ΑΠΟΥΣίΕΣ

Πικρό το βόλι... σβήσαν ελπίδες...
Αττίλες ήρθαν, μοιάζαν μ' ακρίδες...
σπαρτά θερίσαν, π' άλλοι τα σπείραν,
κουρσέψαν σπίτια και μας τα πήραν.

Χαμένα χνάρια... φωτογραφίες...
μετρά η μνήμη τες απουσίες,
λειψά τα χέρια, δάκρυα στα μάτια...
και μια πατρίδα στα δυο κομμάτια.

Ριγά ο χρόνος... απ' το μαράζι,
σαν το Βαρώσι... αναστενάζει...
Κερύνεια, Μόρφου, πια, δε γελάνε,
να πάμε, πίσω... μας καρτεράνε.

κoυμέττος κ.
(8/9/14 - 14:33, λευκωσία)