EIFFEL TOWER

Πάλι, ενύχτωσε! Κοιτάζω, δίπλα˙ λείπεις!
Ψύχρα δυσβάσταχτη, χωρίς την αγκαλιά σου.
Μάταλα χαίρονται, ξανάρθανε οι hippies,
να 'χα, πώς θα 'θελα, τα πρώτα δυο φιλιά σου.

Σώματος έλλειψη με πλάνη την καλύπτω,
ψάχνει το δέρμα μου το χάδι σου/πινέλο˙
πως σε αγάπησα, αιφνίδι' ανακαλύπτω.
Πρόδρομος Άγγελου; O γλύπτης Donatello!

Έλα, ολόγυμνη! Θα σβήσω φώτα κι άστρα˙
στέψης το βάραθρο για σε δικό μου σώμα.
Έλα, αγάπη μου, για ντύσου ξελογιάστρα,
χρόνος λιγόστεψε, μας κλείνει μάτι χώμα.

Πύργος τού Eiffel ρεμβάζει Σηκουάνα,
βόλτα να σ' έπαιρνα στο Λούβρο, στο Παρίσι,
ήχο ν' ακούγαμε˙ - Hugo, χτύπα καμπάνα!
Να σε αγκάλιαζα, ωσότου Ήλιος δύσει.

Θήρα θα ζήλευε, η Οία θ' αντιδρούσε,
Ήλιου βασίλεμα θα έβγαζε πριν φέξει,
σκίρτημα έρωτα, μπροστά της, θα ζητούσε,
έτσι, τη φήμη της Παρίσι μην της κλέψει.

Όλα τα "πρέπει" σου, το "τώρα" σου πληγώνουν,
όσα στερήθηκες, Παράδεισος φαντάζουν˙
μέσα στα έγκατα καρδιά σου κι αν ματώνουν,
πλέον, τα "όχι" σου ραγίζουνε και μπάζουν.

Νύχτα ωριόπλουμη σκεπάζει την ημέρα,
ψέμα κι αν ύφαινες, δηλώνεις: Πάω πάσο!
Άσπρη ανύψωσες˙ λευκή, ψηλά, παντιέρα.
Θέλω, ψιθύρισες, μαζί σου να γεράσω.

Ήθους προσχήματα κατέπνιξες με μένος,
μες στην αγκάλη μου προσάραξες για πάντα.
Ξέρω, αγάπη μου, αυτό σημαίνει σθένος!
Ήταν για σένανε καιρός για Intifada.

Κουμέττος Κ.
(6/11/2011, Λευκωσία)