Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟύΛΗΣ
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
άπλετα, χαμογελάει..............
έχει βλέμμα, δίχα φθόνο....
δε βολεύεται σε θρόνο.......
και τους πάντες αγαπάει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ο δικός μου ο Θεός,
είναι άσπρος, είναι μαύρος,
είναι βάζελος και γαύρος,
είναι άνθρωπος καλός.
άπλετα, χαμογελάει..............
έχει βλέμμα, δίχα φθόνο....
δε βολεύεται σε θρόνο.......
και τους πάντες αγαπάει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ο δικός μου ο Θεός,
είναι άσπρος, είναι μαύρος,
είναι βάζελος και γαύρος,
είναι άνθρωπος καλός.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
όπου τον καλούν πηγαίνει,
είναι άσχημος, χοντρούλης.........
κοντοπίθαμος μικρούλης........
κι ούτε γράμματα μαθαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι Βούδας κι ο Αλλάχ,
Μανιτού κι ο Αλφαντούρ μου,
Χριστιανός, μα κι ο γκιαούρ μου,
ο Κολόμβος κι ο Σεβάχ.
όπου τον καλούν πηγαίνει,
είναι άσχημος, χοντρούλης.........
κοντοπίθαμος μικρούλης........
κι ούτε γράμματα μαθαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι Βούδας κι ο Αλλάχ,
Μανιτού κι ο Αλφαντούρ μου,
Χριστιανός, μα κι ο γκιαούρ μου,
ο Κολόμβος κι ο Σεβάχ.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι δόρυ μου κι ασπίδα...
της ζωής αλφαβητάρι,
των ονείρων μου οι φάροι......
ξενιτιά μου κι η πατρίδα.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στο δικό μου το μυαλό,
είναι ουρανός γαλάζιος,
των ιππέων ο Σαβάζιος,
μια βαρκούλα στο γιαλό.
είναι δόρυ μου κι ασπίδα...
της ζωής αλφαβητάρι,
των ονείρων μου οι φάροι......
ξενιτιά μου κι η πατρίδα.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στο δικό μου το μυαλό,
είναι ουρανός γαλάζιος,
των ιππέων ο Σαβάζιος,
μια βαρκούλα στο γιαλό.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι Φαραώ κι ο Δίας,
είναι Όμηρος, Καβάφης,
γεωργός, βοσκός, σαράφης....
μα κι ο γλύπτης ο Φειδίας.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στη δικιά μου την καρδιά,
είναι βρέφος κι ο παππούλης,
ο γλυκός μου πατερούλης.....
κι η καλή μου η γιαγιά.
είναι Φαραώ κι ο Δίας,
είναι Όμηρος, Καβάφης,
γεωργός, βοσκός, σαράφης....
μα κι ο γλύπτης ο Φειδίας.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στη δικιά μου την καρδιά,
είναι βρέφος κι ο παππούλης,
ο γλυκός μου πατερούλης.....
κι η καλή μου η γιαγιά.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
της μανούλας είναι χάδι,
Ήλιος είναι κι η Σελήνη,
είναι Αλαντίν και τζίνι,
είναι φως μες στο σκοτάδι.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ξέρει να με συγχωρνά,
τρυφερά, να με κοιτάζει,
να μου λέγει: "Δεν πειράζει!"...
και κρασί να με κερνά.
της μανούλας είναι χάδι,
Ήλιος είναι κι η Σελήνη,
είναι Αλαντίν και τζίνι,
είναι φως μες στο σκοτάδι.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ξέρει να με συγχωρνά,
τρυφερά, να με κοιτάζει,
να μου λέγει: "Δεν πειράζει!"...
και κρασί να με κερνά.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
σ' εκκλησιές, για λίγο, μπαίνει,
μες σ' εντατικές γυρίζει,
μες σε φυλακές δακρύζει,
στα μπουρδέλα κατεβαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
έχει τόση αγκαλιά....
που χωρά, όλη, την πλάση,
όρη, θάλασσες και δάση,
δίχα διάκριση καμιά.
σ' εκκλησιές, για λίγο, μπαίνει,
μες σ' εντατικές γυρίζει,
μες σε φυλακές δακρύζει,
στα μπουρδέλα κατεβαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
έχει τόση αγκαλιά....
που χωρά, όλη, την πλάση,
όρη, θάλασσες και δάση,
δίχα διάκριση καμιά.
κουμΕττος κ.
(30/10/17 - 19:29, λευκωσία)
(30/10/17 - 19:29, λευκωσία)