ΞύΠΝΑ, ΩΡΑίΑ ΚΟΙΜΩΜέΝΗ!

Πήρα χρυσάφι απ' τον Ήλιο
κι ένα λουλούδι απ' τη γη,
άκαρπο ήταν το ειδύλλιο,
ώσπου αφίχθηκες εσύ.

Μες στην αγκάλη σου αχτίδες...
πάντες, σε φώναζαν Αυγή,
μα πριν σε ζώσουνε ρυτίδες,
είχες σε λήθαργο πνιγεί.

Ξύπνα, Ωραία Κοιμωμένη,
το παραμύθι σ' αναμένει˙
στου εφιάλτη το πλατό,
πέρασαν χρόνια εκατό.

Ξύπνα, Ωραία Κοιμωμένη,
όλη η πλάση περιμένει,
γνέθει ελπίδα, προσδοκεί˙
φως μες στα μάτια σου να δει!

Έβδομη Μοίρα, φέρ' μας δώρο,
Πρίγκιπα, φάνου να χαρείς,
ψάξε να βρεις κομμένο λώρο
-ήρωας Μέγας θα γενείς-

τρέξε και μην το μετανιώσεις,
έσω στο κάστρο μας για μπες,
μ' ένα φιλί να μας ενώσεις,
μ' άξιες τού χθες μας εποχές.

Κουμέττος Κ.
(1/6/2012, Λευκωσία)