Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Μη γιορτάζετε τα γενέθλιά σας.
Ξεχάστε τα......................
παγίδα είναι!
Για να θυμάστε να μεγαλώνετε.
κουμΕττος κ.
(30/4/17 - 23:39, λευκωσία)
Έκλεισα τις κουρτίνες.
Όχι,
για να μη με βλέπουν,
μα για να μην τους βλέπω!
κουμΕττος κ.
(30/4/17 - 21:09, λευκωσία)
AX, ΤΖΙΥΠΡΟΣ ΜΟΥ, ΚΑΡΤΟΥΛΑ ΜΟΥ!
Σειρήνες, τα χαράματα,
αρτζιέψαν τζιαι ηχούσαν
τζι' επιάσαν με τα κλάματα,
οι μνήμες μου ξυπνούσαν.
Το '74...
στες 20 του Ιούλη,
απού αφέντες γίναμεν
παρκάτου τζιαι που δούλοι.
Αχ, Τζιύπρος μου, καρτούλα μου,
για πόσον πονεμένη;
Πρόσφυγες τζι' αγνοούμενοι,
ξοπίσω εγκλωβισμένοι.
Την Άγιαν Ώραν, Πλάστη μου
-σσύφκω τζιαι προσσυνώ Σε-
που 'ννά στραφούμεν έσσω μας,
για πέψε την, χαρώ Σε!
Tα γιασουμιά μας, στα χωρκά,
εν ούλλα ξεραμένα,
Τζιερύνεια μου, τα μάθκια σου
θωρούν με δακρυσμένα.
Στη Μόρφου, στην Αμμόχωστον
κοπήκαν τα φτερά μας
τζι' ο Πενταδάχτυλος, ψηλά,
να πάμεν καρτερά μας.
Ερμηνεία: Νίκος Νικολαΐδης
Μουσική: Δημήτρης Κωνσταντίνου
Στίχοι: Κουμέττος Κατσιολούδης

Πανηλίθιοι!
Προς τι πολεμάτε στη ζωή;
Δεν καταλάβατε, ακόμη.......
πως κι όλες τις μάχες κι αν κερδίσετε....
ο πόλεμος, εντέλει....
χαμένος!
κουμΕττος κ.
(30/4/17 - 10:38, λευκωσία)
Αν είναι οι ρυτίδες μου.....
να λαξεύονται από χαμόγελα......
χαλάλι!
Χίλιες φορές, χαλάλι.........
κουμΕττος κ.
(30/4/17 - 09:57, λευκωσία)
Κάθε στιγμή......
αναμετριέμαι με τα πάθη μου.
Κάθε στιγμή.........
τα γιορτινά πυροτεχνήματα είναι.....
στο αντίπαλο στρατόπεδο.
κουμΕττος κ.
(30/4/17 - 09:49, λευκωσία)
ΜΙΚΡό, ΑΧ, ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ ΠΑΙΔάΚΙ!
Στις παιδικές μας τις αλάνες,
σαν κοιμηθώ ξαναγυρνώ,
που μύριζε το σώμα χώμα,
τον ουρανό, που 'χαμε δώμα,
που ζούσαμε χωρίς σκοπό.
Τον χρόνο μοίραζε ο Ήλιος
και της μανούλας η φωνή:
"Γλυκό μου, ξύπνα για σχολείο!",
με ζέστη είτε ή με κρύο.....
και "Καληνύχτα!", με φιλί.
Σχολνούσαμε κι ευτύς παιχνίδι,
βρεγμένο τρώγαμε ψωμί...
με λίγη ζάχαρη επάνω,
αρκούσε με το παραπάνω,
για να 'χουμε γλυκιά ζωή.
Τα δειλινά πώς τα θυμάμαι,
που, όλοι, παίζαμε κρυφτό,
τα βράδια γράφαμε σε τοίχους,
με της καρδούλας μας τους στίχους,
τα πρώτα μας τα "Σ’ αγαπώ!".
Μικρό, αχ, να 'μουνα παιδάκι
και στη μικρή μου γειτονιά...
και τι δε θα 'δινα, χαλάλι,
να έπαιζα, ξανά και πάλι...
χαρά, γιομάτος... ξεγνοιασιά.
κουμEττος κ.
(30/4/17 - 01:09, λευκωσία)