηκες... τέλος. Άλλο τρένο... δε θα έρθει.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:39, λευκωσία)

Μη μου πεις. Ξέρω! Καλύτερα να μην ήξερα, φυσικά. Διότι κάθε γνώση... στοιχίζει, πάντα.... κι έναν Παράδεισο.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:07, λευκωσία)

Τι κι αν μεγάλωσε! Κουβαλάει, μέσα του, κι ένα μικρό παιδί. Σαν κάτι παπούτσια μας.... που, μες στο φθινόπωρο, κουβαλάνε, ακόμη, και λίγη άμμο... των καλοκαιρινών μας διακοπών......

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 05:54, λευκωσία)

Τόσο άγνωστοι ξανασυναντηθήκαμε, που δεν ήταν διόλου απίθανο... να ξαναερωτευτούμε από το μηδέν.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 18:56, λευκωσία)

Γεννηθήκαμε θνητοί. Κι οφείλουμε να ζήσουμε ως θνητοί. Χωρίς ψευδαισθήσεις.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 16:02, λευκωσία)

Έκπτωτος Νοέμβρης. Επαίτης χαδιών... νυσταγμένος. Χωρίς λεζάντες. Το κάδρο άδειο. Γυμνό. Απόδημα σχήματα. Κι ζωή σου... περίμετρος, χωρίς εμβαδό. Λείπεις. Η πόρτα ανοιχτή. Μα η εξώπορτα... κατάκλειστη.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:52, λευκωσία)

Κάθε Νοέμβριο αλλάζω ρότα. Δεν είμαι, πλέον, τόσο συμπάθητικός και καλός με τους πολλούς. Κι όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα... γίνομαι όλο και πιο ειλικρινής. Περισσότερο άνθρωπος. Λιγότερο Θεός.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:35, λευκωσία)

Δεν ξέρουμε πόσο όμορφη είναι η μέρα. Μέχρι που έρχεται η νύχτα. Αλλά κι η νύχτα με τ' άστρα της και το φεγγάρι της... πανέμορφη μάς φαίνεται. Και κάπως έτσι... ξεχνάμε το άπλετο φως. Και κάπως έτσι... συμβιβαζόμαστε στο σχεδόν σκοτάδι. Συμβιβαζόμαστε στο λίγο. Στην απώλεια. Στον πόνο. Στον χρόνο. Στον θάνατο.

κουμΕττος κ.
(8/11/17 - 21:46, λευκωσία)

Θα έρθει, άραγε, η άνοιξη; Θα μας συγχωρέσει και πάλι; Ποιος ξέρει!

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 22:11, λευκωσία)

Πάντα,
δυο μάτια μάς κοιτάζουν.
Πάντα,
δυο μάτια μάς δικάζουν.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 16:56, λευκωσία)

Πριν από εσένα; Ολόκληρη! Μαζί σου; Ολόκληρη! Μετά από εσένα; Ολόκληρη! Κατάλαβες, τώρα, τη διαφορά τής γυναίκας από το κοριτσάκι... ή του άντρα από το αγοράκι;

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 16:19, λευκωσία)

Με τους μαθητές μου έμαθα και μαθαίνω πολλά. Ιδιαίτερα, έμαθα να είμαι όσο μπορώ πιο δίκαιος. Διότι την ώρα που είμαι δικαστής τους είμαι και κατηγορούμενος. Εγώ, δικάζω τα παραπτώματά τους κι αυτοί δικάζουν τη δικαιοσύνη μου. Λοιπόν, δε γνώρισα καλύτερους δικαστές... από τις παιδικές ψυχές.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 15:33, λευκωσία)