ΟΥΤΟΠίΑ

στα παιδιά των ναρκωτικών

Ακυβέρνητο καράβι 
στων πελάγων τες φουρτούνες,
σ' άγρια κύματα φυτεύεις...
τρεις ντουζίνες παπαρούνες.

Μες στ' αλλόκοτό σου βλέμμα,
οι αχτίδες δεν μπορούνε...
να διαλύσουνε το πούσι,
μάταια, το προσπαθούνε.

Μπάρκαρες, χωρίς πυξίδα,
των ονείρων σου προδότης...
χίμαιρες, σε κυνηγάνε...
η ζωή σου ματαιότης!

Κι αν νομίζεις πως γυρνάεις...
μες σε κήπους Παραδείσου...
σ' ανταμώνω να πεθαίνεις
σε ειρκτές λευκής αβύσσου.

Μιας πλανεύτρας Ειμαρμένης,
πάψε, πια, να είσαι θύμα...
της πνοής σου μην το κόβεις...
τόσο πρόωρα το νήμα.

- Tι την θες την Ουτοπία;
Πριν τρακάρεις... πάτα φρένα.
Ξύπνα... μέσα σου, περνάνε...
οι αυγές σου... άδεια τρένα.

κουμΕττος κ.
(13/2/17 - 17:52, λευκωσία)