ΤΟ ΣΕΝΤόΝΙ ΤήΣ ΣΙΝΔόΝΗΣ

αναζητώ την άνοιξη,
την ποθητή ψυχή σου.......
τις εκδρομές τις Κυριακές
μες σ' εξοχές ειδυλλιακές...
που ήμουνα, μαζί σου.

ξεχάστηκαν τα χάδια σου
επάνω στο κορμί μου...
να μου θυμίζουν, μάτια μου
(αλλοτινά παλάτια μου),
πως ήσουνα δική μου!

σαν το σεντόνι τής Σινδόνης...
μοιάζω, αγάπη μου, πού είσαι;
έλα, ξανά... στην αγκαλιά μου...
γαρουφαλλιά, τριανταφυλλιά μου,
τα μάγια ξόρκισε και λύσε!

σε καρτερούν τα χείλια μου,
που είναι ξεραμένα
και τα σβηστά καντήλια μου...
(αχ, πτέρνα μου, αχίλλεια μου),
ν' ανάψεις ένα-ένα.

κουμέττος κ.
(20/10/16 - 20:54, λευκωσία)