Μικρό κι αγίνωτό μου!

Διπλά, σχεδόν, τα χρόνια μου,

μικρό κι αγίνωτό μου!

Το ήθος μου μπερδεύεται

με τ' αχαλίνωτό μου.

Πατάω φρένο για να 'ρθεις...

μια νύχτα να με φτάσεις,

ο κόσμος, γύρω, αλυχτά

κι αναζητά προφάσεις.

Στο δέρμα σου βασίλεια...

των αντοχών λυγίζουν,

ποθάω τα χεράκια σου

-διαρκώς- να με αγγίζουν.

Καθώς φιλώ το βλέμμα σου,

ριγώ και σπαρταράω,

με δίχα την αγάπη σου,

σαν τον τυφλό γυρνάω.

Στιγμές από το μέλλον μου...

στο "τώρα" επενδύω,

σταυρόλεξο η σχέση μας,

που κάθομαι και λύω.

Ανήλιαγα και γόνιμα.......

στιλβώνω τη σκιά σου,

ο πόθος μου εκκρίνεται

-μονάχα- στη θωριά σου.

Σκοτείνιασε ο ουρανός,

φθονάει τις στιγμές μας,

να βρει ζητά ευάλωτες....

ρωγμές ερωτικές μας.

Στ' ατροφικό το σώμα του,

τ' αστέρια δε χωρούνε,

στον νότο ρίχνουνε το φως,

μπας χώρο κι άλλο βρούνε.

Αυτοχθονές/ιθαγενείς:

Αβοριγίνων ράτσα,

καθείς τους φέρει στη ζωή......

προγόνων τους μια φάτσα.

Νομάδες μ' ένα boomerang......

σαλτάρουν για κυνήγι,

θυμούνται ήτανε πολλοί,

μα -πλέον- είναι λίγοι.

Επιδρομές στα μέλια σου....

σχεδιάζω κι εφαρμόζω,

το θύμα θύτης έγινε,

το πάθος μου φουριόζο.

Γραπώνομαι στα νιάτα σου,

λυγίζω τους αρμούς σου,

με τόνο δέκα, μάτια μου.....

σου δίνω τους βαθμούς σου!

Κουμέττος Κατσιολούδης

(2/8/2021 - 13:54, λευκωσία)