ΜίΛΑ ΜΟΥ...

Ποιο φεγγάρι μ' αρμενίζει...
σ' αστροπλούμιστες νυχτιές
κι ό,τι μάρανε τ' ανθίζει...
με χαδιών νερομπογιές;

Ποια σιγή φυλλομετράει...
της καρδιάς μου τες πληγές
και στα χείλια τες φιλάει...
μ' ένα ύφος ευλαβές;

Μίλα μου... για σένα και για μένανε,
ολημερίς, ολονυχτίς κι όποιος αντέξει,
μίλα μου... για σένα και για μένανε,
μίλα μου... χωρίς να βγάζεις λέξη!

Ποιων ονείρων -τ' άγιο κύμα-
χλιμιντρίζεις τες αυγές,
και στ' ορίζοντα το νήμα...
κατευνάζεις τες οργές;

Ποιας αμάραντης γαλήνης...
ψιθυρίζεις το σκοπό,
και στα μάτια μιας οδύνης...
γνέθεις γέλιο χαρωπό;

Κουμέττος Κατσιολούδης
(18/6/2016, Λευκωσία)