ΕΛΑ, ΛΕΥΚΟ ΜΟΥ ΓΙΑΣΕΜΙ!

Μες στη ζωή μας οι πληγές, 
σοφίας μέγιστες πηγές˙
μα οι σχισμές τού έρωτα: 
ζαρκάδια είν' αμέρωτα.

Όλα, τριγύρω, σήμερα˙ 
μοιάζουν με πλάνη, χίμαιρα.
Ψάχνω αγάπης διαδρομή, 
σαν το λευκό το γιασεμί.

Έλα, λευκό μου γιασεμί, 
έλα, χωρίς την αφορμή,
φέρε και τα παλάτια σου:
τ' άνθη ψυχής στα μάτια σου.

Έλα, λευκό μου γιασεμί, 
γένε στα χείλια μου ωδή,
γένε καρδιάς μου η πνοή, 
Ήλιος που φέρνει το πρωί.

Μπάζει το ήθος μας νερά, 
τα πάθη είναι λιγδερά,
μύρισε μπόχα το κορμί, 
το ψέμα ρέει με ορμή.

Δίχα φτερά θωρώ πουλιά˙ 
βρήκαν οι έμποροι δουλειά,
κούφια ονείρατα πουλούν, 
όσοι τα παίρνουν δυστυχούν.

Κουμέττος Κ.
(2-6-2012, Λευκωσία)