ΘάΛΑΣΣΑ...

Στα μήκη και στα πλάτη σου,
σ' ορίζοντες και βάθη,
της πλάσης σμίγουν οι φυλές
-στη μέση ένας ναργιλές-
και συγχωρούν τα λάθη.

Αντανακλάσαι, θάλασσα,
στον ουρανό επάνω,
το χάραμα σε χαίρομαι...
το δείλις σε παντρεύομαι
κι ολονυχτίς... σε χάνω...

Η μοίρα σου αιχμάλωτη,
στο "παίρνει και στο φέρνει"
και τ' αρμυρό το χάδι σου
-του έρωτα υφάδι σου-
γέλιο και δάκρυ σπέρνει.

κουμΕττος κ.
(21/7/14 - 10:19, λευκωσία)