ΜΠάΖΕΙΣ ΧΕΙΜώΝΑ, ΚΑΛΟΚΑίΡΙ ΜΟΥ...

Άστατος Γιούνης, ευμετάβολος,
με καταιγίδες στην καρδιά,
άγγελος ήσουν, τώρα... διάολος,
γιομάτος μπόρες, συννεφιά.

Μπάζεις χειμώνα, καλοκαίρι μου...
κ' η λύπη πνίγει τη χαρά,
νόμισα ήτανε στο χέρι μου...
μ' αντί σπαθιά... κρατώ καρά!

Στέκουν οι μέρες στα καρνάγια τους,
δε βάζουν πλώρη, πουθενά...
κ' οι νύχτες -μόνες- στα μουράγια τους
γεννούν φεγγάρια ορφανά.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(9/6/2014, Λευκωσία)