Ο ΣΤΑΥΡΑΕΤόΣ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡά

Αντίλαλος Θερμοπυλών...
συντάραξε την πλάση,
αγέρηδες βουβάθηκαν...
στη θέα της ψυχής σου,

πεδιάδες ετρομάξανε...
βουνά, λαγκάδια, δάση
κ' οι ουρανοί χωρίστηκαν
στο χνώτο της φυγής σου.

Σταυραετέ, ανέμισες...
τ' αλύγιστα φτερά σου,
κι ατένισες του Μαχαιρά,
ψηλά, τα κορφοβούνια,

τα νιάτα σου θυσίασες,
μαζί με την καρδιά σου,
σαν έτοιμος από καιρό...
θαρρώ από την κούνια!

Ακλόνητος κι αλύγιστος
κι αλώβητος στο πόνο,
δασκάλεψες γενιές γενιών...
το τι εστί Πατρίδα,

απόρθητος στ' ανθρώπινα
κι αθάνατος στο χρόνο,
σ' αρμόζει, Ζήδρο, λεβεντιάς...
θεόρατη αψίδα.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(6/11/2013, Λευκωσία)