ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Πίσω, γυρνώ στο παρελθόν, 
φιλώ το χθες μ' αγάπη,
δακρύζω, τ' αποχαιρετώ 
κι αλλάζω μονοπάτι.

Θάβω τον πόνο μου στο πριν, 
τις λύπες μου κυκλώνω˙
κόπιασε, ήλιε μου, και μπες˙ 
χαλί χαράς σού στρώνω.

Μες στην ψυχή μου χάραξε˙ 
Καλώς τη νέα μέρα!
Όσα στο μέλλον με καλούν, 
τους λέω: "ΚΑΛΗΜΕΡΑ!".

Κάθε αυγούλα κουβαλεί...
λευκή -σιμά της- γνώμη˙
ούτε στιγμή δεν απαιτεί...
ταπείνωσης συγγνώμη!

Άσκοπο, μα κι ανώφελο 
να κρίνουμε τα γύρω˙
έτσι, θα γίνουμ' άγονο, 
ξερό χωράφι, στείρο.

Έγνοια μας μ' αυτοκριτική: 
να εξευγενιστούμε!
Mόνον π' αυτό θενά γενεί, 
αν στο "εγώ" δε ζούμε.

Koυμέττος Κ.
(9-6-2012, Λευκωσία)