ΑΥΤόΧΕΙΡΑΣ

Στ' ασίγαστο μνημόσυνο,
που σέρνεται στο χρόνο...
τ' αδύνατο χαρμόσυνο.......
συνώνυμο: γηθόσυνο,
θα βρέχεται με πόνο.

Στ' αβάπτιστο τού έρωτα,
σ' αντάμωσε μια μνήμη,
μες σ' όνειρ' αφανέρωτα,
που έληξαν ξενέρωτα.........
π' απέθαναν σαν φήμη.

Στο στρώμα... ο Προκρούστης σου...
σου κλάδευε τον πόθο...
κι αν έσπερνε, ο πούστης σου.....
(ψυχρός κωδωνοκρούστης σου)
παιδί... θα ήταν νόθο!

Κι αν βύζαξες τ' αστέρια σου...
ελπίδας να 'χεις στάξη,
με τα δικά σου χέρια σου......
σιμά σου, κ' η μιζέρια σου........
επνίγης, πριν χαράξει!

Κουμέττος Κ.
(27/9/2015 - 21:57, Λευκωσία)