ΚΡΕΜΕΖΙά ΤΡΙΑΝΤάΦΥΛΛΑ

Μες στη δίνη των ανέμων σ' αγκαλιάζω...
μη μου φύγεις, μη σου φύγω... μια στιγμή...
και στα χείλια σου τα χείλια μου τα βάζω
κι επουλώνω, με φιλιά... κάθε ρωγμή.

Στα ξωκλήσια των ματιών σου προσκυνάω...
κάθε γέλιο σου... καινούριο ή παλιό...
και στον έρωτα βυθίζομαι... μεθάω...
η μορφή σου... της καρδιάς μου χειμαδιό.

Πιότερο, για να διαρκεί... σ' το συλλαβίζω...
και σου λέγω πως: "Πο-λύ σε α-γα-πώ!"
και τη σκέψη "αν σε χάσω"... τη σκορπίζω...
ή σαν στόμα... πριν μιλήσει... το σιωπώ.

Τ' ανθογυάλια των χεριών σου... στελεχώνω...
με τριαντάφυλλα... σε χρώμα κρεμεζί...
κι αν μ' αγκάθια -κάποτες- κι αν σε ματώνω...
είναι διότις... και τα δυο... πάνε μαζί.

κουμΕττος κ.
(14/10/2014 - 20:24, λευκωσία)