ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΑΠΕΡΙΤΤΗ!

Μες στο ταξίδι της ζωής γνωρίζουμε ανθρώπους,
η Μοίρα πλέκει έρωτες με χίλιους δύο τρόπους,
οι μέρες πάνε κι έρχουνται, σαν κόσκινα χωρίζουν,
τα ψέματα 'π' τ' αληθινά, μαζί να μην ερίζουν.

Αγάπη μου, απέριττη... πανέμορφη μου Μούσα,
στην όψη σου αθροίζουνται οι όσες αγαπούσα,
τα χείλια σου μια όαση, που μ' έχει ξεδιψάσει,
στα μάτια σου το νόημα, που έψαχνα στην πλάση.

Τα πρόσωπα -τριγύρου μας- φορούνε προσωπεία,
οι σχέσεις θρυμματίζουνται μες στην καιροσκοπία,
ανήλιαγα συμφέροντα ραπίζουν τις καρδιές μας,
πολλές φορές γκρεμίζουνται κι αυτές οι αντοχές μας.

Κουμέττος Κ.
(19-2-2012, Λευκωσία)