ΤΩΝ ΕΠΟΧώΝ ΜΟΥ... ΞΕΛΟΓΙάΣΤΡΑ...

Κι αν προσπαθώ, δε σε ξεχνάω...
κάθε στιγμή, σ' αναζητώ,
υπνοβατώ, παραμιλάω...............
κι αν κλαίω κάνω πως γελάω,
παντοτινά... σε καρτερώ!

Των εποχών μου... ξελογιάστρα...
κι αν σε φιλώ, δεν είσ' εδώ...
κι αν κατακτώ... άδεια τα κάστρα,
νύχτες πολλές, μαδάω τ' άστρα......
να μ' αγαπάς... παρακαλώ!

Άνθη σκορπώ μες στες σιωπές μου,
μοσχοβολιές ερωτικές,
έλα, ξανά, στες γειτονιές μου,
έλα, ξανά... έλα, και πες μου.........
πως με ποθάς και πως με θες.

κουμέττος κ.
(20/9/16 - 19:22, λευκωσία)