ΧΑΛΚΕΥΜέΝΕΣ ΕΠΙΔΙώΞΕΙΣ...

Μια καληνύχτα την οφείλουμε σε όλους,
κάθε ψυχή στο δικό της ανηφόρι,
γύρω, ανέμοι την ραπίζουν αιμοβόροι,
σαν οι αγγέλοι αντιμάχουνται διαόλους.

Καράβια μπάζουν την αρμύρα των αιώνων,
πόσες ζωές βουτηγμένες μες στο δάκρυ,
ψάχνουν να βρούνε του ονείρου τους την άκρη,
πριν την σκοτώσουν ιεροκήρυκες αμβώνων.

Οι ουρανοί μας χαλκευμένες επιδιώξεις...
πλάνης σιγές ντύνουν κάθε σπιθαμή μας,
άλλη η ρότα, που 'χε η αναπνοή μας,
τώρα, το σπέρμα σπαταλιέται σ' ονειρώξεις.

Ληγμένα χάπια -κάθε μέρα- οι στιγμές μας,
σάπιες καρδιές κουβαλάμε μες στα στήθη,
ποιος είδε, πού 'ναι των προγόνων μας τα ήθη,
οι λεβεντιές μας κι οι αλύγιστες πυγμές μας;

κουμΕττος κ.
(21/1/2017 - 22:19, λευκωσία)