ΠΑΤΡίΔΑ

στους ξενιτεμένους μας

Πατρίδα
―γιαίμαν μου εσού, που μ' αθυμίζεις τζιύρην,
παππούν, γιαγιάν... στην ξενιθκιάν...
τζιαι προσφυγιάς τσατίριν.

Πατρίδα
―μάνα τζι' αδερφή, για κάμε μου χαττήριν...
τζιαι γιάνε κάθε μου πληγήν,
ν' αρτζιέψω παναΰριν.

Πατρίδα
―κάθε σου παδκιά, πνοής μου παραθύριν,
γλυτζιήν τής Τζιύπρου μου κρασίν,
που πίνω ξεροσφύριν.

Πατρίδα
―λέξη ιερή, καρκιάς-ψυσσής γιοφύριν,
νερόν που λάκκον, που πηγήν...
σαν μέλισσας τη γύρην.

Πατρίδα
―δίχα σου, αχ, πώς... αχ, πώς να δω χαΐριν,
μακρά σου, εν έχω οσσιόν...
τζιαι κρούζω στο λιοπύριν.

Κουμέττος Κ.
(16/8/14 - 9:47, Λευκωσία)