Θυμάσαι, τον ρώτησε.......
που έτρεξες, πανικόβλητος....
για να μου δώσεις το φιλί της ζωής;
Με πρόλαβες!
Αλλά αυτό το φιλί.....
δε θα χρειαζόταν,
αν μου έδινες το άλλο....
στην ώρα του.

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 19:12, λευκωσία)

Τα μικρά παιδάκια φοβήθηκαν..............
κι έτρεξαν προς τις μητέρες τους.
Κρύφτηκαν
κάτω από το φουστάνι τους.
Καθόλου τυχαίο!
Τα μικρά παιδάκια.........
θυμούνται, ακόμη, πολύ καλά
από πού μπήκαν σ' αυτόν τον κόσμο.
Και στην απόλυτη ανάγκη,
θέλουν να είναι κοντά..................
κι από εκεί να διαφύγουν.
Μα ο μικρός Γιωργάκης παρέμεινε στη θέση του.
Έντρομος!
Δεν ήξερε πού να πάει.
Έξοδος γι' αυτόν δεν υπήρχε.
Είχε χάσει τη μάνα του στη γέννα.

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 17:55, λευκωσία)

Στις μάχες μας.........
αφέθηκα να χάσω εκατοντάδες φορές,
για να χαμογελάς, εσύ.
Οι νίκες μου....... είναι το χαμόγελό σου!

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 17:39, λευκωσία)

- Και με την αλήθεια μου, γιαγιούλα μου;
- Την αλήθεια σου, κοριτσάκι μου... μην την κρύβεις, ποτέ, κάτω από το μαύρο σου χαλί. Διότι το χαλί θ' ανασηκώνεται. Και θα κυλάει ο τόνος. Και θα γίνεται χάλι. Το μαύρο σου το χάλι.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 17:07, λευκωσία)

Το ένστικτο δεν είναι τύχη! Προφητεία είναι... με τα πόδια της ριζωμένα στο χώμα και τα χέρια της υψωμένα στον ουρανό.

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 11:39, λευκωσία)

Μα αγάπη, φιλαράκο μου... δε σημαίνει να δίνεις από το περίσσευμά σου ή κάτι άχρηστα, που έχεις για πέταμα. Αγάπη... δε σημαίνει ούτε καν να δίνεις. Αγάπη σημαίνει να δίνεσαι! Να κόβεις από πάνω σου και να το προσφέρεις στον άλλον. Αγάπη σημαίνει να σπαρταράς από τον πόνο. Να τρέχει το αίμα σου, ασταμάτητα. Αγάπη σημαίνει ν' ανεβάζεις ψηλό πυρετό. Να 'σαι κατάκοιτος, για μέρες, στο κρεβάτι. Αλλιώς τι έδωσες; Τίποτα! Λες και πήγες στην τουαλέτα κι έχεσες... αφόδευσες για τους πιο κόσμιους κι ευγενικούς. Ανακουφίστηκες, κιόλας...........

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 10:29, λευκωσία)

Μη φοβάσαι τον πάτο,
φιλαράκο μου.
Εμένα ο πάτος σου, κάποτε........
ήταν το ταβάνι μου.

κουμΕττος κ.
(22/7/17 - 22:11, λευκωσία)

Oι λιγόψυχοι αναζητούν οάσεις. Οι θαρραλέοι προχωρούν στην έρημο, άκαμπτοι κι ασταμάτητοι, πίνοντας από το αίμα τους, τρώγοντας από τις σάρκες τους!

κουμΕττος κ.
(23/7/15 - 19:14, λευκωσία)

Όπου κι αν πάω, μου έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου, με όποιους κι αν είμαι, πάντα, γυρίζω στο σπιτάκι μου. Το σπιτάκι μου είναι ευάερο, ευήλιο κι έχει μια υπέροχη θέα (μου πήρε χρόνια να διαλέξω πού να το χτίσω), μα το πιο σημαντικό; Έχει τεράστια παράθυρα! Αλλιώς, παιδί μου, κανένα νόημα δε θα είχαν: ούτε η θέα, ούτε τ' αγέρι, ούτε κι ο ήλιος. Μα, παππού μου, του είπα.... τι μου λες; Το σπιτάκι σου... δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, που μου είπες. Αχ, ψυχή μου... αχ, ζωή μου... δεν κατάλαβες! Για την ψυχή μου... σου μιλάω τόση ώρα. Και κοίτα... λίγο προσοχή με τα μεγάλα παράθυρα ε! Δε βλέπουμε, μόνο, εμείς... έξω... μας βλέπουν κι εμάς, μέσα. Κανόνισα, λοιπόν, να έχουν κι αυτοί μια υπέροχη θέα, αλλά κι εγώ... όταν κάθομαι στη βεράντα.

κουμΕττος κ.
(23/7/17 - 09:25, λευκωσία)